Τον τελευταίο καιρό μερικοί φίλοι μας λένε: Μα τέτοιες εποχές εσείς ασχολείστε με την Εταιρική Διακυβέρνηση; Δεν βλέπετε τι γίνεται, εδώ κοντεύουμε να χρεοκοπήσουμε και εσείς ασχολείστε με αυτά;

Τους απαντώ ότι αυτή είναι η καλύτερη εποχή για να ασχοληθούμε και να διορθώσουμε τους θεσμούς. Αν δεν τους φτιάξουμε τώρα, δεν θα τους φτιάξουμε ποτέ!

Σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι η κρίση που έπληξε τη χώρα μας εδώ και 3-4 χρόνια είναι κυρίως κρίση πολιτική, κρίση θεσμών και αξιών. Οι θεσμοί έπαψαν να λειτουργούν εδώ και χρόνια, ή ακόμα χειρότερα, λειτουργούσαν για προσωπικά συμφέροντα. Οι περισσότεροι κοίταζαν το προσωπικό τους συμφέρον και όχι το συμφέρον του συνόλου. Για το συμφέρον του συνόλου όλοι πίστευαν ότι θα ασχοληθεί κάποιος άλλος…και επί πλέον όλοι συμφωνούσαν να γίνουν οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές, με την προϋπόθεση όμως να μη θιγούν τα προσωπικά τους συμφέροντα.

Και βέβαια για όλα έφταιγαν οι πολιτικοί, κυρίως αυτοί που κυβέρνησαν, οι οποία σαφώς και έχουν τις κορυφαίες ευθύνες. Έχουμε όμως και εμείς τις δικές μας ευθύνες και πρέπει κάποια στιγμή όλοι να κάνουμε την αυτοκριτική μας.

Ας έλθουμε όμως στο τεράστιο, κατά τη γνώμη μου, ζήτημα της Εταιρικής Διακυβέρνησης. Όπως είπα και στην αρχή αρκετοί φίλοι μας πιστεύουν ότι αδίκως ασχολούμαστε με αυτό. Όταν όμως έρχεται η ώρα που κάποιος εισηγμένος επιχειρηματίας, εκμεταλλευόμενος τα τεράστια κενά που υπάρχουν στη νομοθεσία και στο κανονιστικό πλαίσιο, είτε βγάζει την εταιρεία από το ΧΑ, έναντι πινακίου φακής, είτε εξαγοράζει μια θυγατρική σε εξευτελιστική τιμή και διάφορα άλλα παρόμοια, τότε έρχονται σε εμάς και λένε:

Πού είναι ο ΣΕΔ;

Γιατί δεν βγάζει κάποια επιστολή διαμαρτυρίας;

Σε αυτούς τους φίλους απαντώ ότι μόνο αν επιμείνουμε και κερδίσουμε το στοίχημα της χρηστής Εταιρικής Διακυβέρνησης στις εισηγμένες εταιρείες, μπορούμε να προστατευθούμε από όλα αυτά.

Όμως δεν φταίνε μόνο οι εισηγμένοι επιχειρηματίες για το έλλειμμα Εταιρικής Διακυβέρνησης, φταίμε και εμείς:

Έχω πάει σε πολλές Γεν. Συνελεύσεις εισηγμένων εταιρειών. Σε καμία δεν είδα τους μετόχους μειοψηφίας να ζητάνε επίμονα σωστή και ειλικρινή Εταιρική Διακυβέρνηση από τους μεγαλομετόχους των εταιρειών. Σε καμία δεν είδα τους μετόχους μειοψηφίας να ελέγχουν αν τα ανεξάρτητα μέλη στο ΔΣ της εταιρείας είναι πραγματικά ανεξάρτητα.
Οι περισσότεροι επικεντρώνονται στο μέρισμα, λες και θα κερδίσουν πολλά…Λες και ο μεγαλομέτοχος δεν θα πάρει τη μερίδα του λέοντος, αφού έχει στην κατοχή του κάποια εκατομμύρια μετοχές!

