Πέρασε άλλη μια παγκόσμια ημέρα που ο κόσμος, θυμήθηκε  ένα κοινωνικό πρόβλημα και δήλωσε μέσα από παραδοσιακά μέσα και social media την αντίθεσή του.

Αν μου επιτρέπετε η 25η Νοεμβρίου,δεν είναι η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών αλλά άλλη μια παγκόσμια ημέρα ΚΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Ναι, νομίζω ότι αυτό υμνούμε για ακόμη μια φορά, υμνούμε τον κενό χρόνο 2020, πέρυσι υμνήσαμε τον κενό χρόνο 2019 και ούτω κάθε εξής.

Κενός χρόνος από ενέργειες που θα άλλαζαν το τοπίο που λειτουργεί εις βάρος των γυναικών και κατά συνέπεια εις βάρος όλης της ανθρωπότητας.

Θα μου πείτε, τόσες ΜΚΟ, τόσες δομές…όντως γίνεται δουλειά και καλή μάλιστα αλλά κατόπιν εορτής, ενώ θα έρθουν τα περιστατικά της καραντίνας να δώσουν ακόμη μια διάσταση του προβλήματος  όπου η βία, στο πολύ μαζί, εκτινάχθηκε σε ποσοστά…

H βία δεν έχει ένα πρόσωπο και θα έπρεπε να έχουμε τις κεραίες μας ψηλά για να πιάνουμε τα σήματα των ανθρώπων που υποφέρουν από τα διάφορα είδη της.

Ας πάμε λίγο ανάποδα από το συνηθισμένο μοτίβο – σεξουαλική βία – σωματική βία και να δούμε πως σε κάποιες συνηθισμένες σκηνές της ζωής η βία ζει και βασιλεύει.

Η κοινωνική ανισότητα είναι αυταπόδεικτη και κρατά αιώνες όσο και αν υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις οι οποίες αποκτούν άλλη διάσταση κατέχοντας δυστυχώς την ιδιότητα της μοναδικότητας.

Βία είναι η μισθολογική ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών ενώ κάνουν την ίδια εργασία.
Βία είναι οι ελάχιστες γυναίκες σε θέση ευθύνης νευραλγικών τομέων και ανώτατων αξιωμάτων
Βία είναι η υποτίμηση του γυναικείου φύλου στις σεξιστικές εκπομπές και οι διαφημίσεις που πάντα οι γυναίκες κατεβάζουν ή ανεβάζουν τα ρούχα ή γίνονται τρόπαια..
Βία είναι να μην έχουμε μάθει στις γυναίκες να εμπιστεύονται τις άλλες γυναίκες.
Βία είναι η κοινωνική απομόνωση λόγω της φτώχειας που μαστίζει τις νέες γυναίκες οι οποίες έχουν ένα, δυο μπορεί και τρία πτυχία αλλά οι μόνες δουλειές που είναι διαθέσιμες είναι σέρβις και υποδοχή σε εστιατόρια και clubs.
Βία είναι όταν μια γυναίκα δεν μπορεί να δουλέψει γιατί δεν έχει που να αφήσει τα παιδιά της.
Βία είναι ο κοινωνικός ρατσισμός για τη γυναίκα που χώρισε τον άνδρα της και έφυγε από το σπίτι λόγω βίας
Βία είναι η έλλειψη ενημέρωσης στα σχολεία για τη βία.
Βία είναι η λεκτική επικοινωνία που μειώνει την γυναίκα και εμείς επιτρέπουμε να ακούγεται ή γελάμε με αυτή.
Βία είναι η σωματική βία που όταν τη βλέπουμε δεν ασχολούμαστε γιατί δεν συμβαίνει σπίτι μας.
Βία είναι όταν γνωρίζουμε ότι μια γυναίκα αντιμετωπίζει τη βία σε οποιαδήποτε μορφή της και εμείς δεν αγωνιζόμαστε για να σταματήσει.
Βία είναι το ξάφνιασμα από άλλη μια γυναικοκτονία ενώ ξέραμε το πρόβλημα και αδιαφορήσαμε.

Όλα αυτά είναι βία και πολλές φορές λειτουργούν όλα μαζί υποδόρια μέχρι να συμβεί το μοιραίο. Σχολές γονέων, αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και μαθήματα ενσυναίσθησης θα μπορούσαν να αμβλύνουν το αέναο πρόβλημα.

Στις σημερινές συνθήκες το κράτος πρόνοιας και πολλές ΜΚΟ υπάρχουν ως ανάσα για τις κακοποιημένες γυναίκες όπου ψυχολόγοι κάνουν πραγματικό έργο σε δωρεάν δομές, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.

Η βία είναι λερναία ύδρα και χρειάζεται ολιστική αντιμετώπιση  μέσα από εκμάθηση και αλληλεγγύη για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε.

Δυο μέρες μετά την παγκόσμια ημέρα, η βία είναι ακόμη εδώ..

Facebook Comments