Κυβέρνηση επιβίωσης

Ιδρυτικό συνέδριο 2013: «Είναι συναισθηματικά ασταθής και φέρεται σαν να παίρνει ψυχοφάρμακα», λέει σε κλειστή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ο Αλέκος Φλαμπουράρης αναφορικά με το πρώην πρωτοπαλίκαρο του τότε ισχυρού Γιάννη Μηλιού, που τώρα αναλαμβάνει και αξιωματικά τις ευθύνες του πρώτου wingman του πρωθυπουργού. Από τότε, βέβαια, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Και όχι, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος δεν είναι «αντί-Παππάς», όπως ορισμένοι αντιλαμβάνονται, ή ευλεπιστούν. Είναι «συν-Παππάς», σε μια κυβέρνηση φενταγίν και απόλυτης υπακοής στην ηγεσία.

Οι νέες αφίξεις προετοιμάζονται καιρό σε δοκιμαστικούς σωλήνες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Η επωνυμία του δικηγορικού γραφείου των τριών συντρόφων ήταν «Καλογήρου-Βασιλειάδης-Τζανακόπουλος». Ο πρώτος έγινε Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, ο δεύτερος Υφυπουργός Αθλητισμού και ο τρίτος Υπουργός Επικρατείας και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Ειδικά ο τελευταίος, από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και την ανάληψη της διεύθυνσης του πρωθυπουργικού γραφείου δεν έπαψε να αποδεικνύει τη χρησιμότητα και την ικανότητά του.

Η εκτόξευσή του Κυβερνητικού Εκπροσώπου στα σημερινά ύψη δεν ήταν αρχικά στο πρόγραμμα, καθώς εσωκομματικά δεν θεωρείτο από τους σκληρούς προεδρικούς. Όμως, προϊόντος του χρόνου, ο Δημήτρης «ξελάσπωσε» πολλάκις το Μαξίμου, όντας ενίοτε και από τους λίγους που αντιλαμβάνονταν τί συνέβαινε και τί υπογραφόταν – Πανεπιστήμιο του Λονδίνου γαρ. Έτσι, έφτασε στο σημείο να μεταβληθεί στον απόλυτο «Τσιπρικό», να επιβραβευθεί με υπουργοποίηση και να πάρει μπόνους τις καρέκλες των κομματικών-επαγγελματικών κολλητών του. Άπαντες, πλέον, πίνουν νερό στο όνομα του Αλέξη.

Όσοι έμειναν κι όσοι μπήκαν είναι απόλυτα δικοί του. Από τον Ξανθό και τον Βίτσα της ΔΕΞ-ΑΡΕΝ, μέχρι τον Υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ Δημήτρη Λιάκο, πρώην νεοδημοκράτη και ικανό τεχνοκράτη που εγγράφηκε εν μια νυκτί σε τοπική του Χαϊδαρίου έχοντας προσεγγίσει το περιβάλλον Δραγασάκη, από το οποίο μπήκε στον κύκλο Τσίπρα, με αποτέλεσμα από στέλεχος χρηματιστηριακής εταιρίας να βρεθεί προϊστάμενος του γραφείου Οικονομικής Πολιτικής του Πρωθυπουργού και να συντονίζει διαπραγμάτευση με την Κομισιόν και το ΔΝΤ. Με τον νέο Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, Αλέξη Χαρίτση, επίσης τεχνοκρατικά δοκιμασμένο, η γνωριμία με τον πρωθυπουργό ανάγεται στα χρόνια του Πολυτεχνείου.

Παλιός συνομιλητής του Αλέξη, δια του μέντορα Δραγασάκη, και ο ίδιος ο νέος Υπουργός Οικονομίας. «Μινσκιανός» οικονομολόγος, όπως και η Ράνια Αντωνοπούλου, δεν βρέθηκε στο προσκήνιο από την αρχή διότι είχε διακηρύξει προς πάσα κατεύθυνση, πως δεν θα συμμετείχε σε κανένα σχήμα με τον «ασόβαρο» Βαρουφάκη – εξ ου και τον αδικεί η ταύτιση. Σε αντίθεση με τον Γιάνη, ο κος Παπαδημητρίου δεν είναι μποέμ πολιτικάντης και αντιλαμβάνεται τί θα πει γραμμή. Κάτι που, πλέον, αποτελεί πυρηνική κυβερνητική αξία. Κι ο εκλεκτός του συνεδρίου, Νίκος Φίλης, ακόμα, δεν αποβλήθηκε (αντί να μετακινηθεί) τόσο λόγω Ιερωνύμου, όσο ένεκα αυθάδειας.

Ο ανασχηματισμός αποσκόπησε επίσης στο να προστατεύσει δοκιμασμένους ημετέρους. Ο Πάνος Σκουρλέτης υποβαθμίστηκε δια της αναβάθμισης, όμως έτσι ενισχύεται στους 53 ως δήθεν αγωνιστής – η φράξια αυτή θα εξακολουθήσει να λειτουργεί σε υποτιθέμενη εσωτερική αντιπαλότητα υπό την ουσιαστική καθοδήγηση του σιωπηλού βουλευτή Χριστόφορου Παπαδόπουλου (και όχι του Ευκλείδη Τσακαλώτου), που την συνέλαβε μαζί με τον Φλαμπουράρη στην περίφημη αυλή της Αίγινας, όπου τα σπίτια τους είναι δίπλα. Ούτως ώστε να μη φθαρεί περαιτέρω, αποσύρθηκε επίσης ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ενώ η Όλγα Γεροβασίλη απομακρύνθηκε από την διακεκαυμένη ζώνη. Ο Νίκος Παππάς, πάλι, οχυρώθηκε στο εξειδικευμένο χαρτοφυλάκιό του.

Πλέον, στην κυβερνητική φρουρά δεν χωρούν αμφισβητίες. Προσωπικοί σωματοφύλακες όλων των κλάσεων κλήθηκαν σε επιστράτευση, ούτως ώστε να φανεί κατά πόσο μια κυβέρνηση με κορμό τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι σε θέση να εφαρμόσει – και όχι μόνο να ψηφίζει σε δόσεις – το μνημόνιο που η ίδια επέφερε κι υπέγραψε. Σε σχέση με το κατά πόσο πρόκειται για σχήμα τετραετίας ή εκλογών, δε, το ίδιο το ερώτημα πάσχει. Πάγια τακτική του πρωθυπουργού αποτελεί το «βλέποντας και κάνοντας». Και με τη διεθνή δυναμική τόσο εξαιρετικά ρευστή, όλα εξετάζονται ως ενδεχόμενα.

Αμερικανικές εκλογές μεθαύριο, ιταλικό δημοψήφισμα στις 4 Δεκεμβρίου, αναμονή απόφασης για Brexit, γαλλικές εκλογές το Μάιο αμέσως μετά την απόφαση Ντράγκι για την ποσοτική χαλάρωση και το φθινόπωρο γερμανικές εκλογές – ο κος Τσίπρας ενδεχομένως να ποντάρει τα ρέστα του στη δεύτερη αξιολόγηση διότι θέλει να μείνει μέσα στα πράγματα, ειδικά τώρα που το πεδίο ευνοεί τον τύπο του τυχοδιώκτη.