Αcéptame – δέξου με
Σε βλέπω και με βλέπεις. Μου αρέσει το στυλ σου. Έχεις ένα πρόσωπο γεμάτο με σκουλαρίκια παντού όπως εγώ, ή, είσαι αθλητικός τύπος όπως κι εγώ
Χαρίκλεια Ντερμανάκη
“Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος”
Βιασμένη, κακοποιημένη κι αδύναμη να αντιδράσει.. Τη συναντάμε καθημερινά σ αυτό το χάλι
Παιδεία που ψυχορραγεί, σημαίνει Πολιτεία που πεθαίνει
Είσαι ένας νορμάλ άνθρωπος. Οταν ξυπνάς, πλένεις το πρόσωπό σου. Κάνεις μπάνιο, γιατί θες να είσαι καθαρός
Τι είναι το ΚΙΝΑΛ τελικά; Ή το ΠΑΣΟΚ;
Πόσο μακριά, πόσο μπροστά, πόσο επιτυχημένα μπορεί να κινηθεί κάποιος, όταν δεν ξέρει ποιος ακριβώς είναι;
Το Τίποτα…
Το Τίποτα... Λέξη, που περιγράφει το απόλυτο κενό, το ολοκληρωτικά άδειο. Ακόμα πιο τραγικό στην κενότητα του κι από το Μηδέν
“Τι έκανε το παιδί; Ένα αυτοκινητάκι έκλεψε!”
Κι έρχονται στιγμές, που αισθάνεσαι ότι βαδίζεις σε ένα τεντωμένο σκοινί.. Από κάτω χάος. Εχεις, με χίλιες προσπάθειες καταφέρει να σταθείς όρθιος και χαίρεσαι
Ναζισμός κι κόκκινος φασισμός: “Όταν δύο ανθρωποκτόνες ιδεολογίες συναντιούνται ξανά”
Τα ντροπιαστικά, γιατί, περί ντροπής και ονείδους πρόκειται, που συνέβησαν στα σχολειά της Θεσσαλονίκης, μόνο τυχαία γεγονότα δεν είναι
Ο Νόμος, αδύναμος, απαξιωμένος, στιβαρότης και σοβαρότης, μηδέν!
Τρελαμένοι γονείς, χαμένοι μέσα στα μαύρα σκοτάδια της άγνοιας και της παραπληροφόρησης, μηνύουν δασκάλους και καθηγητές, που προσπαθούν να εφαρμόσουν το νόμο
Είναι τραγικό πόσο πολύ έχουν αμβλυνθεί τα κοινωνικά μας αντανακλαστικά στην επέλαση της φτήνιας!
Νωπές είναι ακόμα στη μνήμη μας, οι σοκαριστικές λεπτομέρειες ,της επίθεσης με βιτριόλι για τα μάτια ενός κυρίου, μιας νέας γυναίκας, εναντίον μιας άλλης νέας
Ένα παιδί μετράει τ΄ άστρα..
Ένα παιδί μετράει τ άστρα.. Με σημάδεψε αυτό το έργο του Λουντέμη κι ας ήμουν μόνο δέκα, όταν το διάβασα
