Σύγχρονες στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας και την εκπαίδευση

1.  Σύμφωνα με έρευνα που δημοσίευσε το LinkedIn εδώ και καιρό οι γυναίκες  είναι πιο πιθανό (18%) να προσληφθούν από τους άνδρες  στην αγορά εργασίας, και μάλιστα  ενώ έχουν απευθυνθεί σε λιγότερους εργοδότες από αυτούς, ενώ οι άνδρες ταλαιπωρούνται αρκετά παραπάνω αναφέρει το άρθρο.

Η τάση αυτή είναι ιδιαιτέρα εμφανής στον τομέα των υπηρεσιών, του τουρισμού αλλά  επεκτείνεται διαρκώς και σε άλλους (πχ ακόμα και στο δημόσιο, στον δικαστικό τομέα σχεδόν το 80% των θέσεων αποτελείται από γυναίκες, σε επιμέρους «αφανείς» τομείς ομοίως ενώ ακόμα και στο προσωπικό του ευρωκοινοβουλίου ξεπερνούν το 55%).

2. Μέρος της απάντησης σε αυτό δεν  σχετίζεται με τις ικανότητες: δεν υπάρχει καμιά σημαντική απόκλιση ικανοτήτων. 

Μια πρώτη ματιά από σχετικές έρευνες αποδίδει την πρόσφατη γυναίκεια υπεροχή στην εσφαλμένη αντίληψη της εξομοίωσης : το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα  απευθύνεται περισσότερο σε γυναίκες, καθιστώντας το πληκτικό για τους άνδρες. Το ίδιο και η συνέχεια στα μεταπτυχιακά, και τις θέσεις εργασίας (FT)

3. Στην Ελλάδα το ποσοστό απασχόλησης των ανδρών υποχώρησε κατά 13%  την περίοδο 2009-2015 έναντι 6% των γυναικών και οι γυναίκες μισθωτοί  αυξάνονται ραγδαία, ενώ μειώνονται όσες εργάζονται στην οικογενειακή επιχείρηση. (ΕΛΣΤΑΤ)
4. Δεδομένης της ακραίας υπερφορολόγησης στην αυτοαπασχόληση την περίοδο αυτή οπού εκατοντάδες χιλιάδες εγκατέλειψαν το ελεύθερο επάγγελμα, είναι λογικό ότι καλές θέσεις εργασίας θεωρήθηκαν εξ ορισμού αυτές της μισθωτής εργασίας. Τι γίνεται όμως αν αυτές έχουν καταληφθεί σε μεγάλο βαθμό από γυναίκες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις να αποτελούν έως και το 100% του προσωπικού σε εταιρίες και επιχειρήσεις;
5. Σύμφωνα με άλλες έρευνες υπάρχουν αρκετοί λόγοι που κάνουν τους  εργοδότες να αποφεύγουν διακριτικά τους άνδρες ως μισθωτούς και να προτιμούν τις γυναίκες:
6. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να ζητήσουν επίμονα αύξηση και να την κερδίσουν (υπο την απειλή αποχώρησης συνήθως), (Independent)
2. Οι γυναίκες πάλι είναι πολύ πιο πιθανό να δεχτούν να κάνουν υπερωρίες και να παίρνουν δουλειά στο σπίτι χωρίς να πληρώνονται παραπάνω, ενώ οι άνδρες όχι σύμφωνα με άλλη έρευνα, και  γενικά είναι πιο agreeable.
3. Oι άνδρες πάλι φροντίζουν σε κάθε περίπτωση να έχουν και έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο σε σχέση με τις γυναίκες από τις εργασιακές τους ευθύνες, προτίμηση που ξανά φαίνεται να τους καθιστά λιγότερο συμφέροντες ως μισθωτούς συνεργάτες.

Παρότι υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ των γυναικών που αφορούν το νοικοκυριό και τα παιδιά, δοθέντος ότι σήμερα i) η είσοδος στην αγορά εργασίας εκκινεί από τα 18 και ο μέσος όρος απόκτησης παιδιού είναι τα 35, ενώ στο μεσοδιάστημα τα ίδια χαρακτηριστικά παραμένουν αδιατάρακτα,  και ότι επιπροσθέτως ii) πλέον και τα δυο φύλα φροντίζουν για τις οικιακές εργασίες, είναι φανερό ότι οι διαφορές τους είναι αντικειμενικές κατά πλειοψηφία και αυθύπαρκτες: οι άνδρες αξιολογούν υψηλά τον ελεύθερο χρόνο και τα δυο φύλα τον αντιλαμβάνονται διαφορετικά.

d.  Οι άνδρες ναι μεν έχουν κατά κανόνα πολύ πιο αυξημένη μυϊκή δύναμη και ταχύτητα αλλά οι γυναίκες τους ξεπερνούν σε αντοχές και διάρκεια, χαρακτηριστικά που είναι πιο σημαντικά για την σημερινή εξαρτημένη εργασία.