Βλέποντας λοιπόν ο μεγαλομέτοχος ότι σχεδόν κανείς δεν τον “παρενοχλεί” για την Εταιρική Διακυβέρνηση, δεν έχει κανένα λόγο να εφαρμόσει ένα σωστό και ειλικρινές σύστημα. Εφαρμόζει τα όσα, τυπικά, προβλέπει ο νόμος για να είναι νομικά εντάξει και…τέλος!

Φταίμε λοιπόν και εμείς για το χαμηλό επίπεδο Εταιρικής Διακυβέρνησης, το οποίο συνεπάγεται και χαμηλό επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων των μετόχων μειοψηφίας!,

Μόνο αν η εταιρεία έχει υψηλό δείκτη στην Εταιρική Διακυβέρνηση, μπορεί ο μικρομέτοχος, αλλά και γενικά ο μέτοχος μειοψηφίας, να ελπίζει ότι δεν θα καταπατηθούν τα δικαιώματά του, ότι δεν θα θιγούν τα συμφέροντα του!

H Πολυμετοχικότητα
Ανάμεσα στις προτάσεις που κατέθεσε ο ΣΕΔ για την αναθεώρηση του Κώδικα Εταιρικής Διακυβέρνησης ήταν και η πολυμετοχικότητα. Θεωρούμε ότι όσο πιο πολυμετοχική είναι μια εταιρεία, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να αναπτύξει ένα σωστό και ειλικρινές σύστημα Εταιρικής Διακυβέρνησης.

Θα αναφερθώ σε κάποιο γεγονός που συνέβη πριν μερικά χρόνια, όταν ο ΣΕΔ έκανε τα πρώτα του βήματα στην Ελληνική Κεφαλαιαγορά:

Ήμουν σε μια παρουσίαση εισηγμένης εταιρείας, καλής μεν, αλλά από εκείνες τις “οικογενειακές εταιρείες”, από τις οποίες υπάρχουν πολλές στο ΧΑ

Σε κάποια στιγμή κάποιος ρώτησε τον μεγαλομέτοχο τι ποσοστό των μετοχών της εταιρείας έχει στην κατοχή του και όταν εκείνος απάντησε 83%, οι παριστάμενοι χειροκρότησαν!!!

Πήρα τον λόγο και ρώτησα γιατί χειροκροτούν, για να εισπράξω το Ελληνικότατο “κάτσε κάτω εσύ δεν ξέρεις, ο άνθρωπος πιστεύει στην εταιρεία του” και άλλα παρόμοια!

Όταν μετά από λίγα χρόνια ο ίδιος μεγαλομέτοχος έκανε αίτημα να βγάλει την εταιρεία από το ΧΑ κυριολεκτικά “έναντι πινακίου φακής”, οι ίδιοι μέτοχοι που μου είχαν φωνάξει “κάτσε κάτω”, τώρα έλεγαν: “που είναι ο ΣΕΔ, πως ανέχεται αυτή την κοροϊδία” και τα σχετικά!

Το παραπάνω περιστατικό δείχνει το τεράστιο έλλειμμα επενδυτικής παιδείας που υπάρχει στη χώρα μας, που ήταν και ο κυριότερος λόγος της καταστροφής του 1999-2000!

Φυσικά τη μεγαλύτερη ευθύνη την έχουν οι ίδιες οι εισηγμένες εταιρείες, οι περισσότερες των οποίων προσπαθούν με κάθε τρόπο να εφαρμόσουν όσο το δυνατόν λιγότερη Εταιρική Διακυβέρνηση και σε αυτό τους βοηθάει το θεσμικό και νομικό πλαίσιο που είναι ελλιπέστατο και πάντα με το μέρος των μεγαλομετόχων.

