Προτεκτοράτο τεκμηρίων

1. «Εάν προχωρήσουμε σε κούρεμα χρέους, δεν αλλάζουμε κάτι στη χώρα», είπε ο Γερμανός υπουργός οικονομικών σε μια ακόμη δημιουργικής ασάφειας συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel».

Eρμηνεύοντας όσα λέει ο Σόιμπλε καταλήγουμε ότι χρησιμοποίει το χρέος ως εργαλείο εκβιασμού για να εφαρμόσει στην Ελλάδα ότι κρίνει  σωστό ο ίδιος.

Η Ελλάδα λεφτά χρεωστάει στους δανειστές, όχι μεταρρυθμίσεις. Και οι ξένοι λεφτά θέλουν, αλλά κατάφεραν να μας πείσουν ότι ….μας μεταρρυθμίζουν.

Η μόνη αξιόλογη μεταρρύθμιση που έγινε στην Ελλάδα λόγο των δανειστών είναι η σύνδεση εισφορών με το εισόδημα. Μετρό αναδιανεμητικό.  Όλα τα αλλά μέτρα ήταν αυστηρά δημοσιονομικού κόστους προκειμένου να διασφαλιστεί η ροη της επιστροφής των δανεικών.

Δηλαδή, σοβαρή μεταρρύθμιση άλλη -μη οικονομική- δεν έγινε.

Αλλά κι η αλλαγή στο ασφαλιστικό ακόμα κι αυτή για να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη αποπληρωμή των δανείων έγινε : Σου λέει αφού με φλατ εισφορές οι μισοί δε πληρώνουν, ας τις κάνουμε αναλογικές μήπως και καλυτερεύσει η εισπραξιμότητα. Και καλύτερη εισπραξιμότητα ίσον ομαλότερη εξόφληση μεταξύ άλλων και των δανείων.

Αλλά ας πάμε παρακάτω…

2. Δυο σχολές υπάρχουν για τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά.

Η μια των προληπτικών οριζοντίων φόρων, που ξεζουμίζονται οι πολλοί.

Και η δεύτερη που λέει να ελέγχονται & συνεισφέρουν οι καταθέσεις, που είναι και το bottomline του πλούτου.

Δυστυχώς επικράτησε εξ αρχής εδώ η πρώτη σχολή κι ακόμα παραμένει επί ΠΦΑ.

Δεν είχαμε την τύχη της Κύπρου. Γιατί κι εκεί μεταρρυθμίσεις μας λένε ότι έγιναν, αλλά απλά έβαλαν φόρο στις καταθέσεις των πλουσιότερων και ξεχρέωσαν.

Το αφορολόγητο τους 20.000 ευρώ ήταν, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την κρίση. Δεν το άλλαξαν ούτε μια μέρα! Εδώ το μεταρρυθμίζουμε.

Εδώ χάρη στις γελοίες μεταρρυθμίσεις και περικοπές και φοροχαρατσώματα ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ 7 ΧΡΟΝΙΑ η οικονομική ζωή της χώρας.

Στην Κύπρο δεν σταμάτησε ούτε μέρα η οικονομική δραστηριότητα, με συνέπεια και η παραγωγή πλούτου να μη σταματήσει.

Ακόμα και όσοι έχασαν χρήματα με το κούρεμα στην Κύπρο, θα τα βγάλουν πάλι σύντομα, και χωρίς να υποστούν οι μισοί Κύπριοι ολική καταστροφή.

3. Μεγάλη ευθύνη έχουν οι πλουσιότεροι Έλληνες.

Σώμα και αίμα του κατεστημένου, είχαν αποκλειστική πρόσβαση στο πλούτο της χώρας, δηλαδή τα ευρωπαϊκά δάνεια τα οποία και προνομιακά απήλαυσαν.

Σε αντίθεση με τις πλούσιες τάξεις των κρατών της δύσης, που ζουν με το στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης των κοινωνιών στις οποίες ζουν, οι δικοί μας δεν ένιωθαν φόβο και ευθύνη απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία. Ως εκ τούτου δεν επένδυσαν στην Ελλάδα πάρα ελάχιστα, εξ όσων η Ελλάδα τους βοήθησε να αποκτήσουν.
Κάθε φορά που καλούνταν να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη, εσκούζανε λες και θα καταστρέφονταν και με το παραμικρό απειλούσαν ότι θα φύγουν στο εξωτερικό, να συναντήσουν και τις καταθέσεις τους.

