Νέα κινηματογραφική εβδομάδα με κλειστοφοβικά θρίλερ και….πελαργούς
Τη μεγάλη επιστροφή του Verhoeven, κλειστοφοβικά θρίλερ και....πελαργούς περιλαμβάνει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα
Τη μεγάλη επιστροφή του Verhoeven, κλειστοφοβικά θρίλερ και....πελαργούς περιλαμβάνει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα
Τη μεγάλη επιστροφή του Verhoeven, κλειστοφοβικά θρίλερ και….πελαργούς περιλαμβάνει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα!!!
ELLE/ΕΚΕΙΝΗ 3.5/5
Σκηνοθεσία : Paul Verhoeven
Πρωταγωνιστούν : Isabelle Huppert, Laurent Lafitte
Δυναμική, ανεξάρτητη γυναίκα μπλέκεται σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι γάτας – ποντικού με αυτόν που την….βίασε…
To πιο Βερχοφενικό φιλμ του Verhoeven, μακράν. Και για μένα η καλύτερη. Παρά τη δεκαετή ¨σιωπή” του είναι σε μεγάλη φόρμα. Και πολύ τολμηρή, ακόμη και για τα στάνταρ του ανθρώπου που μας έδωσε τα Basic Instinct και Showgirls. Και δεν εννοώ σε τολμηρές σκηνές. Βασισμένο σε βιβλίο του Philippe Dijan με ένα σενάριο που σίγουρα θα προβοκάρει και θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών. Ένα σενάριο υψηλού επιπέδου με πολλούς χαρακτήρες και έμφαση στην λεπτομέρεια. Συγκλονιστική η ερμηνεία από την Huppert, τολμώ να πω οσκαρικών προδιαγραφών. Κυρίως πρόκειται για θρίλερ εκδίκησης αλλά Verhoeven και Huppert σε αγαστή συνεργασία, κατευθύνουν το φιλμ και προς την κοινωνική σάτιρα, του δίνουν και ψυχολογικά στοιχεία ενώ εξερευνούν ακόμη και το μισογυνισμό. Στο πυρήνα της υπάρχουν και πολλά στοιχεία κωμωδίας ηθών και ο Verhoeven καταφέρνει να σε κάνει να γελάς ακόμη και εκεί που λογικά δεν θα έπρεπε . Αν και ενίοτε ευτελίζει σχεδόν τα πάντα, δεν παύει να είναι μια ταινία που γελά στα μούτρα της σύγχρονης κουλτούρας και των όσων θεωρούνται κοινώς αποδεκτά.
INDIGNATION/ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ 3/5
Σκηνοθεσία : James Schamus
Πρωταγωνιστούν : Logan Lerman, Sarah Gadon
Νεαρός Εβραίος φοιτά σε υπερσυντηρητικό κολέγιο στην Αμερική του 1951 όπου η σεξουαλική καταπίεση και η μισαλλοδοξία ζουν και βασιλεύουν…
Κάθε χρόνο – και είναι κανόνας αυτό – ανάμεσα στα blockbusters και τις λαμπρές παραγωγές, θα βρεθεί και μια πολύ μικρότερη, ενδεχομένως με άσημους ηθοποιούς , που αν δεν σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, τουλάχιστον θα σε κάνει να αναφωνήσεις , επιτέλους μια καλή ταινία! Οι Αμερικανοί φέτος το έπαθαν με την ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ, σε εμάς το φιλμ ήλθε αρχές Οκτωβρίου. Βασισμένο σε βιβλίο του εξαιρετικού Philip Roth ο οποίος έστειλε mail στους παραγωγούς τονίζοντας ότι από τις 6 μεταφορές βιβλίων του στη μεγάλη οθόνη, αυτή ήταν η πιστότερη. Ο ρυθμός που πολλές φορές είναι μάλλον πολύ αργός και το υλικό όχι κάτι ιδιαίτερο που δεν έχει εξερευνηθεί στο παρελθόν, αλλά αποζημιώνεσαι από την κλιμάκωση στο τέλος αλλά και τα”debate” ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και τον πρύτανη με τους έντονους διαλόγους . Καλές ερμηνείες, ιδιαίτερα του Lerman ο οποίος δίνει μια ερμηνεία χωρίς φιοριτούρες και φτιασίδια, περίπου όπως και η σκηνοθεσία του Schamus και υψηλό επίπεδο παραγωγής. Στον ήρωα του Lerman μπορεί κανείς να δει μια ολόκληρη γενιά νεολαίων που “σιγοβράζουν” σε μια κοινωνία ακατάσχετου κονφορμισμού και παράνοιας για τον Ψυχρό Πόλεμο που εξηγεί έξοχα τις επαναστατικές δράσεις που ακολούθησαν 20 χρόνια αργότερα.
