H αναίσχυντη ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού
Νοιώθω ντροπή απέναντι στον πατέρα του ανάπηρου παιδιού που το μετέφερε στους ώμους του για να δει τον Παρθενώνα, επειδή το αναβατόριο δεν λειτουργούσε
Νοιώθω ντροπή απέναντι στον πατέρα του ανάπηρου παιδιού που το μετέφερε στους ώμους του για να δει τον Παρθενώνα, επειδή το αναβατόριο δεν λειτουργούσε
Νιώθω ντροπή απέναντι στον πατέρα του ανάπηρου παιδιού που το μετέφερε στους ώμους του για να δει τον Παρθενώνα, επειδή το αναβατόριο δεν λειτουργούσε. Ζητώ, ως μέλος της δημοσιοϋπαλληλικής οικογένειας, από τον ίδιο και το παιδί του, ταπεινά συγγνώμη.
Νοιώθω θλίψη για τους συναδέλφους της Εφορίας Αρχαιοτήτων της πόλης των Αθηνών που ήξεραν ότι το αναβατόριο ήταν χαλασμένο κι ενώ πιθανολογούσαν ότι κάποια μέρα θα συνέβαινε κάτι αντίστοιχο, περιορίστηκαν σε ενημερωτικά σημειώματα προς την διοικητική και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Με όλο τον σεβασμό στη δουλειά και την προσφορά τους, υπενθυμίζω ότι η χρηστή διακυβέρνηση δεν εξαντλείται στην γραφειοκρατική διεκπεραίωση των «αρμοδιοτήτων» τους. Στοιχείο της αξιολόγησης, της ουσιαστικής κι όχι της όποιας τυπικής, πρέπει να είναι ο βαθμός της ενσυναίσθησής μας απέναντι στους αδύναμους. Και η αποδεδειγμένη, όχι η διακηρυσσόμενη, ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών μας προς αυτούς.
Νοιώθω οργή και θυμό για την απάντηση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού που ψέλλισε ένα συγγνώμη και μας είπε ότι είχαν παραμελήσει το θέμα (προφανώς, επειδή είχαν άλλα σπουδαιότερα να ασχοληθούν) ενώ μας διαβεβαίωσε ότι θα αποκατασταθεί, σύντομα, η ζημιά.
Όχι, δεν παραιτήθηκε κανείς απ’ αυτούς. Δεν νοιώθει κανένας από την ηγεσία του Υπουργείου ότι τους αφορά προσωπικά αυτή η ιστορία. Στο, τέλος τέλος, εδώ δεν παραιτήθηκαν άλλοι που βαρύνονται με εγκληματικά λάθη και παραλείψεις που κόστισαν ζωές.
Οι πολίτες, όμως, πρέπει να ξέρουμε τα ονόματα εκείνων των πολιτικών που εξακολουθούν, και σήμερα, να κάθονται στην ίδια καρέκλα που κάθονταν και χθες, χωρίς αιδώ και χωρίς αισχύνη.
Τα ονόματά τους ας τα συνοδεύει η περιφρόνησή μας:
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο βρίσκεται το όνομα του μεγάλου αναίσχυντου, του πολιτικού που το όνομά του, μαζί μ’ εκείνο της κ. Δούρου, έγινε συνώνυμο της μηδενικής ηθικής ανάπτυξης, του κ. Τσίπρα.
ΥΓ. Το όνομα της κ. Κουντουρά θα έπρεπε να συμπληρώνει την ομάδα των αναίσχυντων, αφού αυτή ήταν υπεύθυνη του στρατηγικού σχεδίου για την τουριστική ανάπτυξη που διαφήμιζε (με το αζημίωτο, εννοείται) per terra per mare, την προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία στο σπουδαιότερο αρχαιολογικό μνημείο του κόσμου. Η ίδια ήταν επίσης υπεύθυνη για την εγκατελειμμένη, εδώ και καιρό, ιστοσελίδα που φτιάχθηκε προκειμένου να δείξουμε στην παγκόσμια κοινότητα ότι εφαρμόζουμε την συμφωνία για τα δικαιώματα των αναπήρων που εισηγήθηκε ο Ανώτατος Επίτροπος του ΟΗΕ.
Αλλά η κ. Κουντουρά έχει απωλέσει την πολιτική της τιμή εδώ και καιρό. Γι’ αυτό θα ίδρωνε τώρα;
Facebook Comments