Η συζήτηση για τις επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης βασίζεται σε δύο θέματα. Ο ένας είναι ο φόβος ότι η τεχνητή νοημοσύνη (AI) ξεπερνά την ανθρώπινη νοημοσύνη και ξεφεύγει από τον ανθρώπινο έλεγχο, με καταστροφικές συνέπειες. Το άλλο είναι η ανησυχία ότι μια νέα βιομηχανική επανάσταση θα επιτρέψει στις μηχανές να διαταράξουν και να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο σε όλους ή σχεδόν σε όλους τους τομείς.

Υπάρχει επίσης ένας τρίτος τρόπος με τον οποίο η AI υπόσχεται να αναμορφώσει τον κόσμο. Επιτρέποντας στις κυβερνήσεις να παρακολουθούν, να κατανοούν και να ελέγχουν τους πολίτες τους πολύ πιο προσεκτικά, η τεχνητή νοημοσύνη θα προσφέρει στις αυταρχικές χώρες μια πιθανή εναλλακτική λύση στη φιλελεύθερη δημοκρατία. Αυτό θα προκαλέσει τον ανανεωμένο διεθνή ανταγωνισμό μεταξύ των κοινωνικών συστημάτων.

Για δεκαετίες, οι περισσότεροι πολιτικοί πιστεύουν ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία προσφέρει το μοναδικό μονοπάτι για σταθερή οικονομική επιτυχία. Είτε οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον λαό τους και να παραμείνουν φτωχοί είτε να τους απελευθερώσουν και να αποκομίσουν οικονομικά οφέλη. Ορισμένες καταπιεστικές χώρες κατάφεραν να αυξήσουν την οικονομία τους για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά μακροπρόθεσμα ο αυταρχισμός σήμαινε πάντα στασιμότητα. Η AI υπόσχεται να ανεβάσει αυτή τη διχοτόμηση. Προσφέρει έναν εύλογο τρόπο για τις μεγάλες, οικονομικά προχωρημένες χώρες να πλουτίσουν τους πολίτες τους, διατηρώντας παράλληλα τον έλεγχό τους.

Ορισμένες χώρες κινούνται ήδη προς αυτή την κατεύθυνση. Η Κίνα έχει αρχίσει να κατασκευάζει ένα ψηφιακό αυταρχικό κράτος, χρησιμοποιώντας εργαλεία επιτήρησης και μηχανικής μάθησης για τον έλεγχο των πληθυσμών που ζουν σε άθλιες περιοχές και δημιουργώντας αυτό που ονομάζει «σύστημα κοινωνικών πιστώσεων». Αρκετές ομοϊδεάτες χώρες έχουν αρχίσει να αγοράζουν ή να μιμούνται κινεζικά συστήματα. Ακριβώς όπως ο ανταγωνισμός μεταξύ των φιλελεύθερων δημοκρατικών, φασιστικών και κομμουνιστικών κοινωνικών συστημάτων καθόριζε το μεγαλύτερο μέρος του εικοστού αιώνα, ο αγώνας ανάμεσα στη φιλελεύθερη δημοκρατία και τον ψηφιακό αυταρχισμό θέλει να ορίσει τον εικοστό πρώτο.

Οι νέες τεχνολογίες θα επιτρέψουν υψηλά επίπεδα κοινωνικού ελέγχου με λογικό κόστος. Οι κυβερνήσεις θα είναι σε θέση να επιλέγουν θέματα και συμπεριφορές επιλεκτικής λογοκρισίας για να επιτρέπουν την ελεύθερη ροή πληροφοριών για οικονομικά παραγωγικές δραστηριότητες, περιορίζοντας παράλληλα πολιτικές συζητήσεις που ενδέχεται να βλάψουν το καθεστώς. Το αποκαλούμενο Great Firewall της Κίνας παρέχει μια πρώιμη επίδειξη αυτού του είδους επιλεκτικής λογοκρισίας.

Εκτός από την αναδρομική λογοκρισία της ομιλίας, εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης και τα μεγάλα δεδομένα θα επιτρέψουν τον προβλεπτικό έλεγχο των δυνητικών διαφωνούντων. Αυτό θα μοιάζει με το Amazon ή την στόχευση των καταναλωτών της Google, αλλά θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό, καθώς οι αυταρχικές κυβερνήσεις θα μπορούν να αντλούν δεδομένα με τρόπους που δεν επιτρέπονται στις φιλελεύθερες δημοκρατίες. Η Amazon και η Google έχουν πρόσβαση μόνο σε δεδομένα από ορισμένους λογαριασμούς και συσκευές.

Η άνοδος ενός αυταρχικού τεχνολογικού μοντέλου διακυβέρνησης θα μπορούσε, ενδεχομένως, να αναζωογονήσει τις φιλελεύθερες δημοκρατίες. To πως οι φιλελεύθερες δημοκρατίες ανταποκρίνονται στις προκλήσεις και τις ευκαιρίες των αναδυόμενων τεχνολογιών εξαρτάται εν μέρει από τον τρόπο με τον οποίο ασχολούνται εσωτερικά και εν μέρει από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν εξωτερικά την αυταρχική εναλλακτική λύση. Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχουν λόγοι για ρεαλιστική αισιοδοξία.

Εσωτερικά, αν και οι καθιερωμένες δημοκρατίες θα χρειαστεί να καταβάλουν συντονισμένες προσπάθειες για τη διαχείριση της ανόδου των νέων τεχνολογιών, οι προκλήσεις δεν είναι προφανώς μεγαλύτερες από αυτές που έχουν ξεπεράσει οι δημοκρατίες στο παρελθόν. Ένας μεγάλος λόγος για αισιοδοξία είναι η εξάρτηση από την πορεία και η λεγόμενη ιστορική μνήμη. Οι χώρες με ισχυρές παραδόσεις ατομικής ελευθερίας πιθανότατα θα πάνε προς μία φιλελεύθερη και δημοκρατική φιλοσοφία διακυβέρνησης κατά τη διάρκεια των απρόβλεπτων και εκθετικών τεχνολογικών εξελίξεων.

Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν το θέμα της πολιτικής δεδομένων βαρετό και δίνουν λίγη προσοχή στους κινδύνους της επιτήρησης. Αλλά όταν τα ζητήματα αυτά στηρίζουν ένα δύστοκο καθεστώς στον πραγματικό κόσμο δεν θα αποδειχθούν ούτε βαρετά ούτε αφηρημένα. Οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες τεχνολογίας στις φιλελεύθερες δημοκρατίες θα πρέπει να πείσουν για την υποστήριξη της ελευθερίας προς όφελος της συλλογικής ευημερίας..

Facebook Comments