DONT BREATHE/ΜΗΝ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙΣ 2.5/5
Σκηνοθεσία : Fede Alvarez
Πρωταγωνιστούν : Stephen Lang, Jane Levy, Dylan Minette
3 διαρρηκτές επιχειρούν να κλέψουν το σπίτι ενός τυφλού αλλά τα πράγματα πηγαίνουν πολύ διαφορετικά από ότι τα είχαν φανταστεί…
Έχοντας δει πολλές τέτοιου είδους ταινίες, έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι πέρα από την ατμόσφαιρα και την ένταση, πολύ σημαντικός παράγοντας διατήρησης του ενδιαφέροντος είναι και το σενάριο. Κι εδώ κάνουν καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα χωρίς να βασίζονται στους διαλόγους – που για ευνόητους λόγους δεν είναι πολλοί – αλλά στις εκπλήξεις και τις ανατροπές αν και στο τέλος κάπου το παρατραβά. Η κάμερα που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, το πολύ καλό μοντάζ, ο εξαιρετικός σχεδιασμός του σπιτιού και η ατμοσφαιρική μουσική βοηθούν τον Alvarez να φτιάξει έναν λαβύρινθο ζωής και θανάτου χωρίς κλισέ στοιχεία. Για την ακρίβεια λαμβάνει στοιχεία ενός πολύ καλού βιντεοπαιχνιδιού ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί και στοιχεία άλλων ταινιών, οι παρατηρητικοί θα δουν ακόμη και λίγο από Σιωπή των Αμνών στο φιλμ. Οι ερμηνείες δεν είναι κάτι φοβερό αλλά ούτε και κακές, ξεχωρίζει ο Lang κι αν προσθέσεις και τις σκληρές σκηνές βίας, οι φαν του είδους θα το απολαύσουν.
UN HOMME IDEAL/Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ 1.5/5
Σκηνοθεσία : Yann Gozlan
Πρωταγωνιστούν : Pierre Niney, Ana Girardot
Νεαρός που φιλοδοξεί να γίνει συγγραφέας χωρίς όμως ιδιαίτερα φρέσκες ιδέες , βρίσκει την ιστορία κάποιου άλλου και την οικειοποιείται. Κάποιος όμως τον έχει καταλάβει….
Δεν είναι η πρόθεση του Gozlan , αλλά το φιλμ έχει την αίσθηση ενός b-movie noir, όχι κακού ούτε κάτι φοβερού. Πολύ καλός ο Niney ( έχει υποδυθεί με επιτυχία και τον Yves Saint Laurent) στον πρωταγωνιστικό ρόλο – ο οποίος είναι εξαιρετικά κακογραμμένος – αλλά δεν βοηθιέται από τον σκηνοθέτη του. Η αφήγηση είναι κοινότυπη , με τον Gozlan να μην κάνει δημιουργική χρήση στοιχείων προγενέστερων ταινιών αλλά σχεδόν αντιγραφή ( ακόμη και στοιχεία της 3ης σεζόν του House of Cards μπορείς να διακρίνεις). Επίσης ο Gozlan φορτώνει την ταινία με καταστάσεις τόσο απίθανες που να αγγίζουν το όριο του γελοίου και σε οδηγούν να μην νοιάζεσαι καθόλου για την τύχη του ήρωα. Μερικές σκηνές σασπένς και πραγματικής έντασης δεν σώζουν την κατάσταση από μετριότητα…
THE NEON DEMON 1/5
Σκηνοθεσία : Nicholas Winding Refn
Πρωταγωνιστούν : Elle Fanning, Jena Malone, Christina Hendricks, Keanu Reeves
Φιλόδοξο μοντέλο μετακομίζει στο Λος Άντζελες για να κυνηγήσει μεγάλη καριέρα. Εκεί, την περιβάλλει ένα γκρουπ γυναικών εμμονικών με την ομορφιά οι οποίες σιγά σιγά της απομυζούν τα νιάτα και την ζωντάνια της.
