Δανείζομαι τον τίτλο της ταινίας και τον παραφράζω για να καταδείξω το γεγονός, ότι η χώρα μας, το Έθνος μας, όπως προτιμώ να λέω, έχει πιάσει πάτο. Κυλιέται στον βούρκο, για την ακρίβεια, σαν τα γουρούνια και τρέφεται από τα περιττώματα της, χωρίς να ξέρει ότι θα την κάνουν μπέικον.

Ένα τσίρκο πολιτικάντηδων, σαρξ εκ της σαρκός, άνθρωποι που τους θεωρήσαμε ένα από εμάς, να επαναστατήσουν αντί για εμάς, να διαπραγματευτούν αντί για εμάς, καταστρέφουν ακούσια (θέλω να πιστεύω) τον τόπο μας.

Ποτέ δεν ρίχνω το φταίξιμο στον λαό. Ο λαός είναι σοφός, το πιστεύω. Υπό ποια έννοια όμως. Ο λαός έκανε θυσίες και περίμενε επιβράβευση, που δεν ήρθε ποτέ. Δεν ξέρω ποιος φταίει άμεσα ή έμμεσα, αλλά σίγουρα φταίνε και οι θεσμοί που μας έριξαν στα νύχια της χειρότερης και πιο ανίκανης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης.

Τι κάνουμε τώρα είναι το θέμα, γιατί δεν είμαστε στο σημείο μηδέν, είμαστε στο μείον και έχουμε κατακτηθεί (τουλάχιστον οικονομικά) και δεν το έχουμε καταλάβει.

Έχουμε δύο επιλογές :
– Την επίσημη πτώχευση (συντεταγμένα μάλλον)
– Την σκληρή και επίπονη ανοικοδόμηση-ανάταξη  του Έθνους μας σε υγιείς και “νόμιμες” βάσεις.

Το διεθνές περιβάλλον δεν μας ευνοεί. Όλοι έχουν προβλήματα, οι Κινέζοι παραπαίουν, οι Άραβες ψάχνουν επενδύσεις πέραν του “τελειωμένου” πετρελαίου και οι Γερμανοί ζορίζονται.

Το σίγουρο είναι ότι είμαστε “τελειωμένοι”, δεν έχουμε πλέον διαπραγματευτικά όπλα, η παρούσα κυβέρνηση είναι ανίκανη να διαχειριστεί την παρούσα κατάσταση, χαριεντίζεται σαν παιδική χαρά και η “δήθεν” συμφωνία με τους θεσμούς είναι παγίδα των Γερμανών, να εφησυχάσουμε και να μας αποκαλέσουν ανίκανους (με το δίκιο τους πλέον).

Η Ελλάς “έπεσε”, πατριώτες, πάρτε το χαμπάρι.
Χρειαζόμαστε έναν ηγέτη ή μια ομάδα ηγεσίας “πολύ δυνατή”, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Το κυριότερο : ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΘΑΡΡΟΣ & ΘΡΑΣΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Facebook Comments