Ένα σοβαρό σοκ υπέστησαν οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ με την έλευση του 2020. Αντίθετα με όσα γνώριζαν μέχρι σήμερα, η διοίκηση του Οργανισμού αποφάσισε να μην κάνει τα στραβά μάτια στην αυθαιρεσία των εργατοπατέρων.

Όταν οι τελευταίοι αποφάσισαν με άκρως δημοκρατικό τρόπο να επιβάλλουν τις απόψεις τους στους συναδέλφους τους, απαγορεύοντάς τους να εργασθούν, η διοίκηση προχώρησε σε μηνύσεις και η αστυνομία έκανε την εμφάνιση της.

Αυτό θα συνέβαινε σε κάθε φυσιολογική χώρα. Το δικαίωμα στην απεργία είναι εννοείται σεβαστό. Ιερό αν θέλετε. Το ίδιο σεβαστό επίσης είναι και το δικαίωμα στην εργασία. Εδώ στα μέρη μας βεβαίως, ήμασταν μαθημένοι διαφορετικά. Ο συνδυασμός της μεταπολιτευτικής αγωνιστικότητας με την σοσιαλιστική ευμάρεια των 80’s είχε δημιουργήσει ένα διαφορετικό status quo. Άμα αποφάσιζαν οι εργατοπατέρες απεργία, κανείς δεν είχε δικαίωμα να εργασθεί.

Ονόμασαν μάλιστα τον τραμπουκισμό «περιφρούρηση». Και κάθε διαφωνούντα «απεργοσπάστη». Ο όρος «περιφρούρηση» βεβαίως είχε μια πολύ ευρεία χρήση. Περιελάμβανε από λεκτικό bullying μέχρι (αλύπητο) ξύλο και από προσβολές μέχρι (κυριολεκτικά) ξεβρακώματα. Το χειρότερο είναι ότι ολ’ αυτά θεωρούνταν φυσιολογικά και οι πολιτικοί πατρόνοι έσπευδαν κάθε φορά να δικαιολογήσουν τις φασιστικές πρακτικές.

Και δεν μιλάμε μόνο για περιπτώσεις μαζικής κινητοποίησης των εργαζομένων. Ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις βεβαίως, κάθε δημοκρατικός πολίτης θα έπρεπε να αναγνωρίζει το δικαίωμα της μειοψηφίας να ορίζει τη μοίρα του. Ιδίως όμως στα χρόνια της κρίσης, ελάχιστοι εργατοπατέρες χωρίς καμία νομιμοποίηση και με τη συνδρομή κομματικών στρατών, εμποδίζουν συστηματικά την πρόσβαση όλων των άλλων στην εργασία. Η εγχώρια αριστερά έχει αναλάβει εργολαβικά το ξέπλυμα των φασιστικών πρακτικών αλλά και η εγχώρια δεξιά όταν χρειάστηκε, επέδειξε τον ίδιο ζήλο για την προστασία των τραμπούκων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι εργατοπατέρες δεν έχουν ούτε κόμμα ούτε χρώμα. Πηγαίνουν με εκείνους που υπόσχονται μεγαλύτερη προστασία των εξωφρενικών προνομίων τους και άμα λάχει κάνουν και μεταγραφή (ναούμ)!

Η διοίκηση του ΟΤΕ, με μετόχους μαθημένους σε δημοκρατικές πρακτικές και όχι στον εγχώριο συνδικαλιστικό τραμπουκισμό, έπραξε αυτό που δεν τολμούσαν να κάνουν οι Έλληνες κεφαλαιοκράτες εδώ και δεκαετίες. Επιτρέπει σε όσους θέλουν να απεργήσουν αλλά περιφρουρεί την ορθή λειτουργία της επιχείρησης και απευθύνεται στις αρχές για να διαφυλάξουν το δικαίωμα όσων θέλουν να εργασθούν. Και είναι πολλοί απ’ ότι φαίνεται. Παρά τις φασιστικές μεθόδους των συνδικαλιστών, σύμφωνα με στοιχεία της επιχείρησης, σε καμία περίπτωση η συμμετοχή στην απεργία δεν ξεπέρασε το 20%. Οι τραμπούκοι ωστόσο θεωρούν δικαίωμά τους να απαγορεύουν στο υπόλοιπο 80% την πρόσβαση στο χώρο εργασίας τους. Και μάλιστα το διατυμπανίζουν με ανακοινώσεις. «Συνεχίζουμε και αύριο έξω από τα κτίρια να ενημερώνουμε την κοινωνία για το δίκαιο των αιτημάτων μας». Τι ακριβώς εννοούν με την έννοια «ενημέρωση» φανταζόμαστε όλοι.

Άλλωστε στο μυαλό τους, είναι δικαίωμα του εργατοπατέρα να αποφασίζει ποιος θα απεργεί και πότε. Γι’ αυτό το λόγο οι επαγγελματίες του είδους βρέθηκαν στα κάγκελα όταν ο νομοθέτης αποπειράθηκε να επιβάλλει πλειοψηφικές αποφάσεις για την προκήρυξη απεργίας.

Όπως αναμένετο, βρέθηκαν αρκετοί πρόθυμοι να υπερασπιστούν το ιερό δικαίωμα στον τραμπουκισμό. Όπως η πρώην υπουργός Κα Παπανάτσιου που συναντήθηκε με «κλιμάκιο», μίλησε για τα δίκαια αιτήματά τους αλλά απέφυγε τεχνηέντως να μας εξηγήσει αν είναι δίκαιο το να απαγορεύουν στους συναδέλφους τους να αποφασίζουν μόνοι τους. Τα ίδια και ο κος Γιαννούλης. Ο πρώην δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης κάνει λόγο για ομερτά των media. Ομερτά φυσικά δεν υπάρχει. Όλα τα media έχουν αναφερθεί στο θέμα, απλώς οι απόψεις που εκφράζονται δεν αρέσουν στον κο Γιαννούλη.

Αυτό που έκανε ο ΟΤΕ είναι ένα μεγάλο βήμα για να ξεφύγει η χώρα από τη συνδικαλιστική ομηρεία δεκαετιών. Όχι μόνο στον ΟΤΕ αλλά και στη ΔΕΗ ή στο Λιμάνι του Πειραιά. Εκεί όπου 10 εργαζόμενοι και καμιά δεκαπενταριά κομματικά στελέχη απαγορεύουν τακτικά την πρόσβαση σε περισσότερους από 5000 εργαζόμενους. Αν η αστυνομία εφαρμόσει το νόμο, θα ξεμπερδεύουμε μια για πάντα από τις τραμπούκικες πρακτικές των Φωτόπουλων και των Σταμουλοκολλάδων. Η Κυβέρνηση έχει μετρήσει την κοινή γνώμη και γνωρίζει ότι οι πολίτες είναι υπέρ μιας καθαρής λύσης για το θέμα. Το γνωρίζουν και οι συνδικαλιστές ότι οι πολίτες είναι εναντίον τους. Όσο για την αντιπολίτευση; Είναι εγκλωβισμένη σε τσιτάτα της μεταπολίτευσης και αμήχανη σχετικά με το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθεί. Κάνει ότι ήξερε από παλιά ότι κάνουν οι Έλληνες αριστεροί. Μόνο που η χώρα και οι πολίτες τους έχουν αφήσει πίσω τους.

Διαβάστε περισσότερα στο Dailypost.gr

Facebook Comments