Ένα φιλμ για τον “κανιβαλισμό” στο χώρο του μόντελινγκ, για την τυραννία του πιο φρέσκου και του πιο νέου που πάντα θα υπάρχει. Ο Δανός δημιουργός του Drive να διατηρεί κι εδώ το ιδιαίτερο στυλ του, να έχει απολέσει όμως όλο το απόθεμα σε συναίσθημα. Ακόμη και το λιγότερο ενδιαφέρον κάδρο είναι πανέμορφο, μπορείς κυριολεκτικά να ..χάσεις τη μπάλα και τον εαυτό σου απλά βλέποντας την ταινία στο …mute. Ο ένας “πίνακας” μετά τον άλλο. Επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η πρωταγωνίστρια Elle Fanning ( η μικρή αδερφή της Dakota ) που μπορεί να μεταμορφωθεί σε μοντέλο της “σύγχρονης” εποχής αλλά να διατηρεί και την φυσική αγαρμποσύνη μιας επαρχιωτοπούλας από τη Τζώρτζια. Και μετά ανοίγεις τον ήχο…. Και ο ρυθμός είναι απερίγραπτα βαρύς. Και οι διάλογοι – στο μινιμαλιστικό κόσμο που στήνει ο Refn – τραβάνε πολύ , και οι σιωπές ακόμη περισσότερο. Και όλο αυτό “ντυμένο¨ με τέκνο μουσική που κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ταιριάζει ούτε έχει νόημα. Και στο τέλος να μπαίνει και η βία και να μην νιώθεις στην κυριολεξία τίποτε. Και ανάμεσα σε όλα αυτά πετάμε και κάμποσα σύμβολα χωρίς να καταλαβαίνει κανείς τι θέλει να πει ο ποιητής. Ο οποίος μάλλον θα έπρεπε να γίνει ζωγράφος….
THE GIRL ON THE TRAIN/ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ 1/5
Σκηνοθεσία : Tate Taylor
Πρωταγωνιστούν : Emily Blant, Haley Bennett, Justin Theroux, Luke Evans, Rebecca Ferguson
Διαζευγμένη μπλέκεται σε υπόθεση εξαφάνισης η οποία φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή της…
Το πρωτογενές υλικό είναι πολύ καλό ομολογουμένως. Το βιβλίο της Paula Hawkins στο οποίο βασίζεται είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πήρε και πολύ καλές κριτικές, ανακηρύχθηκε δε ως ο διάδοχος του Gone Girl της Gillian Flynn στο μετα-φεμινιστικό λογοτεχνικό τοπίο. Το καστ είναι επίσης καλό με επικεφαλής την ραγδαία ανερχόμενη Blunt αλλά η εκτέλεση χωλαίνει κυρίως γιατί οι δημιουργοί θέλουν να μείνουν πιστή στο υλικό που έχουν στα χέρια τους και γιατί ο Taylor σε καμιά περίπτωση δεν είναι Fincher (σκηνοθέτησε το Gone Girl). Δεν πρόκειται περί παραδόξου απλά ό,τι λειτουργεί στο βιβλίο δεν σημαίνει ότι θα λειτουργήσει και στο φιλμ. Η χρήση λόγου χάρη της τεχνικής του puzzle μπορεί να εγγυάται ένα τουλάχιστον ενδιαφέρον βιβλίο, όταν όμως χρησιμοποιείται στον κινηματογράφο είναι λίγες οι περιπτώσεις που δεν καταλήγει σε αχταρμά. Οι χαρακτήρες είναι μάλλον επιφανειακοί ενώ με αυτόν της Blunt υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα καθώς ενώ στο βιβλίο έχει πρόβλημα με τον αλκοολισμό, εδώ παρουσιάζεται πιο “υγιής” από όσο πρέπει. Ακόμη όμως και σωστά να παρουσιαζόταν, έχω τις αντιρρήσεις μου για το αν η Blunt ταιριάζει για το ρόλο. Καμιά ερμηνεία πάντως δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Στα λίγα ενδιαφέροντα, η φωτογραφία που αναδεικνύει την αντίθεση ανάμεσα στα γυαλιστερά σπίτια των προαστίων της Νέας Υόρκης και το σκοτεινό δάσος…
STORKS/ΠΕΛΑΡΓΟΙ
Σκηνοθεσία : Nicholas Stoller, Doug Sweetland
Τα χρόνια έχουν περάσει και πλέον οι πελαργοί δεν μεταφέρουν μωρά αλλά μόνο δέματα. Όταν όμως κατά λάθος εμφανίζεται μια παραγγελία για ένα μωρό, τότε ο καλύτερος πελαργός πρέπει να το διορθώσει και να παραδώσει το μωρό. Καινούριο animation από την Warner Bros!!
Facebook Comments