Ο Τζωρτζ Σόρος δεν έχει καιρό για χάσιμο. Και ο Τζωρτζ Σόρος ήταν εκεί, στη Νέα Υόρκη, στο Clinton Global Initiative, στο Sheraton, για να δει τον Αλέξη Τσίπρα. Τώρα είναι πάλι εδώ, στον Πειραιά, μέσα από την ΜΚΟ Solidarity Now, υπέρμαχος των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και μιας «πολυπολιτισμικότητας», που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να ευνοεί και να προωθεί, όχι από ανικανότητα, όπως αρκετοί πιστεύουν, ούτε μόνο από ιδεολογική εμμονή, αλλά πιθανώς και βάσει συμπράξεων.

Ορισμένοι πιστεύουν, πως το ίδρυμα Σόρος, όπως ακριβώς και τα ιδρύματα Φορντ και Ροκφέλερ λειτουργούν ως εκφραστές του πολιτισμικού βραχίονα ενός οικονομικού σχεδιασμού παγκόσμιας νομισματικής κυριαρχίας, που εξυπηρετείται εσχάτως από τις αποκαλύψεις των Panama Papers. Αυτό, διότι η αποκάλυψη-ακύρωση των φορολογικών παραδείσων ανά τον πλανήτη στοχεύει επί της ουσίας στη συγκέντρωση στις ΗΠΑ των απανταχού «σκοτεινών» κεφαλαίων, των οποίων τα αποθεματικά χρειάζονται ενίσχυση, καθώς το εθνικό τους χρέος γιγαντώνεται.

Η απουσία ηχηρών αμερικανικών ονομάτων από τις λίστες των Panama Papers δεν σημαίνει, βεβαίως, πως οι κροίσοι και κολοσσοί των ΗΠΑ δεν φοροδιαφεύγουν. Αντίθετα, το κάνουν κανονικά και με το νόμο, σε ειδικά διαμορφωμένους εγχώριους φορολογικούς παραδείσους, όπως η Nevada ή το Delaware. Εκεί προσκαλούνται τώρα όλα τα μαύρα κεφάλαια, με μια κίνηση που έπεται της αποσταθεροποίησης των ασιατικών χρηματαγορών – σε ένα βαθμό από funds του ίδιου του Σόρος – και σε περιβάλλον αμφισβήτησης του ευρώ, λόγω μιας κρίσης στην οποία η Ελλάδα πρωταγωνιστεί.

Οι τριγμοί μεταξύ κυβέρνησης και ΔΝΤ, η επαναφορά του Grexit στην παγκόσμια συζήτηση και η απειλή ενός Brexit μόνο καλό δεν κάνουν στην προοπτική ενός εύρωστου και σταθερού ευρωπαϊκού νομίσματος. Με δεδομένη, δε, την ενεργό στήριξη των ΗΠΑ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η «αυθάδεια» της ελληνικής πλευράς στην υπόθεση των Wikileaks, φαίνεται μη κατανοητή ως αυτοκαταστροφική ενέργεια. Το αποτέλεσμά της, όμως, είναι χειροπιαστό. Η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος γίνεται ακόμα πιο αβέβαιη. Ο χρόνος περνά και η υπομονή των ευρωπαίων εξαντλείται για ακόμα μια φορά.

Η δημιουργία «εσωτερικού εχθρού» κλιμακώνεται και η απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ έχει ενεργοποιηθεί. Λόγω της προσφυγικής κρίσης οι διακινητές στην Ελλάδα έχουν ήδη κερδίσει πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια, μέρος των οποίων επιχειρείται να τεθεί υπό επιχειρηματική κάλυψη. Μια ολόκληρη οικονομία στήνεται γύρω από το προσφυγικό, υπό την πρόφαση του κατεπείγοντος και συνεπικουρούμενη από παχυλές χρηματοδοτήσεις προς ύποπτες ΜΚΟ, που με τη σειρά τους εντείνουν την προβληματική μιας έκνομης κατάστασης, εν τη πλήρη απουσία του ελληνικού κράτους σε πολλαπλά επίπεδα.

Το πράγμα εξωθείται στα άκρα με κάθε τρόπο. Εφόσον το ΔΝΤ εμμείνει στις απαιτήσεις του, το πακέτο περικοπών και δημοσιονομικών μέτρων αναμένεται σκληρότερο κάθε κυβερνητικής αντοχής. Υπάρχει ακόμα παράθυρο, να γίνει τώρα μια συμφωνία και τα πιο δύσκολα να παραπεμφθούν στον Σεπτέμβριο. Μα η ελληνική πλευρά κωλυσιεργεί και οι υποκλοπές επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα. Έσχατο όριο ρευστότητας ο Ιούλιος. Κι αν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το φτάσουν ως εκεί, δύο δυνατότητες έχουν: Εκλογές, ή νέο δημοψήφισμα.

Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν προβάδισμα ΝΔ, όμως είναι πια περιορισμένης αξιοπιστίας. Δια της κοπώσεως και της φθοράς, η κοινωνία έχει φθάσει σε σημείο ανορθολογισμού, που στα χέρια λαϊκιστών γίνεται επικίνδυνο για τη χώρα. Ο Αλέξης περιμένει να βρει την Ευρώπη σε αδυναμία. Όσο το δημοψήφισμα για το Brexit πλησιάζει, όσο οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στοιβάζονται στην Ελλάδα, τόσο προσβλέπει στην ανάγκη της ΕΕ για σταθερότητα, κραδαίνοντας την αγανάκτηση του Έλληνα ως όπλο. Το Κούγκι είναι στο τραπέζι και ο Πήλιος Γούσης παίζει το παιχνίδι του Αλή.

Facebook Comments