Έτσι και με το νέο ασφαλιστικό. Αντί να επικεντρωθούν στο να μειωθούν τα ποσοστά εισφορών, ωρύονται ότι πρέπει να καεί στο πυρ το εξώτερον  και να πληρώνουν τις ίδιες εισφορές με ένα αυτοαπασχολούμενο των 10.000 ευρώ το έτος. Και αυτός τα ιδία με αυτούς.

Κυκλοφορεί μάλιστα από τα  media η άποψη ότι αυτοί με τα υψηλά εισοδήματα υπερφορολογούνται με το ασφαλιστικό ενώ τα δηλώνουν όλα.  Αδικούνται δηλαδή – λένε – οι ειλικρινείς. 

Δηλαδή στα μικρά εισοδήματα όλοι είναι εξ ορισμού ψεύτες, ενώ οποίος δηλώνει μεγάλο εισόδημα αποκλείεται να κρύβει κι άλλα!.

4. Τεκμήρια : Οι πλουσιότεροι Έλληνες λοιπόν, όχι μόνο βγάζουν διαχρονικά έξω τα λεφτά τους, άλλα κατάφεραν αυτά να μην προσμετρώνται νομοθετικά στο σύνολο της περιουσίας τους, λόγο της γεωγραφικής απομάκρυνσης τους απ το ταμείο. 

Επέτυχαν δηλαδή μια πλασματική απογείωση της περιουσίας τους με συνέπεια να φαίνονται συχνά εντός Ελλάδος απλοί πολίτες.

Ταυτόχρονα, έχοντας τα σκήπτρα, ως άρχουσα και διακομματική σχεδόν τάξη, επέτυχαν με τα τεκμήρια να καταστήσουν πλασματικά πλουσιοτέρους όλους τους υπολοίπους Έλληνες!

Δηλαδή την μικρομεσαία τάξη που αγγίζει το 70%.

Οι τελευταίοι πολύ συχνά είναι σημαντικά φτωχότεροι από τα τεκμήρια που τους επιμερίζει το ελληνικό κράτος σε φόρο εισοδήματος, αυτοκινήτων, κλπ, αλλά χάρη στο τρικ των τεκμηρίων το κράτος τους φορολόγει ως πλασματικά πλουσιοτέρους!

Έτσι έχουμε πλασματικά φτωχούς με καταθέσεις στο εξωτερικό και πλασματικά πλούσιους – φτωχούς στην πραγματικότητα.

Κατά την έννοια των ως άνω, ο ΕΝΦΙΑ πχ ήταν ανεπαρκής και εξοντωτικός φόρος, αλλά επιβάρυνε εξίσου όλους όσους είχαν ακίνητα. Συντρίβοντας βέβαια όσους είχαν απρόσοδα ακίνητα και ανεπαρκές εισόδημα.

Γιατί όμως ύστερα από 7 χρόνια δεν μπήκε φόρος στις καταθέσεις εξωτερικού ώστε να αποκατασταθεί η φορολογική δικαιοσύνη και ασφαλώς να διασφαλιστούν τα δημόσια έσοδα ελέω των τεράστιων αναγκών της χώρας;

Βρυχώνται και ωρύονται λοιπόν οι πλούσιοι έλληνες, όταν διακόπτεις τη ροη της απαρίθμησης των εργαλείων του ΟΟΣΑ, των μέτρων του ΔΝΤ και της ανάγκης να καταργήσουμε το αφορολόγητο, για να τους πεις ότι πρέπει να συνεισφέρουν με  φόρο περιούσιας.
Είναι λέει οι κόποι μιας ζωής, κλπ.

Δηλαδή του μικρομεσαίου τα 20-30.000 που απαλλοτριώθηκαν για να πληρωθεί ο ΕΝΦΙΑ για απρόσοδα ακίνητα και οι εισφορές-χαράτσια του παλιού ασφαλιστικού για άνεργους – υποαπασχολούμενους, δεν ήταν κόποι για αυτούς;

Ενώ τα εμβάσματα στο εξωτερικό είναι κόποι που απαγορεύεται να φορολογήσουμε;

Με άλλα λόγια πιο μεγάλη αξία έχει ο πλούτος ο μπόλικος απ τον πλούτο τον μικρό, πιο πολύ κόπιασε ο κάτοχος του πρώτου απ τον δεύτερο;

Ο πρώτος είναι σούπερμαν και καθαγιασμένος και ο δεύτερος κορόιδο;

Όχι, μια χαρά κόπιασαν και οι 2. Άπλα νομίζουν ορισμένοι ότι επειδή έχουν περισσότερα λεφτά πρέπει να θαυμάσουμε το μέγεθος του πλούτου κλπ

Και λένε και το άλλο. Τι δουλειά έχω εγώ να πληρώσω το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος;

Μα εσύ είσαι ο πρώτος που πρέπει να πληρώσει.