6. Σα συνεπεία αρκετοί άνδρες σήμερα, στην Αμερική τουλάχιστον και λόγω της κρίσης των καθαρά ανδρικών επαγγελμάτων στη βιομηχανία, στον αγροτικό τομέα κλπ αρχίζουν και κάνουν τις δουλειές που οι γυναίκες εγκαταλείπουν, δουλειές δηλαδή με λιγότερο στάτους.

(New York Times)

7. Σύμφωνα όμως με άλλη έρευνα όταν οι άνδρες  δεν έχουν αρκετό στάτους  στη δουλειά τους τότε επίσης χάνουν το ενδιαφέρον τους να αξιώνουν περισσότερα, άρα η κοινωνία γίνεται λιγότερο μαχητική και η ζωή πιο περίπλοκη.
8. Μπορεί λοιπόν συχνά οι άνδρες να είναι αυτοί που ως εργοδότες αυθαιρετούν αλλά πάλι κάποιοι άλλοι άνδρες είναι αυτοί που είναι απαραίτητοι ώστε να βελτιώνονται οι απολαβές και οι συνθήκες εργασίας.  Έτσι υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρωθεί όταν οι συνθήκη αυτή ανατρέπεται η απουσιάζει.

9.  Οι μέθοδοι και τα κριτήρια αξιολόγησης/πρόσληψης τόσο στο εκπαιδευτικό όσο και στο εργασιακό τομέα, πάλι είναι άδικα τους άνδρες:

a.       Σε έρευνα με 100.000 συμμετέχοντες από 11 διαφορετικούς τομείς σπουδών κατά την περίοδο 2006-2013, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η μεροληψία υπέρ των γυναικών αυξάνεται αναλογικά με το πόσο ανδροκρατείται ένα αντικείμενο.

Ειδικά τα τμήματα των επιστημών υπολογιστών και μηχανικών είναι πιθανότερο να ευνοήσουν τις γυναίκες υποψηφίους (παρέχοντας τους πχ υποτροφίες) σε σχέση με τα τμήματα ξένων γλωσσών και λογοτεχνίας, επειδή τα τελευταία θεωρούνται συχνότερα «θηλυκά» χωράφια.

b.      Oι ερευνητές έχουν δει ότι οι γυναίκες έχουν καλύτερες αποδόσεις στην εφηβεία από τους άνδρες, οι οποίες όμως εξαφανίζονται λίγο αργότερα. Το IQ δεν εξηγεί αυτές τις διαφορές, οπότε έχουν συμπεράνει οτι υπεύθυνα είναι τα συστήματα αξιολόγησης τόσο στο σχολείο και τα πανεπιστήμια όσο και στην εργασία.

Σε έρευνα στη Νορβηγία απεδείχθη οτι τα κορίτσια και οι γυναίκες είναι γενικά καλύτερα στην ανάγνωση μακροσκελών κειμένων από τα αγόρια και τους άνδρες. Τα αγόρια και οι άντρες είναι καλύτεροι στα «μη συνεχή κείμενα», θα  παρακινηθούν επίσης από το φύλο του πρωταγωνιστή, το θέμα του κειμένου, τη στάσεων απέναντι στο κείμενο κλπ.

 «Γνωρίζουμε επίσης ότι τα κορίτσια είναι πιο πιθανό να κάνουν ό, τι είναι αναμένεται από αυτά από τα αγόρια. Δεδομένου ότι γνωρίζουμε ότι τα αγόρια είναι πιο αντιδραστικά στο να κάνουν πράγματα που δεν έχουν άμεση σημασία γι αυτά, γι αυτό είναι πιο πιθανό να αποφύγουν δαπανήσουν ενέργεια σε τεστ που τους είναι αδιάφορα».

Δεδομένου ότι γνωρίζουμε ότι τι είναι πλεονεκτικό για τα κορίτσια θα μπορούμε να αποφύγουμε εξετάσεις οι οποίες θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα με όρους μέτρησης των δεξιοτήτων των μαθητών (science daily)»

c.       Όταν πρόκειται για εκμάθηση γλωσσών, οι στατιστικές είναι χειρότερες από όλες: Το 2013, από όλους τους φοιτητές ξένων γλωσσών του Ηνωμένου Βασιλείου, το 69% ήταν γυναίκες (19.775) και το 31% άνδρες (8.935). Οι γυναίκες είναι τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότερο από τους άνδρες να συνομιλούν με ντόπιους στη γλώσσα τους και είναι πιο πρόθυμες να κάνουν «γκάφες» κατά τη εκμάθηση -ουσιαστικό μέρος της εκμάθησης ξένων γλωσσών. Οι κοινωνικές σχέσεις και οι φιλίες που μπορεί να προκύψουν από μια συζήτηση είναι επίσης ισχυρότερα κίνητρα για τις γυναίκες.

