Σχεδόν 450.000 Τούρκοι της Γερμανίας ψήφισαν «ναι» στο τουρκικό δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής. Γιατί; Αρνούνται την ενσωμάτωσή τους στη γερμανική κοινωνία, η πολιτική κοινωνικής ένταξης απέτυχε ή μήπως όχι;

Λίγες μέρες μετά το τουρκικό δημοψήφισμα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίθουν σχολίων για το αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος. Ο Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα του δημοψηφίσματος για τη συνταγματική αναθεώρηση με ένα ποσοστό της τάξης του 51,4%. Η οργή στο διαδίκτυο είναι μεγάλη. Πολλοί θεωρούν ότι όσοι ψήφισαν «ναι» στην ουσία συναίνεσαν στο τέλος της δημοκρατίας. Ένα άλλο μεγάλο θέμα που ανέκυψε είναι η στάση των Γερμανών πολιτών τουρκικής καταγωγής, που είχαν δικαίωμα συμμετοχής στο τουρκικό δημοψήφισμα. Η μαζική συμμετοχή τους εγείρει εύλογα ερωτήματα για το κατά πόσο η γερμανική πολιτική κοινωνικής ενσωμάτωσής είναι επιτυχημένη ή όχι.

Στο σημείο αυτό ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένοι αριθμοί. Στη Γερμανία ζουν σήμερα περίπου 2,9 εκατομμύρια πολίτες τουρκικής καταγωγής. Από αυτούς περίπου 1,4 εκ. έχουν δικαίωμα ψήφου στην Τουρκία. Σχεδόν 700.000 εξ αυτών συμμετείχαν στο δημοψήφισμα. Από αυτούς το 63%, δηλαδή σε πραγματικούς αριθμούς σχεδόν 450.000, ψήφισαν «ναι». «Σε επίπεδο γενικού αποτελέσματος οι ψήφοι της Γερμανίας αντιπροσωπεύουν το 0,2% του συνόλου», δήλωσε στη DW o Γιουνούς Ουλουσόι, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Τουρκικών Σπουδών και Έρευνας για την Κοινωνική Ενσωμάτωση με έδρα στο Έσσεν.

Ποιοι ψήφισαν «ναι» και ποιοι «όχι» στη Γερμανία

Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ντέτλεφ Πόλακ από το Πανεπιστήμιο του Μίνστερ «άνδρες, κυρίως άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας» στήριξαν τον Ερντογάν, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν δυναμικό άνδρα που αντιστέκεται στη Δύση. Ο γερμανός ειδικός εκτιμά ότι το αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος δεν αντανακλά πολιτικό πραγματισμό. «Το πολιτικό περιεχόμενο του δημοψηφίσματος επισκιάστηκε για πολλούς ψηφοφόρους από την συνεχιζόμενη διένεξη μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, μεταξύ μιας μουσουλμανικής κατά πλειοψηφία κοινωνίας από τη μια και από την άλλη ενός συνόλου χριστιανικών χωρών». Το «ναι» στο δημοψήφισμα ήταν κυρίως ένα «ναι» στην εθνική υπερηφάνεια, στην τουρκική ταυτότητα, στο τουρκικό έθνος.

Από την άλλη πλευρά στους υποστηρικτές του «όχι» στη Γερμανία συγκαταλέγονται «άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται για τα πολιτικά τεκταινόμενα στην Τουρκία ή που υποφέρουν από την ρητορική μίσους που επικρατεί τους τελευταίους μήνες», υποστηρίζει ο Γιουνούς Ουλουσόι. Πρόκειται κυρίως για νέους ανθρώπους. Ο Πόλακ από την πλευρά του εκτιμά ωστόσο ότι οι νέοι ιδίως δεν ψήφισαν «όχι» επειδή αδιαφορούν για την τουρκική πολιτική, αλλά κυρίως επειδή τους ασκήθηκε έντονη πίεση προεκλογικά και πραγματικά δεν ήξεραν τι να κάνουν.

Ο Γιουνούς Ουλουσόι πάντως στην ερώτηση εάν οι ψηφοφόροι του «ναι» δεν είναι πλήρως ενταγμένοι στη γερμανική κοινωνία απαντά αρνητικά. Εκτιμά πως αυτό που έπαιξε καθοριστικό ρόλο δεν είναι τόσο η ελλιπής ενσωμάτωση όσο ο έντονος συναισθηματικός δεσμός πολλών Τούρκων της Γερμανίας με τη μακρινή πατρίδα τους. Ο Ντέτλεφ Πόλακ έχει ωστόσο διαφορετική άποψη. Θεωρεί ότι το «ναι» στο δημοψήφισμα και άρα το «ναι» στον Ερντογάν λειτουργεί περισσότερο σαν ψήφος διαμαρτυρίας, σαν ένα μήνυμα προς τη Γερμανία Δύση εν γένει. Σαν θα θέλουν να πουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι «Πάρτε μας στα σοβαρά και μην παραβλέπετε τις ανάγκες μας!»

Facebook Comments