Τώρα είναι η πιο κατάλληλη εποχή για να φτιάξουμε αυτό το θεσμικό πλαίσιο και οι μέτοχοι μειοψηφίας των εισηγμένων εταιρειών, είτε πρόκειται για μικρομετόχους είτε για μεγαλύτερα χαρτοφυλάκια, οφείλουν ΣΕ ΟΛΕΣ τις Γεν. Συνελεύσεις, να ελέγχουν το σύστημα Εταιρικής Διακυβέρνησης που ακολουθεί η εταιρεία και να κάνουν ερωτήσεις όταν δεν καταλαβαίνουν κάτι. Επίσης πρέπει όλοι να έχουν υπ’ όψιν τους ότι αν μια εταιρεία είναι “οικογενειακή” δηλαδή ο μεγαλομέτοχος και η οικογένεια του έχουν πάνω από 70-75% των μετοχών, δεν μπορούμε να μιλάμε ουσιαστικά για Εταιρική Διακυβέρνηση! Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανεξάρτητα μέλη, δεν μπορούμε να μιλάμε για εσωτερικό έλεγχο, δεν μπορούμε να μιλάμε για τίποτα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η εταιρεία αποκλείεται να είναι καλή και ο μεγαλομέτοχος τίμιος και ειλικρινής. Σίγουρα υπάρχουν “οικογενειακές εταιρείες” που είναι καλές και σέβονται τους μετόχους, αλλά αυτό δεν μας αρκεί. Και δεν μας αρκεί γιατί αυτό μπορεί ανά πάσα στιγμή να αλλάξει. Πρέπει να πιέζουμε οι εταιρείες να γίνουν όσο το δυνατόν πιο πολυμετοχικές και να αναπτύξουν ένα σωστό και ειλικρινές σύστημα Εταιρικής Διακυβέρνησης  

Κάπως έτσι θα οργανωθεί και ο Μετοχικός Ακτιβισμός, ο οποίος είναι το καλύτερο εργαλείο αυτορρύθμισης και ουσιαστικής αναβάθμισης της Ελληνικής Κεφαλαιαγοράς

Οι μέτοχοι των εισηγμένων εταιρειών, αν θέλουν να μπορούν να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τα δικαιώματα τους, οφείλουν να οργανώνονται πριν από τη Γεν. Συνέλευση και να μην πηγαίνουν μόνοι τους, ελπίζοντας στην οποιαδήποτε “εύνοια”, ή άλλου είδους συνεννόηση με τον μεγαλομέτοχο.
Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι μόνο με αυτόν το τρόπο οι μεγαλομέτοχοι θα αρχίσουν να τους υπολογίζουν σοβαρά.

Οι άναρθρες κραυγές δεν έχουν θέση σε μια Γεν. Συνέλευση εισηγμένης. Ορισμένοι νομίζουν ότι πηγαίνοντας στη Γεν. Συνέλευση και βρίζοντας τους μεγαλομετόχους και τα διευθυντικά στελέχη, θα πετύχουν κάτι. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αποπροσανατολίζουν τη Γεν. Συνέλευση, που έτσι δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα της εταιρείας.  

Στο επόμενο 11ο Συνέδριο του ΣΕΔ και μετά από διαβούλευση, θα δοθεί προς ψήφιση ο «Χάρτης Γενικών Συνελεύσεων Εισηγμένων Εταιρειών», στον οποίο θα δίνονται οδηγίες προς τους μετόχους των εισηγμένων εταιρειών, για το τι πρέπει να κάνουν, πως να κινούνται, τι να ρωτούν, τι να ελέγχουν και γενικά  πως πρέπει να συμπεριφέρονται σε μια Γεν. Συνέλευση για να μπορέσουν να υπερασπιστούν με τον καλύτερο τρόπο τα δικαιώματα τους.

Μετά τον «Χάρτη Εταιρικής Διακυβέρνησης» που ψηφίσθηκε στο 8ο Συνέδριο του ΣΕΔ και, κατά τη γνώμη μου, «άλλαξε το τοπίο» στην Εταιρική Διακυβέρνηση στη χώρα μας, πιστεύω ότι ο «Χάρτης Γενικών Συνελεύσεων Εισηγμένων Εταιρειών», θα αποτελέσει ένα σημαντικό βοήθημα για τους μετόχους των εταιρειών και ένα ακόμα βήμα για την ουσιαστική αναβάθμιση της Ελληνικής Κεφαλαιαγοράς.

Facebook Comments