Θωρακισμένη η Γερμανία έναντι νέας κρίσης;

Στην νέα έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την ελληνική οικονομία αναφέρεται άρθρο της Frankfurter Allgemeine Zeitung υπό τον τίτλο: «Το ΔΝΤ προειδοποιεί την Ελλάδα».

Όπως επισημαίνεται, «στην τελευταία του έκθεση για την Ελλάδα το ΔΝΤ εκφράζει προειδοποιήσεις και απαισιόδοξες εκτιμήσεις. Έπαινοι υπάρχουν για την φιλική προς την ανάπτυξη, αλλά παρά ταύτα κοινωνικού προσανατολισμού πολιτική της νέας κυβέρνησης, όπως και για το σχέδιο μείωσης των άμεσων φόρων και διεύρυνσης της φορολογικής βάσης. Επισημαίνεται όμως ότι μόνον η μακροπρόθεσμη προσήλωση σε εκ βάθρων μεταρρυθμίσεις και η καταπολέμηση ομάδων συμφερόντων μπορούν να φέρουν επενδύσεις και ανάπτυξη. Επιπλέον με 2,3% το ΔΝΤ βλέπει τις προοπτικές ανάπτυξης σε χαμηλότερα επίπεδα από την κυβέρνηση που αναμένει για το 2020 ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ κατά 2,8%».

Είναι όντως όλα τόσο ρόδινα στη Γερμανία;

Στο προσχέδιο του γερμανικού προϋπολογισμού για το 2020 που αναμένεται να εγκρίνει η Βουλή στα τέλη Νοεμβρίου και που προβλέπει για άλλη μια φορά μηδενικά ελλείμματα αναφέρεται η Frankfurter Rundschau.

«Είναι όντως όλα τόσο ρόδινα όσο παρουσιάζονται; Κάθε άλλο. Η κατάσταση της οικονομίας είναι συγκεχυμένη. Μπορεί τα τελευταία στοιχεία να κατέδειξαν ότι η Γερμανία γλίτωσε οριακά την ύφεση. Αλλά η κατάσταση είναι εύθραυστη. Ήδη υπάρχουν πρώτες ενδείξεις ότι η αδυναμία της βιομηχανίας εξαπλώνεται σε άλλους τομείς. Ο κίνδυνος διολίσθησης της οικονομίας είναι μεγάλος. Αφορμή θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μη συντεταγμένο Brexit ή η περαιτέρω επιδείνωση των εμπορικών συγκρούσεων, κυρίως μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Ο νέος προϋπολογισμός δεν προνοεί για ενδεχόμενη νέα κρίση. Ο υπουργός διατείνεται ότι στην εσχάτη ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός παρέχει αρκετά περιθώρια στήριξης της οικονομίας. Στην πραγματικότητα όμως το μηδενικό έλλειμμα υπάρχει μόνον στα χαρτιά».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Kölner Stadt-Anzeiger που επισημαίνει ότι στον προϋπολογισμό «[…] έχουν τεθεί λάθος προτεραιότητες. Δεν έχει νόημα να διαθέτει κανείς όλο και περισσότερα για επενδύσεις στις κατασκευές. Πρόκειται για χρήματα τα οποία δεν μπορούν να αξιοποιηθούν έτσι κι αλλιώς διότι ο κατασκευαστικός κλάδος βρίσκεται στα όριά του. Στο επίκεντρο έπρεπε να τεθούν οι εξής τρεις τομείς: εκπαίδευση, ψηφιοποίηση και προστασία του κλίματος».