Πόσοι από όσους περίμεναν το πολύ κρίσιμο παιχνίδι της «γαλανόλευκης» με την Ιρλανδία, ήταν σίγουροι για το θέαμα που θα έβλεπαν;

Κλειστό παιχνίδι, δυνατές μονομαχίες, χαμηλός ρυθμός, γενικά ένα «κουραστικό» παιχνίδι για το μάτι του θεατή. Απολύτως δικαιολογημένα. Έτσι μας είχε συνηθίσει η Εθνική ομάδα, είτε στο καλό της «φεγγάρι», από την κατάκτηση του Euro μέχρι το 2014, είτε σε αυτή την οκταετία αποτυχιών.

Πόσο μάλλον, όταν η αγωνιστική ταυτότητα του αντιπάλου ενίσχυε τη συγκεκριμένη πρόβλεψη. Μία Ιρλανδία, δίχως ποιοτικά στοιχεία, επιθετικό ποδόσφαιρο και διάθεση για δημιουργία. Αντίθετα της αρέσει πολύ, να «χαλάει» το παιχνίδι και να «χτυπάει» στις αντεπιθέσεις. Κι όμως, η συνεχής βελτίωση της Εθνικής και η αλλαγή νοοτροπίας, έφερε στο προσκήνιο ένα τελείως διαφορετικό παιχνίδι από το αναμενόμενο.

Μόλις στο πρώτο δεκάλεπτο, οι παίκτες του Γκουστάβο Πογιέτ ανάγκασαν αυτούς του Στέφεν Κένι, να παραχωρήσουν επτά (!) κόρνερ. Στατιστικό που αποδεικνύει την ορμή με την οποία μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο της OPAP Arena, οι Έλληνες διεθνείς. Είχαν εμπεδώσει το πλάνο του προπονητή, γνώριζαν τα τρωτά σημεία του αντιπάλου, μα πάνω από όλα έβλεπες στα μάτια τους τη δίψα για νίκη. Κατ’ επέκταση φανέρωσαν τη διάθεση τους να αγωνίζονται με το εθνόσημο, επίτευγμα που πιστώνεται ο Ουρουγουανός τεχνικός.

Η Εθνική έχει γίνει πλέον ομάδα, με τη χημεία και την αυταπάρνηση του παρελθόντος, όπως ακριβώς το 2004, εμπλουτισμένη με στοιχεία του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Η φιλοσοφία του Γκουστάβο Πογιέτ, έχει δώσει νέο αέρα στο σύνολο, που το βοηθά να βελτιώνει συνεχώς την παρουσία του στο γήπεδο.

Αυτό που είδαμε το βράδυ της Παρασκευής, είναι ένα παιχνίδι προόδου της «γαλανόλευκης». Η πορεία της στον όμιλο και τα τελικά του Nations League θα επιβεβαιώσουν τόσο ότι εξελίσσεται, όσο και ότι είναι ξανά έτοιμη για μεγάλα βράδια, όπως αυτό που έρχεται Δευτέρα στο Παρίσι.

Facebook Comments