Clint Eastwood συνεργάζεται με Tom Hanks, O Robert De Niro σε εξαιρετική φόρμα μετά από χρόνια και ένα από τα καλύτερα Γαλλικά φιλμ κερασάκι στην τούρτα! Καλή διασκέδαση…

TROIS SOUVENIRS DE MA JEUNESSE/ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ       3.5/5
Σκηνοθεσία : Arnaud Desplechin
Πρωταγωνιστούν : Mathieu Amalric, Quentin Dolmaire, Lou Roy-Lecollinet

Ο Πολ ( Amalric ) ετοιμάζεται για ένα ταξίδι στο Τατζικιστάν όταν ένα μπέρδεμα στο αεροδρόμιο τον ωθεί να αναπολήσει/σκεφτεί το παρελθόν του. Τα τρελά χρόνια της εφηβείας, την τρελή μητέρα του, το ταξίδι του στη Ρωσία όπου και είχε τις πρώτες ερωτικές του επαφές, το φίλο του που τον πρόδωσε, τον έρωτα της ζωής του.

Μια από τις ωραιότερες ταινίες ενηλικίωσης στον κινηματογράφο, τουλάχιστον το Γαλλικό, δοσμένη μέσα από τις αναμνήσεις ενός μεσήλικα. Βραβεύτηκε στις Κάννες πέρυσι στο 15νθήμερο των σκηνοθετών και αποτέλεσε μεγάλη έκπληξη ο αποκλεισμός του από το διαγωνιστικό κομμάτι.Εξαιρετικές ερμηνείες από το πρωτοεμφανιζόμενο πρωταγωνιστικό δίδυμο, ιδιαίτερα από τον υπνωτιστικό Dolmaire, σε μια “καλλιτεχνική” ταινία που είναι όμως διαφορετική από τις υπόλοιπες του είδους στο ότι είναι προσβάσιμη ακόμη και σε αυτούς που “γουστάρουν αμερικανιές”. Μπριόζικο και σπιρτόζικο παρά την διάρκεια του. Ο Desplechin ελέγχει απόλυτα και την παραμικρή λεπτομέρεια της ταινίας και έτσι όλα ταιριάζουν με την εποχή τους όπως τα ρούχα η μουσική ενώ είναι μια από τις λίγες φορές που δεν με ξένισε η χρήση της αφήγησης. Και ξέρει ο Γάλλος που και πόσο θα τη χρησιμοποιήσει ενώ αξιοποιεί και το τρικ των διαφορετικών φωνών. Από τρικ βέβαια άλλο τίποτε και τεχνικά – από την οθόνη που ξαφνικά σπάει κόβεται στα 2 ή την ιριδίζουσα φωτογραφία – και σεναριακά Όλα αυτά κάνουν διασκεδαστικά ακόμη και τα πιο προβλέψιμα στοιχεία του σεναρίου και δίνουν την αίσθηση του τι πραγματικά γίνεται μέσα στο μυαλό κάποιου που θυμάται..” Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμίζουνε τα περασμένα”

SULLIE/ΣΑΛΙ     2.5/5
Σκηνοθεσία : Clint Eastwood
Πρωταγωνιστούν : Tom Hanks, Laura Linney, Aaron Eckhart

Η πραγματική ιστορία του πιλότου της US Airways Chesley Sullenberger ( Hanks) και μετέπειτα ήρωα, ο οποίος το 2009 προσθαλάσσωσε το αεροπλάνο του στον πoταμό Hudson χωρίς κανένας εκ των 155 επιβατών να πάθει τίποτε!!!

Στη νέα του ταινία ο  Clint Eastwood απευθύνει έναν χαιρετισμό στους ήρωες της καθημερινής ζωής σε ένα φιλμ που βασίζεται στο βιβλίο που έγραψε ο ίδιος ο Sullenberger μετά την περιπέτεια του. Παρόλο που η εξέλιξη της πρόσφατης σχετικά ιστορίας είναι σε όλους γνωστή , τόσο ο Eastwood στη σκηνοθεσία όσο και οι σεναριογράφοι κάνουν καλή δουλειά στο να κάνουν τα όσα εκτυλίσσονται στην οθόνη ενδιαφέροντα ακόμη και τις τεχνικές συζητήσεις. Βοηθά και η σωστή χρήση των flashbacks. Τα 208 μόλις δευτερόλεπτα της προσθαλάσσωσης δίνονται με ζωντάνια και με τον κλασσικό ήρεμο κι απέριττο τρόπο του Eastwood τόσο μέσα από το αεροπλάνο όσο και έξω από αυτό. O Hanks είναι φυσικά η δύναμη της ταινίας δίνοντας μια ιδιαίτερη συγκρατημένη ερμηνεία καθώς ο Sully δεν είναι παρά ένας κανονικός άνθρωπος που βρέθηκε σε μη κανονικές συνθήκες και ανταποκρίθηκε και φυσικά νιώθει πολύ άβολα στο φως της δημοσιότητας. Κι όπως συμβαίνει συχνά με τον Hanks, ξεχνάς ότι βλέπει ηθοποιό, ίδιον των μεγάλων ηθοποιών. Αυτό που δεν λειτουργεί είναι ότι ο Eastwood δεν είναι καθόλου πρωτότυπος στην παρουσίαση των εσωτερικών δαιμόνων του Sully και της μετατραυματικής του κατάστασης. Τα έχεις δει όλα και καλύτερα ακόμη σε χειρότερες μάλιστα παραγωγές. Κακό κάνει και ότι στο τέλος το φιλμ χάνει λίγο την ψυχραιμία που το διακρίνει και γίνεται συναισθηματικό. Χωρίς πάντως να σημαίνει ότι δεν είναι μια ωραία πτήση….

