Περιπλανιόμουν στον… ωκεανό των βίντεο του YouTube όταν έπεσα πάνω στην εκπομπή ‘Ρουά Ματ’ με την κατά τ΄άλλα αξιόλογη δημοσιογράφο Νίκη Λυμπεράκη. Εις εκ των φιλοξενούμενων στο πάνελ ήταν ο Φ. Κουτεντάκης, επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.

Όταν άκουσα τα ακόλουθα έφριξα: Ο κος Κουτεντάκης υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η υπερφορολόγηση δεν υπάρχει παρά μόνο μη δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, ως αποτέλεσμα της μη πάταξης της φοροδιαφυγής και της μη διευρυμένης φορολογικής βάσης.

Άλλο ένα επιχείρημα στη φαρέτρα του ήταν ότι οι δημόσιες δαπάνες στη χώρα μας δεν είναι υψηλές κι ότι σε όλες οι χώρες δαπανούν το 45%-50% του παραγόμενου εισοδήματός τους για το κράτος.

Ήταν λάθος μου να φρίττω, διότι έχει αυτή την λογική και πληροφόρηση το Γραφειο του Προϋπολογισμού του Κράτους, όταν τα ίδια ακριβώς είχε υποστηρίξει και ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος.

Η καμπύλη Rahn και η σημασία της

Ο ισχυρισμός του κ. Κουτεντάκη ότι οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ κινούνται σε επίπεδα 45%-50% πολύ απλά δεν ισχύει. Ακόμη και μέσα στους κόλπους της ΕΕ παρατηρούνται σημαντικές αποκλίσεις.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Στη χώρα μας περίπου 1 στα 2 ευρώ παραγόμενου εισοδήματος δαπανώνται από το κράτος, ήτοι 47,3% του ΑΕΠ. Το ποσοστό αυτό βέβαια ήταν υψηλότερο και έχει υποχωρήσει σημαντικά και αποκλίνει από άλλες χώρες της Ευρώπης.

Στη Ρουμανία για παράδειγμα το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 33,6%, ενώ στη Γαλλία στο 56,5%. Παντως δεν κινούνται στο στενό εύρος 45%-50%.

Η παρακάτω καμπύλη λέγεται καμπύλη Rahn και δείχνει (κάτι που ισχύει σε όλες σχεδόν τις χώρες), ότι όσο αυξάνεται το ποσοστό των δημοσίων δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξάνονται και οι ρυθμοί ανάπτυξης μέχρις ενός σημείου όπου περαιτέρω αύξησή τους οδηγεί σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι πολύ χαμηλά επίπεδα δημοσίων δαπανών συχνά σημαίνουν και πολύ χαμηλές παραγωγικές δαπάνες του δημοσίου (πχ. δημόσιες επενδύσεις). Χαμηλές δημόσιες επενδύσεις σημαίνει ότι το κράτος δεν ρίχνει νερό στο μύλο της απασχόλησης και άρα και της ανάπτυξης. Συχνά στις χώρες με πολύ χαμηλά ποσοστά δημοσίων δαπανών παρατηρούνται και χαμηλές κοινωνικές δαπάνες με συνέπεια υψηλά ποσοστά φτώχειας και ανίσχυρη εσωτερική ζήτηση. Εάν αυτές οι χώρες δε στηρίζονται στις εξαγωγές η παραγωγή τους δεν έχει κίνητρο να αυξηθεί, άρα σημειώνουν χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Παράδειγμα; Η Ρουμανία.

Αντίθετα σε πολύ υψηλά επίπεδα δημοσίων δαπανών συχνά συνοδεύονται-χρηματοδούνται με πολύ υψηλά επίπεδα φόρων ώστε να μην παράγουν ελλείμματα και χρέος. Έτσι σε αυτές τις οικονομίες ο δημόσιος τομέας εκτοπίζει τον ιδιωτικό τομέα, τον υποκαθιστά δηλαδή, δεν τον συμπληρώνει (αποτέλεσμα εκτόπισης) με συνέπεια τη μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων και κατά συνέπεια της παραγωγής και της απασχόλησης. Οι υψηλές κοινωνικές δαπάνες υποκαθιστούν επίσης το εισόδημα από παραγωγή, με σύνεπεια την ανίσχυρη προσφορά εργασίας και τη μη υποχώρηση της ανεργίας. Παράδειγμα; Η Γαλλία.

Ιδανικό για την ελληνική οικονομία ώστε να μεγιστοποιήσει τους ρυθμούς ανάπτυξής της στα επίπεδα του 6% περίπου, είναι ένα ποσοστό κστο 42% του ΑΕΠ. Αυτό μπορεί να γίνει σταδιακά με πάγωμα των δημοσίων δαπανών (πλην των παραγωγικών δαπανών) στα τρέχοντα επίπεδα και καθώς ανεβαίνει το ΑΕΠ το ποσοστό θα ανέλθει από το 47% στο 42%.

Η υπερφορολόγηση «μαμά» της φοροδιαφυγής και Ηρώδης του βρέφους επιχειρηματικότητας

Η υπερφορολόγηση όσο κι αν δεν είναι ορατή με τα μάτια των Κουτεντακη-Τσακαλώτου είναι εδώ. Η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια στα φορολογικά βάρη.  

Το τέλος της οικονομικής φάσης της ύφεσης της χώρας μας το 2016 δε συνοδεύεται από μια έκρηξη της επιχειρηματικότητας και των ιδιωτικών επενδύσεων που θα έβαζε τις βάσεις και για μια πιο μόνιμη, δηλαδή βιώσιμη ανάπτυξη. Γιατί; Διότι ο ‘Ηρώδης της υπερφορολόγησης’ ‘σκοτώνει’ τις ιδιωτικές επενδύσεις. Διότι οι τράπεζες ελέω των κόκκινων δανείων και των λοιπών προβλημάτων τους κρατούν ‘κλειστή την κάνουλα του δανεισμού’ προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που είναι η ‘ραχοκοκαλιά της οικονομίας’. Διότι η Ελλάδα συν τοις άλλοις έχει τη δομική αδυναμία της χαμηλής ροπής για αποταμίευση και ως γνωστόν οι αποταμιεύσεις χρηματοδοτούν τις επενδύσεις, ειδάλλως πρέπει να προσελκυθούν άμεσες ξένες επενδύσεις.

Facebook Comments