Εσύ είσαι ο πρώτος που υποχρεούται να επενδύσει κιόλας.

Αν δεν επενδύσεις εσύ στην Ελλάδα, ποιος θα επενδύσει;

Ο μισθωτός των 400 ευρώ η ο συνταξιούχος των 600;

Αν δεν υποχρεούσαι μια φόρα εσύ, δεν υποχρεούται δέκα να πληρώσει και ο μικρομεσαίος.

Και αν έχεις παράπονο, βαλτά εσύ, που είσαι ισχυρός με το διεφθαρμένο κράτος;

Άλλωστε, απ αυτό το κράτος έγινες πλούσιος. Δεν μπορεί να το θυμάσαι μονό όταν δίνει αλλά κι όταν έχει ανάγκες.

5. Το χρέος, το χρέος ποιος θα το εξοφλήσει :

Η Ελλάδα μονό ως το 2030 θα πληρώνει και ήδη πληρώνει περί τα 20 δις το χρόνο κατά μ.ο  για χρεολύσια και τόκους.

Η γενιά που χρεοκόπησε τη χώρα βέβαια θα είναι τότε σε ηλικία, που όπως λέει κι ο  Ζουράρης ποιος ζει ποιος πεθαίνει.

Τα ποσά αυτά μπορούσαν και έπρεπε να μειωθούν στα 5-10 δις ο χρόνο κατά μ.ο. με

α) κατά 50% απόσβεση απ τους δανειστές και β) κατά 50% εισφοράς στα εμβάσματα εξωτερικού από μη εξαγωγική δραστηριότητα.

Τούτο θα επέτρεπε α) Κατάργηση ΕΝΦΙΑ β) αφορολόγητο όλων στα 10.000 ευρώ και άνω και γ) μείωση εισφορών στο 15% από 38% σήμερα και δ) μείωση σωρείας άλλων εμμέσων φορών.

Από κει και μετά μπορούσαμε να μιλάμε για περιορισμό του δημοσίου και της διαφθοράς. Από κει και μετά η ανάπτυξη θα ερχόταν καλπάζοντας και αυτομάτως.

6.  Νόμος είναι η –μεταβαλλόμενη- άποψη της εκάστοτε πλειοψηφίας των δανειστών (και των δικαστών στη νομολογία) :

Δέον να ειπωθεί ασφαλώς εδώ ότι στους δανειστές δεν υπάρχει μονό μια άποψη, αλλά περισσότερες γύρω απ τα μέτρα που χρειάζονται για την Ελλάδα και το χρέος και πανηγυρική θέση είχε ανάμεσα τους και ο φόρος περιούσιας τόσο από ΔΝΤ όσο και από Γερμανούς.

Πλην όμως ατυχώς για την Ελλάδα επικρατήσαν έως σήμερα οι απόψεις όσων ήθελαν  τα πιο αποτυχημένα μέτρα και όταν επικρατούσε η σωστή ήταν ήδη αργά.

Πχ ο φόρος περιούσιας έπρεπε να εφαρμοστεί εξ αρχής, καθότι υπήρχε ανάγκη για πολύ υψηλοτέρα  και σταθερά έσοδα απ ότι πραγματικά μας έλεγαν το 2011 οι κυβερνήσεις, λόγο του τεραστίου χρέους και δημοσίου τομέα.

Και αντί είτε α) να μειωθεί το χρέος από τους δανειστές β) να περιορίσουν το δημόσιο και τη διαφθορά του η γ) να τα εισπράξουν από πραγματικά έχοντες, τα φόρτωναν με τεκμήρια στους φτωχότερους με συνέπεια την δημιουργία στρατιάς οφειλετών στο δημόσιο!

Μη ξεχνάμε, έχουμε, τεκμαρτό εισόδημα, τεκμαρτές εισφορές έως πρόσφατα, τεκμαρτές αντικειμενικές, τεκμήρια αυτοκίνητων!!!! Όλα τεκμαρτά και όλα οριζόντια!