KIKI, EL AMOR SE HACE/ΣΑΓΑΠΩ ΙΣΠΑΝΙΚΑ     2/5
Σκηνοθεσία : Paco Leon
Πρωταγωνιστούν : Natali De Molina, Alex Garcia, Jacobo Sanchez

5 ιστορίες για το σεξ. Ο Πάκο και η Άννα προσπαθούν να “αναθερμάνουν” τη σχέση τους. Ο Χοσέ Λουίς προσπαθεί να ξαναζωντανέψει την ερωτική επιθυμία της ευρισκόμενης σε αναπηρικό καρότσι Παλόμα. Ο Αντόνιο και η Μα Καντελάρια προσπαθούν να κάνουν παιδί. Ο Άλεξ προσπαθεί να ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις της Νατάλια. Η Σάντρα αναζητά τον έρωτα….

Ρεμέικ του Αυστραλιανού ” Μαζί σου κι ας πεθάνω” κι επειδή άλλη η κουλτούρα γύρω από το σεξ των Αγγλοσαξώνων κι άλλη των Λατίνων , τούτο εδώ είναι πιο σπιρτόζικο , με πιο πολλή ψυχή και περισσότερο χιούμορ. Επιπλέον με πολλές αναφορές στις πρώτες ταινίες του Αλμοδοβάρ γεγονός που το κάνει ακόμη πιο απολαυστικό. Δεν προκαλεί καμιά εντύπωση ότι στην Ισπανία έσπασε τα ταμεία ρίχνοντας από την κορυφή του box office το Batman vs Superman!! Μπριόζικες ερμηνείες και λεπτοδουλειά στο σενάριο για να μην φαίνονται ( κατά το δυνατό ) γελοία ορισμένα πράγματα καθώς το φιλμ καταγίνεται και με καταστάσεις όπως η δακρυφιλία, η αρπαξοφιλία κτλ…Πολύχρωμη φωτογραφία, εκμεταλλευόμενη πλήρως την φωτεινή φθινοπωρινή Μαδρίτη, γρήγορο μοντάζ και αξιομνημόνευτη εισαγωγή. Μια εύστοχη κριτική στο τι θεωρείται κοινωνικά ορθό και αποδεκτό και που μπορεί να οδηγήσει η μη “συμμόρφωση”.

HANDS OF STONE/ΜΑΖΙ ΩΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ    1.5/5
Σκηνοθεσία : Jonathan Jakubowicz
Πρωταγωνιστούν : Edgar Ramirez, Robert Deniro

Η πραγματική ιστορία του θρυλικού πυγμάχου από τον Παναμά, Roberto Duran ( Ramirez) και της σχέσης του με τον μύθο της πυγμαχίας και της προπονητικής Ray Arcel ( De Niro)…

