Αυτό πάλι που έγινε με τον Βούτση στην Βουλή, είναι από τ’ άγραφα. Αναφέρομαι στην ιστορία για την δεσμευτικότητα ή μη των αποφάσεων της σημερινής Βουλής πάνω στην επόμενη, για την συνταγματική αναθεώρηση. Ο Βούτσης έβαλε τους σημερινούς βουλευτές να αφαιρέσουν δια της ψήφου τους  την νομοθετική εξουσία των βουλευτών που θα προέλθουν από τις επόμενες εκλογές. Τρελός; Και όμως έγινε. Δηλαδή, ο σημερινός βουλευτής υπαγορεύει υποχρεωτικά στον αυριανό τι θα λέει ο νόμος που θα ψηφίσει τότε, ενώ πιθανότατα ο σημερινός θα έχει σταλεί στο σπίτι του.

Αυτά δεν συμβαίνουν σε καμιά χώρα του κόσμου, μόνο στην Ελλάδα του Σύριζα. Η προνομοθέτηση μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί. Για φανταστείτε  την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να είχε πάρει μια απόφαση το 2014 και μάλιστα δια απλής εγέρσεως των τότε βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ότι η βουλή που θα πρόκυπτε από τις εκλογές του 2015 ήταν υποχρεωμένη να έχει την τάδε ή την δείνα υποχρεωτική κατεύθυνση στους νόμους της. Μιλάμε για πραγματική τρέλα.

Θα πείτε πως άλλο οι απλοί νόμοι κι άλλο το Σύνταγμα της χώρας. Πόσο μάλλον, θα απαντήσω εγώ. Αν σ’ έναν απλό νόμο αναγνωρίζεται η πλήρης δυνατότητα του βουλευτή να δράσει κατά τις συνθήκες της περιόδου και κατά την ελεύθερη συνείδηση του, τότε αυτό συμβαίνει πολλαπλασιαστικά για τον καταστατικό χάρτη της χώρας που είναι το Σύνταγμα.

Είναι δυνατόν ένας βουλευτής που έχει εκλεγεί με νωπή λαϊκή εντολή το 2019, να είναι υποχρεωμένος να κατευθύνει το Σύνταγμα της χώρας εκεί που ήθελε ένας βουλευτής που είχε εκλεγεί το 2015 και ο οποίος το 2019 αποδοκιμάστηκε από τον λαό με εκλογές; Κι όμως αυτό ακριβώς λέει ο κ. Κατρούγκαλος και αυτό ακριβώς έθεσε σε ψηφοφορία ο κ. Βούτσης στην ολομέλεια της Τετάρτης. Μιλάμε για πράγματα που ξεφεύγουν της ασυναρτησίας και προσεγγίζουν την ζώνη του επικίνδυνου.

Μέχρι και ο Κοντονής απαύδησε με τις Κατρογκάλειες θεωρίες και τις Βούτσιες μεθοδεύσεις. Βγήκε δημοσίως και είπε ότι δεν είναι δυνατόν η σημερινή βουλή να δεσμεύσει την επόμενη ως προ το περιεχόμενο της συνταγματικής αναθεώρησης, αλλά το Μαξίμου υπογείως συμβούλευσε να μην του δίνουν σημασία διότι αυτά που λέει δεν αποτελούν νομικές του απόψεις αλλά προϊόντα πικρίας που εξεδιώχθη από το υπουργείο δικαιοσύνης. Εδώ η πολιτικοσυνταγματική ασυναρτησία συμβαδίζει και με την συντροφική κακοήθεια.

Τέλος πάντων, φαίνεται ότι αυτός ο κατήφορος τελειωμό δεν έχει. Δεν υπάρχει μέρα που ο Σύριζα να μην μας εκπλήσσει με την εφευρετικότητα των τερτιπιών του και με την απόλυτη έλλειψη ενδοιασμών που τον χαρακτηρίζει. Αν το κάνει ο διάολος και (για τον φόβο της συντριβής) αποφασίσει να πάει τις βουλευτικές εκλογές τον Οκτώβριο, δεν θα χει μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Θεσμούς θα ψάχνουμε στην χώρα και θεσμούς δεν θα βρίσκουμε…

Facebook Comments