Οι «Φειδωλοί», οι άλλοι και το μέλλον

Μετά την οικονομική κρίση του 2008, τα «απόνερα» της οποίας διαχειρίζονται αρκετές χώρες μέχρι σήμερα, την διαχείριση και την Συμφωνία για το Brexit  και την μεταναστευτική κρίση, η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 πλέον καλείται να αντιμετωπίσει την κρίση του Κορονοϊού.  Η κατάσταση που βίωσε η Ευρώπη από το Φεβρουάριο και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετώπισε η ευρωπαϊκή επικράτεια τον 21^ο αιώνα.

Ο ιός SARS COV2 κατάφερε, να αναδείξει μια πληθώρα προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λεγόμενα αναπτυγμένα κράτη αλλά και οι κοινωνίες τους. Η γειτονική Ιταλία μέτρησε χιλιάδες νεκρούς από την επέλαση του νέου ιού, εφάρμοσε ολικό lockdown και το σύστημα υγείας της κατέρρευσε. Το ιταλικό δημόσιο σύστημα υγείας θεωρείτε, ως ένα από τα καλύτερα συστήματα υγεία στη Νότια Ευρώπη και παρ’ όλα αυτά  δεν κατάφερε να ανταποκριθεί σε αυτή την πανδημία. Την ίδια τύχη είχε και η Ισπανία, ενώ στα όρια τους έφτασε το σύστημα υγείας χωρών, όπως η Γαλλία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η χώρα μας δεν έφτασε σε αυτή τη κατάσταση, καθώς διαθέτει ικανούς ιατρούς που εκτίμησαν γρήγορα την κατάσταση και πήραν άμεσα μέτρα, διότι το ΕΣΥ χρήζει ανανέωση και εκσυγχρονισμό. Αρωγός σε αυτή την προσπάθεια μη εξάπλωσης του ιού στην χώρα μας είμασταν εμείς οι πολίτες, δείχνοντας υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης.

Η επόμενη μέρα όμως στη χώρα μας, όπως και στη γειτονική Ιταλία, βρήκε δυο λαούς που ζουν όλα αυτά τα χρόνια κάτω υπό το φόβο μια νέας οικονομικής κρίσης, νέων νέο-φιλελεύθερων πολιτικών, που θα έχουν σαν αποτέλεσμα την περεταίρω μείωση των εισοδημάτων τους και την μείωση των θέσεων εργασίας. Προκειμένου να αποφευχθεί ένας νέος κύκλος μνημονίων και εφαρμογής νέο-φιλελεύθερων πολιτικών, που δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν την προηγούμενη κρίση, μερικοί ευρωπαίοι ηγέτες πρότειναν την έκδοση του Κορονο-ομολόγου το οποίο θα μπορούσε να δώσει μια βαθιά ανάσα στα κράτη, των οποίων οι οικονομίες και η δημοσιονομική τους σταθερότητα ακροβατούν σε ένα τεντωμένο σχοινί.

Έπειτα από το κοινωνικό κράτος, την καχυποψία και την έλλειψη πίστης στο πολιτικό σύστημα από την πλευρά των πολιτών , την παγκοσμιοποίηση, την οικονομία και την «θεοποίηση» του χρήματος που έχει μεγαλύτερη  αξία από την ανθρώπινη ζωή εν έτη 2020, η νόσος COVID19 κατάφερε να εκθέσει και το χάσμα που υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Γαλλία και η Γερμανία οι δυο παραδοσιακά πιο ισχυρές χώρες της Ε.Ε. απέδειξαν ότι δεν μπορούν να πείσουν και να περάσουν τις θέσεις τους σε κράτη όπως η Αυστρία, η Ολλανδία, τα οποία κοίταξαν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους και έδρασαν με σκοπό τέτοιο, ώστε το όφελος των πολλών να μειωθεί, ώστε οι φειδωλοί να διατηρήσουν τα οφέλη που έχουν κερδίσει με τις εθνικές τους πολιτικές. Μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής στις 21 Ιουλίου φαίνεται να δημιουργείται ένα νέο χάσμα των «Φειδωλών» και των  υπολοίπων. Σύμφωνα με το όραμα των ιδρυτών της και των μεγάλων ηγετών του παρελθόντος, η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζεται στην αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών και την αλληλοβοήθεια, ναι μεν τα κράτη πρέπει να υπερασπίζονται τα συμφέροντα τους αλλά ταυτόχρονα να βοηθάνε αυτά που αντιμετωπίζουν μια δύσκολη κατάσταση.

Η έλλειψη ισχυρών πολιτικών με ευρωπαϊκό όραμα και πυγμή στις παραδοσιακά ισχυρές χώρες της Ε.Ε., φαίνεται να είναι βαρύνουσας σημασία, καθώς όλο και περισσότερο το όφελος των πολλών υποχωρεί μπροστά στα εθνικά συμφέροντα. Αυτή τη στιγμή τα κράτη-μέλη έχουν να αντιμετωπίσουν μια πανδημία την οποία δεν την υπολόγιζε κανείς, είναι μια κρίση για την οποία δεν ευθύνεται η διαχείριση των κρατών σε μεγάλο βαθμό, διότι κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η κατάσταση θα πάρει αυτή την τροπή, η αντιμετώπιση των προβλημάτων που αφήνει η πανδημία ήταν μια καλή ευκαιρία για να αρχίσει η Ε.Ε να είναι πάλι αλληλέγγυα και να κάνει μια νέα αρχή εφαρμογή υποστηρικτικών πολιτικών που θα στοχεύουν στην ανάπτυξη όλων των κρατών και όχι στο κέρδος των κρατών που «δανείζουν» στους αδύναμους.