Αν διαβάσει κανείς την ιστορία του Παναμέζου θρύλου του μποξ κι ενός εκ των κορυφαίων στην ιστορία της πυγμαχίας θα δει ότι πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες σπορ ιστορίες που μπορείς να βρεις. Πολύ πλούσιο υλικό μιλάμε για έναν αθλητή φαινόμενο που κατόρθωσε να κερδίσει πολλούς πιστούς και ακόμη περισσότερους εχθρούς.Εδώ βρίσκεται και η μεγάλη αδυναμία της ταινίας. Σε 105 δεν προλαβαίνει ο jakubowich να τα δώσει όλα αυτά! Ούτε fast forward δεν θα τα κατάφερνε. Είναι από τις περιπτώσεις που δικαιολογούνται άνετα οι 2 ταινίες αλλά στο Hollywood τις κάνουν εκεί που δεν έχουν υλικό. Φαίνεται λοιπόν ασύνδετη σε πολλά σημεία γιατί προσπαθεί να χωρέσει όσα μπορεί και στην προσπάθεια αυτή δεν εμβαθύνει εκεί που πρέπει. Το τι έγινε στο 2ο αγώνα έχει λάβει ακόμη και μυστικιστικές διαστάσεις κι εδώ αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμη γεγονός. Επιπλέον και χωρίς κανένα λόγο , η ταινία πέφτει θύμα όλων των κλισέ του συγκεκριμένου είδους ταινιών. Ούτε οι σκηνές πυγμαχίας είναι κάτι το φοβερό. Παρ όλα αυτά ο σκηνοθέτης κατορθώνει να αποσπάσει πολύ καλές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές. Ο Ramirez αποδίδει πολύ καλά τη μάχη του Duran με τους δαίμονες του και ο De Niro επιτέλους έχει ένα ρόλο που του επιτρέπει να δείξει γιατί ανήκει στους κορυφαίους όλων των εποχών. Πολύ μεγάλο κρίμα…

TUDO QUE APRENDEMOS JUNTOS/ΟΣΑ ΜΑΘΑΜΕ ΜΑΖΙ    1/5
Σκηνοθεσία : Sergio Machado
Πρωταγωνιστούν : Lazaro Ramos, Kaique de Jesus, Elzio Vieira

Δεξιοτέχνης βιολιστής ( Ramos) αποτυγχάνει να μπει στην Φιλαρμονική Ορχήστρα του Σάο Πάολο και αναλαμβάνει τη δουλειά του δασκάλου μουσικής σε ένα δημόσιο σχολείο σε μια φτωχογειτονιά…

Ασυμβίβαστη γενιά, Στον δάσκαλό μας με Αγάπη αλά Βραζιλιάνικα. 102 λεπτά κλισέ και χιλιοειπωμένης ατάκας με αλλαγή μόνο στον χώρο που διαδραματίζεται η ιστορία. Η φαβέλα αντικαθιστά το γκέτο και η συμφωνική μουσική την ραπ.  Καλή φωτογραφία και καλός και ο Ramos αλλά δεν αρκούν για να αισθανθείς ότι βλέπεις κάτι πρωτότυπο. Κάτι πάει να πει ο Machado για τις κοινωνικές ανισότητες και για την αλλαγή του κλίματος αλλά απλώς ακουμπά τα ζητήματα καθώς στο μυαλό του έχει κυρίως τη μουσική και την επίδραση της. Το έχουμε ξανακούσει το …τραγούδι…

BEN HUR        1/5
Σκηνοθεσία : Timur Bekmambetov
Πρωταγωνιστούν : Jack Huston, Rodrigo Santoro, Morgan Freeman

Ο Ben Hur, πρίγκηπας και αξιωματικός του Ρωμαϊκού στρατού, ο οποίος κατηγορήθηκε άδικα από τον αδερφό του για προδοσία, επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην πατρίδα του ζητώντας εκδίκηση….

Πιθανότατα η χειρότερη από τις ταινίες ή τις μίνι-σειρές ( 6 συνολικά έως τώρα ) με το ίδιο θέμα. O Bekmambetov κατορθώνει μέσα σε 125 να έχει πιο ρηχούς χαρακτήρες και από παιδική παραλία καθώς όλα είναι για το θεαθήναι. Ακόμη και ο Χριστός εμφανίζεται σέξι καθώς τον υποδύεται ο Βραζιλιάνος “καλλονός” Santoro!!  Άρα εξυπακούεται ότι και οι ερμηνείες είναι κακές αφού οι ηθοποιοί δεν έχουν με τι να δουλέψουν. Η σκηνοθεσία του σε οτιδήποτε ΔΕΝ έχει να κάνει με τα τεκταινόμενα στην αρένα είναι προκλητικά αδιάφορη και το τελικό αποτέλεσμα στερείται ψυχής, για την ακρίβεια οποιουδήποτε συναισθήματος. Σε ότι αφορά τη δράση πάντως, τις σφαγές και τις μονομαχίες είναι μάστορας και ειδικά η σκηνή της αρματοδρομίας είναι χάρμα ιδέσθαι χωρίς να είναι καλύτερη πάντως από την κλασσική του 1959 ( η ταινία τότε απέσπασε 11 Όσκαρ)  είναι ιδιαίτερα αν σκεφτείς ότι είναι και φορτωμένη εφέ. Ένα ακόμη αχρείαστο remake που φιλοδοξούσε να γίνει blockbuster…

Facebook Comments