Πρόωρες εκλογές: Προϋπόθεση ή τροχοπέδη της αλλαγής;

Οι χαμηλές επιδόσεις της κυβέρνησης, η καθυστέρηση του κλεισίματος της δεύτερης αξιολόγησης με οτι  αυτή συνεπάγεται για τα δημοσιονομικά μεγέθη και την πραγματική οικονομία και οι σημαντικές εξωτερικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σε Ανατολή και Δύση συνθέτουν ενα ασφυκτικό πολιτικο-οικονομικό πλαίσιο που γεννά ανασφάλεια και προβληματισμό.

 

Αν στα παραπάνω αθροίσουμε τη δημοσκοπική εκτίναξη της Νέας Δημοκρατίας σε πρώτο κόμμα στην πρόθεση ψήφου, γίνεται εν μέρει κατανοητό το γιατί το αίτημα για αλλαγή κατεύθυνσης μέσω της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές στη δημόσια σφαίρα.  

 

Είναι όμως οι πρόωρες εκλογές πραγματική λύση για μια χώρα που καλείται να πάρει στο άμεσο μέλλον μια σειρά πολύ δύσκολων αποφάσεων ή μήπως αποτελούν το business as usual ενός πολιτικού συστήματος οι ελίτ του οποίου έχουν μάθει να χρησιμοποιούν τον εκλογικό κύκλο ως άλλοθι και ως διέξοδο;

 

Ένα δεύτερο κατά τη γνώμη μου πιο σημαντικό ερώτημα έχει να κάνει με το κάτα πόσο η οικονομική ανάκαμψη μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα στο κλίμα παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας που καλλιεργείται από τη διεξαγωγή συναπτών πρόωρων εκλογών; Είναι δυνατόν μια χώρα να προσδοκά οτι λειτουργώντας σε καθεστώς μόνιμης εξαίρεσης από τις προβλέψεις της Συνταγματικής τής τάξης θα μπορέσει να αποκαταστήσει την απωλεσθείσα πολιτειακή τής κανονικότητα στην οποία σημειοτέον προσβλέπει θεωρώντας τη δικαίως προϋπόθεση για τη βελτίωση του οικονομικού κλίματος;

 

Είναι εν τέλει, οι πρόωρες εκλογές σε συνθήκες κρίσης το μέσο για μια δημιουργική φυγή προς τα εμπρός ή μήπως η συστηματική καταστρατήγηση του ορίου της τετραετίας ανατροφοδοτεί τον κύκλο της αστάθειας καλώντας ένα ήδη καταρακωμένο εκλογικό σώμα να πάρει συγκυριακές αποφάσεις. Αποφάσεις που αύριο με την ίδια ευκολία θα αναθεωρήσει και θα επιζητήσει να αλλάξει μέσα από έναν ακόμα γύρο προωρων εκλογών;