Άρα ήταν αναγκαίο να ληφθεί άλλο μείγμα μέτρων τόσο γιατί δεν θα εξαθλίωνε τους μισούς έλληνες όσο και γιατί θα επέτρεπε την ομαλή συνέχιση της οικονομικής ζωής.

7. Εν κατακλείδι δίκαιος φόρος είναι αυτός που αφού συσχετιστεί με το σύνολο της περιούσιας του φορολογούμενου επιβαρύνει όλους σχεδόν στο ίδιο ποσοστό, πχ 20-30%.

 Ειδικά για μια χώρα σε κρίση που θα κάνει υποχρεωτικά υπερφορολόγηση. Όταν λέμε όμως στο σύνολο της περιούσιας εννοούμε και τις αποταμιεύσεις κλπ.

Αυτό όμως που συνέβη στην Ελλάδα είναι ότι πολλοί Έλληνες επιβαρύνονται  με συνολικούς φόρους 100% + επί του εισοδήματος, δηλαδή ξεκάθαρη δήμευση (υποαπασχολούμενοι επαγγελματίες, ιδιοκτήτες απρόσοδων ακίνητων) και μάλιστα αποκτούν και αρνητική περιουσία.

Δηλαδή μετά από μερικά χρόνια το σύνολο των οφειλών τους είναι μεγαλύτερο από αυτό της ακίνητης και κινητής περιούσιας τους.

Ταυτόχρονα άλλοι, ειδικά οι μεγαλοκαταθέτες μπορεί να μην έχουν πληρώσει ούτε 1% του συνόλου της περιούσιας τους για φόρους. Αυτό λοιπόν είναι κοροϊδία και αντισυνταγματικότητα του αίσχιστου είδους.

Αυτό που κρατάμε από τα παραπάνω είναι ότι:

1. Οι ξένοι μας δουλεύουν ψιλό γαζί επί 7 χρονιά δίνοντας υποσχέσεις ελάφρυνσης χρέους και άρα ελάφρυνσης φορολογικών βαρών που όχι μόνο δεν έρχονται ποτέ, αλλά χειροτερεύουν συνεχώς με συνέπεια το γνωστό αδιέξοδο.

Είναι προφανές ότι ο Σόιμπλε χρησιμοποιεί εκβιαστικά το χρέος ως μέσο εκβιασμού για να κάνει πράγματα, τα οποία όλα δείχνουν ότι δεν είναι για το καλό της Ελλάδας, κρίνοντας από την κατάσταση που ζουν οι Έλληνες.

2. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ομοίως δεν πολυσκοτιστήκαν για τους έλληνες καθότι τους απασχολεί η διαρκής ροή των δάνειων της Ευρώπης, εδώ και 200 χρόνια.

3. Οι πλουσιότεροι Έλληνες αρνούνται πεισματικά να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη όταν αυτό ζητείται, και διατυμπανίζουν παντού την ευλογία των μνημονίων όσο αυτά αφήνουν τις καταθέσεις τους ανέπαφες, επαφίονταν στους έχοντες εισόδημα των 500 ευρώ το βάρος διάσωσης της χώρας.

4. Τα μνημόνια έχουν αποτύχει παταγωδώς και η χωρά δεν ωφελήθηκε σε τίποτα.

Και αν ακόμα είχε ένα όφελος Χ, η ζημία της είναι πολλαπλάσια, χωρίς να είναι καν ορατή στον ορίζοντα ακόμα η αποκατάσταση όσων υπέστησαν οι νεότερες γενιές από την ασυδοσία της σημερινής γενιάς, που έχει στη κατοχή της τα κλειδιά των λαφύρων της μεταπολίτευσης.

5. H καταπολέμηση μίας μεγάλης κρίσης, όπως η ελληνική, δεν επιτρέπεται να διαρκέσει πάνω από τρία χρόνια – όπου το πρώτο έτος λαμβάνονται όλα τα μέτρα (τα σωστά και όχι αυτά που μας επέβαλλε το ΔΝΤ, όπως άλλωστε το ίδιο παραδέχθηκε πολλές φορές –), το δεύτερο ωριμάζουν και το τρίτο αποδίδουν (Viliardos).

Κάθε εγχείρημα έχει συγκεκριμένη πίστωση χρόνου και ανοχής και εδώ πλέον δεν υπάρχει καμιά ανοχή.