Η αλήθεια είναι πως ο μήνας που πέρασε ήταν μάλλον ο δυσκολότερος για την κυβέρνηση από τότε που ανέλαβε. Ο συνδυασμός της επιδεινούμενης πανδημίας και της καθοδηγούμενης αναταραχής στους δρόμους προφανώς δεν ήταν και το καλύτερο που έχει τύχει ποτέ στον Μητσοτάκη. Βεβαίως, η κριτική που ασκείται για την πανδημία εν πολλοίς δεν στέκει, όσα συμβαίνουν εδώ είναι πανομοιότυπα με όσα γίνονται σ’ όλη την Ευρώπη. Ούτε αν είχαμε δεκαπλασιάσει (αντί του τριπλασιασμού που έγινε) τις ΜΕΘ θα υπήρχε ανάσχεση της μετάδοσης, ούτε πουθενά στον κόσμο διπλασιάστηκαν μέσα σ’ έναν χρόνο τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρά ταύτα, οι πολίτες είναι πια κουρασμένοι και τα απαιτούν όλα τώρα. Και μείωση των κρουσμάτων και ανοικτή οικονομία και εμβολιασμούς και ελευθερία κινήσεων και οικονομικές ενισχύσεις. Ανέφικτη συνταγή για οποιαδήποτε κυβέρνηση, όπου στον κόσμο.

Φυσικά, παράλληλα με την πανδημία, «έτρεξε» και η αναταραχή στους δρόμους, που κατά την κοινή λογική (και όχι μόνο τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης) τροφοδότησε την αύξηση των κρουσμάτων. Το ένα μέρος της αναταραχής αυτής προήλθε από τα πανεπιστήμια. Ήταν ολοκάθαρη αντίδραση σε μια απόπειρα μεταρρύθμισης ενός πολύπαθου και προβληματικού τομέα της εθνικής μας ζωής, οπότε η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να την αποφύγει. Υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν την παιδεία καθηλωμένη, η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να την αλλάξει. Το άλλο κομμάτι της βαβούρας προήλθε από τον συνδυασμό των Κουφοντινικών και του επεισοδίου της Νέας Σμύρνης. Ένα μειοψηφικό κομμάτι της νεολαίας, εν πολλοίς καθοδηγούμενο από την αριστερή αντιπολίτευση προσπάθησε να κατασκευάσει ένα Κίνημα κατά της αστυνομικής βίας και του δήθεν φασιστικού κράτους του Μητσοτάκη. Μειοψηφικό μεν, διατεταγμένο ασφαλώς, αλλά όχι μακροπρόθεσμα αμελητέο.    

Φαίνεται ότι το Μαξίμου έχει αντιληφθεί πλήρως όλες τις παραμέτρους αυτής της σύνθετης πραγματικότητας. Ξέρουν ότι η ιστορία της πανδημίας έχει ακόμα δρόμο μέχρι να εκτονωθεί, αντιθέτως η υπόθεση της δήθεν αστυνομικής βίας μπορεί να καταλαγιάσει αν δεν την αναζωπυρώσει ξανά κάποιο τυχαίο περιστατικό. Το φιάσκο Κουφοντίνα έπληξε μεν έναν απ’ τους πυρήνες των διοργανωτών της αναταραχής, όχι όμως και τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει επενδύσει τα πάντα στην διατήρηση της αναμπουμπούλας. Τα κάνει όλα μαζί έναν αχταρμά και προσπαθεί μέσα απ’ αυτό τον χυλό να μειώσει την δημοσκοπική του διαφορά απ’ την ΝΔ. Λογικό απ’ την πλευρά του αν και κοινωνικά ανεύθυνο εν μέσω θανατικού. Αλλά και η κυβέρνηση ξέρει ότι τα πράγματα δεν θα ήταν πάντα ρόδινα. Περνά έναν κάβο, γρατζουνίστηκε λίγο, ας δει πως θα πορευτεί από δω και μπρος δίχως άσκοπες απώλειες του πολιτικού της κεφαλαίου. Το τυχαίο δεν μπορεί να το αποφύγει, ας φροντίσει τουλάχιστον να αποφύγει το προφανές που βλέπει να έρχεται.  

Facebook Comments