Τον περασμένο μήνα, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα απηύθυνε έκκληση από την Αθήνα για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ κ. Σόιμπλε απάντησε ότι όποιος λέει ότι «θα σας ανακουφίσουμε από τα χρέη σας» προσφέρει στην Ελλάδα κακή υπηρεσία. Αυτή η φράση είναι ευθέως προσβλητική για μια χώρα ανεξάρτητη, προηγμένη, μέλος της ΕΕ. Μας αντιμετωπίζει σαν κακομαθημένο νήπιο που δεν γνωρίζει το συμφέρον του: «μην του δίνεις γλυφιτζούρι, διότι δεν θα φάει το φαγητό του».

Ωστόσο, ο κ. Σόιμπλε έχει διπλό δίκιο. Από τη μια, μόνο με αυστηρή κηδεμονία μπορούμε να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία. Μετά από επτά χρόνια κρίση, είμαστε ακόμα ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε το πελατειακό κράτος: Πρώτον, έχουμε 2,7 εκ. συνταξιούχους που κοστίζουν στον φορολογούμενο περί τα 30 δισ. δηλαδή το 18% του ΑΕΠ, όταν στις χώρες των εταίρων μας το ποσοστό είναι 12%! Από αυτούς, 716.000 είναι κάτω των 65 ετών και κοστίζουν 8 δισ. Κατά τον Στέφανο Μάνο («Κ» 4/1/2015) μόνο οι κυβερνήσεις των χρόνων της κρίσης, οιπροηγούμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσέθεσαν 234.000 συνταξιούχους του Δημοσίου με μέση ηλικία 56,7 χρόνια.

Δεύτερον, φορολογούμενοι είναι μόνο οι μισοί εργαζόμενοι. Οι άλλοι μισοί (4 εκ.) δηλώνουν εισόδημα κάτω του αφορολόγητου ορίου (8.800 ευρώ). Και η κυβέρνηση βάζει «κόκκινες γραμμές» για να μη χάσει τις ψήφους τους. Και επιπλέον βλέπει απαθής να απέχουν οι συμβολαιογράφοι και έτσι να ακυρώνονται εκπλειστηριασμοί ακινήτων που οι ιδιοκτήτες τους χρωστάνε στο δημόσιο, σε ασφαλιστικά ταμεία, σε ΔΕΚΟ.

Από την άλλη, ζητάμε με το χέρι απλωμένο να κλείσουν οι αξιολογήσεις και να εισπράξουμε την επόμενη δόση των δανεικών και την ίδια στιγμή φωνάζουμε να μας χαρίσουν τα δανεικά! Και τα δανεικά τα χρησιμοποιεί ο κ. Τσίπρας όχι για ενίσχυση της παραγωγής, αλλά για προεκλογικό χαρτζιλίκι στους εκλογικούς πελάτες συνταξιούχους, για να σχηματίσει μια κυβέρνηση που ξεχειλίζει από υπουργούς και υφυπουργούς, για να διορίσει 2.000 Καρανίκες, για να επεκτείνει τον δημόσιο τομέα είτε με επανασύσταση της ΕΡΤ που με τόσο κόστος είχε καταφέρει να περιορίσει η ΝΔ, είτε με επαναπρόσληψη καθαριστριών που όμως δεν καθαρίζουν, είτε με αθρόους διορισμούς σε δημόσιους οργανισμούς, είτε για να κάνει ταξίδι στην Αβάνα, από όπου να βγάζει πύρινες καταγγελίες εναντίον αυτών που του χρηματοδότησαν το ταξίδι για «απάνθρωπη λογική των νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού».

Καλώς ή κακώς, οι Ευρωπαίοι μας δάνεισαν χρήματα το 2010 για να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία. Τα 35 τελευταία χρόνια, δηλαδή από την ένταξή μας στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ως το δέκατο μέλος της το 1981, η Ελλάδα δέχτηκε σε επιδοτήσεις και ποικίλης μορφής δάνεια, από την Ευρώπη κυρίως, το απίστευτο ποσόν των 1.260 δισεκατομμυρίων ευρώ –ήτοι, διαχρονικά, κάπου επτά Ακαθάριστα Εγχώρια Προϊόντα (ΑΕΠ). Και για να γίνουμε πιο σαφείς, το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε 63 χρόνια δυτική οικονομική βοήθεια στους πεινασμένους της Αφρικής, ενώ αντιπροσωπεύει δέκα φορές την οικονομική στήριξη που δέχθηκαν τα 20 τελευταία χρόνια οι 12 χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, όταν κατάφεραν να απαλλαγούν από την κομμουνιστική πανώλη. (Αθ. Παπανδρόπουλος, 22/7/2015). Παράλληλα, μας έκαναν τη μεγαλύτερη διαγραφή κρατικού χρέους στην παγκόσμια ιστορία, ύψους 100 δισ.

