Το απόγευμα του Σαββάτου διάβαζα το twitter μου, περιμένοντας έναν φίλο μου σε ένα εστιατόριο. Έπεσα πάνω στο tweet της άλλοτε Κύπριας Επιτρόπου και χήρας του τέως Προέδρου Γιώργου Βασιλείου, της Αντρούλλας Βασιλείου, μιας γυναίκας αξιοπρεπούς και μετριοπαθούς ως ήξερα. Έγραψε, λοιπόν, για την περίφημη πλέον υπόθεση του βιασμού μιας κοπέλας την Πρωτοχρονιά στη Θεσσαλονίκη. «Και πως βρέθηκε στη σουίτα του ξενοδοχείου η 24χρονη; Θα πρέπει κάποιος να γνωρίζει όλα τα γεγονότα προτού βγάλει συμπέρασμα». 

Ομολογώ δεν γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες της υπόθεσης, πέραν της εμπλοκής τριών νεαρών ανδρών που φέρονται να βίασαν την κοπέλα, ενώ ο ένας που είναι και…καλόπαιδο έχει αφεθεί ελεύθερους με περιοριστικούς όρους, μετά την ποινική δίωξη που του ασκήθηκε. Αλλά αυτό είναι το ποινικό σκέλος της υπόθεσης και θα το βρουν τα δικαστήρια, όχι εμείς στα social media. 

Έρχομαι, όμως, στην ταμπακιέρα της υπόθεσης, εξ ου και με ενόχλησε βαθιά η ανάρτηση της κ. Βασιλείου. Το 2022 δεν θα έπρεπε να κάνουμε καν συζήτηση για το αν το θύμα φταίει ή επέτρεψε κάπως μια κακοποιητική συμπεριφορά. Το θύμα είναι θύμα, τέλος συζήτησης. Και από την άλλη, ποιος λέει ότι μια κοπέλα δεν μπορεί να πάει σε ένα πάρτι σε δωμάτιο ξενοδοχείου, αν θέλει; Ενήλικος άνθρωπος είναι, αν θέλει να πάει, ας πάει. Και αν θέλει να πιει, ας πιει. Και αν θέλει να κάνει σεξ, ας κάνει. Αν όμως δεν θέλει να κάνει, δεν μπορεί να της το επιβάλλει κανείς. Το όχι είναι όχι, η κόκκινη γραμμή απαγορευτική.

Δεν μπορεί ξανά και ξανά να συζητάμε για τα βασικά και τα αυτονόητα. Οι σχέσεις μεταξύ ενηλίκων είναι σαφείς και έχουν και σαφή όρια. Το απόστημα, όμως, σπάει όσο τα θύματα μιλάνε και ενεργούν. Μπορεί να είναι επίπονο, μπορεί να είναι δυσβάσταχτο να διαχειριστεί κανείς την κοινωνική πίεση και τα ΜΜΕ σαν γεράκια από πάνω, αλλά για κάθε κοπέλα που μιλάει και καταγγέλλει τον κακοποιητή της, μια άλλη γλιτώνει. Εμείς, λοιπόν, που είτε διαχειριζόμαστε καταγγελίες είτε ερχόμαστε αντιμέτωποι μαζί τους στον δημόσιο διάλογο δεν μπορούμε να προσθέτουμε άλλο ένα βάρος στην πλάτη των θυμάτων τους, ζητώντας να αναλογιστούν και τις δικές τους ευθύνες. 

Κάνουμε και ξανακάνουμε συζήτηση για τα βασικά. Και θα την ξανακάνουμε, όσο τα θεωρητικά δεδομένα είναι ζητούμενα. Μπας και αλλάξει μια στρεβλή κουλτούρα. 

Facebook Comments