Ένας γίγαντας με πήλινα πόδια…

Σαν γίγαντας με πήλινα πόδια εμφανίζεται ο προϋπολογισμός του 2017, το προσχέδιο του οποίου κατατέθηκε στη Βουλή, καθώς πολλές από τις παραδοχές του μπορούν  να χαρακτηριστούν τουλάχιστον αμφισβητήσιμες.

Στην καρδιά του προϋπολογισμού – και αναγκαία προϋπόθεση προκειμένου να…βγούν τα νούμερα – είναι η πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης 2,7%. Κυβέρνηση και Κομισιόν ομονοούν σε αυτό που είναι αδιανόητο για όλες τις ξένε τράπεζες και τους διεθνείς αναλυτές – συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ -. Ότι δηλαδή το 2017 η Ελληνική οικονομία θα «ανθίσει».

Πρώτη αμφισβητούμενη παραδοχή ότι η ύφεση το 2016 θα είναι μόλις 0,3%. Οι αστερίσκοι εδώ αρκετοί. Το πρώτο εξάμηνο η ύφεση ήταν 1%, ο τουρισμός δεν έφερε τα προσδοκώμενα έσοδα, η μεταποίηση έπεσε πάλι σε ρυθμούς συρρίκνωσης το Σεπτέμβριο και σύμφωνα με τα στοιχεία του ΓΕΜΗ και φέτος συνεχίζεται η τάση που θέλει περισσότερες εταιρείες να βάζουν λουκέτο από το να βάζουν κλειδί.

Η αξιολόγηση θα έχει τελειώσει στις αρχές Νοεμβρίου – δηλαδή θα διαρκέσει μόλις 3 βδομάδες – δηλώνει η κυβέρνηση κι αυτό θα αλλάξει το κλίμα βοηθώντας την οικονομία να επιταχύνει. Δεύτερη αμφισβητούμενη παραδοχή γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρόκειται για πανελλήνια πρώτη!!

Σύμφωνα με το κυβερνητικό αφήγημα, μετά την ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα ακολουθήσει η συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, η οποία θα ολοκληρωθεί γρήγορα με συγκεκριμένες αποφάσεις. Μάλιστα από το βήμα της ΔΕΘ, ο ίδιο ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι η ώρα που θα φορέσει γραβάτα είναι πιο κοντά από ποτέ. Όμως καθώς οι μέρες περνούν γίνεται όλο και πιο κατανοητό – οι δηλώσεις άλλωστε Δραγασάκη και Σταθάκη διόλου τυχαίες δεν είναι – ότι οριστική λύση στο θέμα του χρέους δεν πρόκειται να δοθεί πριν το 2018, αφού δηλαδή θα έχουν ολοκληρωθεί οι γερμανικές εκλογές και θα έχει διαμορφωθεί το νέο πολιτικό τοπίο.

Το ίδιο το οικονομικό επιτελείο αναγνωρίζει στο προσχέδιο εστίες κινδύνων που μπορούν να εκτροχιάσουν το ελληνικό τρένο της ανάπτυξης.

Μερικές από αυτές η αποτελεσματική αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων, η υλοποίηση των δομικών μεταρρυθμίσεων καθώς είναι γνωστό πως η κυβέρνηση δεν πιστεύει στο πρόγραμμα που καλείται να εφαρμόσει, το brexit , ένα ενδεχόμενο ναυάγιο στη συμφωνία Τουρκίας – ΕΕ για το προσφυγικό, οι διακυμάνσεις των διεθνών τιμών του πετρελαίου και η παγίωση της δημοσιονομικής σταθερότητας.

Εδώ είναι που το ΥΠΟΙΚ πυροβολεί τα πόδια του, καθώς επιλέγει να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους αποκλειστικά μέσω της επιβολής φόρων χωρίς περικοπές δαπανών.