Όμως εμείς δεν αξιοποιήσαμε αυτές τις παροχές για να πετύχουμε την ανάπτυξη και την ανεξαρτησία μας από τα δανεικά. Συνεχίζουμε να ζητάμε κι άλλα δανεικά. Βρίζουμε τα μνημόνια, αλλά δε λέμε να ξεκολλήσουμε από αυτά. Απειλούμε ότι θα φύγουμε από το Ευρώ, αλλά όταν ο κ. Σόιμπλε μας πρότεινε να μας χρηματοδοτήσει με 50 δισ. την έξοδό μας, τα γυρίσαμε και υπογράψαμε το 3ο μνημόνιο. Στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα, συμφώνησε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για 10 χρόνια. Τότε δεν την ενδιέφερε τίποτε εκτός από την παραμονή στην εξουσία. Τώρα όμως κλαίει διότι πρέπει να μας γονατίσει οικονομικά για να το πετύχει.

Αυτές οι νηπιακές κουτοπονηριές δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα στους εταίρους μας: μέχρι πότε θα δανείζουν και μετά θα χαρίζουν το χρέος; Ο κ. Σόιμπλε έχει ακούσει τον υπουργό επικρατείας κ. Φλαμπουράρη να δηλώνει: «Το χρέος είναι αέρας γι’ αυτό και εμείς θα τους πληρώσουμε με αέρα». Μπορεί να δεχτεί, αυτός και οι Γερμανοί φορολογούμενοι να εξοφληθούν με αέρα;

Μα μήπως η μείωση του χρέους κάνει πιο ελκυστική τη χώρα μας στις ξένες επενδύσεις και συμβάλει με αυτό τον τρόπο και στην επιστροφή μέρους των δανεικών; Το επιχείρημα αυτό το λέει κατά κόρον ο ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η αξία του είναι μηδαμινή. Σύμφωνα με το παρακάτω γράφημα του «Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ» που δημοσίευσε το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη» της Άννας Διαμαντοπούλου, οι λόγοι που αποθαρρύνουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα, με ιεραρχημένου συντελεστές βαρύτητας, είναι: η πρόσβαση σε χρηματοδότηση, η αναποτελεσματική κυβερνητική γραφειοκρατία, η πολιτική αστάθεια, η πολυπλοκότητα της φορολογικής νομοθεσίας, το ύψος των φορολογικών συντελεστών, η διαφθορά, η κυβερνητική αστάθεια, η ανεπαρκής παροχή υποδομών, η ανεπαρκής ικανότητα καινοτομίας, το πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων, η φτωχή εργασιακή ηθική στο εργατικό δυναμικό, το επίπεδο της δημόσιας υγείας, το ανεπαρκώς εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, ο πληθωρισμός. Πουθενά δεν αναφέρεται το εξωτερικό χρέος της χώρας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιατί λοιπόν τόσος λόγος για τη μείωση του χρέους; Γιατί το θέμα αυτό είναι το μόνο για το οποίο μάχεται διαρκώς η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές; Η απάντηση είναι απλή: πρόκειται για τη μόνη ρύθμιση που μπορεί να γίνει χωρίς να υποστεί οποιοδήποτε «πολιτικό κόστος» αλλά να εισπράξει μόνο επικοινωνιακό όφελος. Οτιδήποτε άλλο περιλαμβάνει αντιδημοφιλείς (αλλά αναγκαίες) μεταρρυθμίσεις και η κυβέρνηση πρέπει να τρέχει, όπως πάντα, να βρει «ισοδύναμα», τα οποία πάντα καταλήγουν να αδειάζουν τις τσέπες μας. Και αυτό είναι σαν το μουρουνόλαδο για τα κακομαθημένα νήπια.

[Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε σε λιγότερο εκτενή μορφή στην εφημερίδα «Καθημερινή» της 21/12/2016 με τίτλο «τα κακομαθημένα νήπια και το χρέος»]

Facebook Comments