Περαιτέρω η καλή γνώση μιας ξένης γλώσσας φαίνεται οτι είναι και κίνητρο ανεύρεσης συντρόφου ανωτέρου κοινωνικού στάτους καθώς το 21% των αλλοδαπών γυναικών  που παντρεύτηκαν με Κορεάτες δηλώσαν ότι το proficiency που είχαν στην γλώσσα του συζύγου έπαιξε σημαντικό ρόλο στην σταθερότητα της σχέσης τους». (Στην ταινία “το ξύλο βγήκε απ τον παράδεισο” ο Παπαμιχαήλ επίμονα προσπαθούσε να μάθει Όμηρο στις μαθήτριες οι οποίες τον χλεύαζαν, αναστενάζοντας που δεν τους διδάσκουν γαλλικά, ώστε να μπορούν να μιλήσουν στον Άλεν Ντελόν, “αν πάνε ποτέ στο Παρίσι”).

Στην Ελλάδα  η γνώση ξένων γλωσσών έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, άνευ αιτιώδους λόγου, ενώ πχ σε αντίστοιχα τουριστικές  χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία δεν υπάρχει τέτοια έφεση. Η έλλειψη πιστοποίησης ξένων γλωσσών αποτελεί λόγο αποκλεισμού από διαγωνισμούς στο δημόσιο: Αγγλικά και άλλες γλώσσες απαιτούνται ενώ είναι παντελώς άχρηστα στην υπηρεσία και ανάλογες ρυθμίσεις δεν συναντώνται σε άλλο κράτος ακόμα και πολυεθνικό, πόσο μάλλον μονοεθνικό.

9. «Στην Αμερική οι άνδρες υποεκπροσωπούνται  σε μεταπτυχιακό επίπεδο (100 άνδρες εγγράφηκαν το 2017 για κάθε 137,5 γυναίκες) και  υποεκπροσωπούνται σε 7 από τους 11 μεταπτυχιακούς τομείς σπουδών.

  Σε επίπεδο πτυχίου, οι γυναίκες είναι 164  για κάθε 100 άνδρες. Τα ΜΜΕ, τα πανεπιστήμια και οι φορείς ισότητας αδιαφορούν επιδεικτικά γι αυτο.

Επιπλέον, δεν θα υπάρξουν προσκλήσεις για κυβερνητικές μελέτες ή αυξημένη κρατική χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων αυτών που ευνοούν τις γυναίκες και κανείς δεν θα αναφερθεί σε αυτό ως πρόβλημα ή εθνική κρίση.

Έτσι οποιοδήποτε αποτέλεσμα, όπου οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν στατιστικά λιγότερο από το 50% ενός πληθυσμού είναι μια περίπτωση ανισότητας φύλου,  ή / και διακρίσεων που πρέπει να αντιμετωπιστεί με κυβερνητικές έρευνες, ευαισθητοποίηση, δημόσια χρηματοδότηση γυναικείων κέντρων, νομικές ενέργειες, ρυθμίσεις, νομοθεσία υποτροφίες για γυναίκες κλπ. για τη διόρθωση των ανισορροπιών μεταξύ των φύλων, με τελικό στόχο την –προφανώς- ισότητα των φύλων.

Αλλά παράλληλα οποιαδήποτε ανισορροπία μεταξύ των φύλων, όπου οι γυναίκες αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% του πληθυσμού δεν είναι πραγματικά ανισότητα των φύλων και μπορεί να αγνοηθεί εντελώς επειδή αυτές οι στατιστικές ανισότητες μεταξύ των φύλων είναι φυσικό αποτέλεσμα των γυναικών να είναι πιο ταλαντούχες από τους άνδρες κλπ».

Κάπως έτσι δεν είναι τυχαίο που οι περισσότεροι εργοδότες αδιαφορούν για τα MASTER: Δεν δίνουν κάτι παραπάνω στις ικανότητες των υποψηφίων, λένε. Οι υποψήφιοι ας μην έχουν μεγάλες προσδοκίες λόγω αυτού”. (Ιndepedent)

Παρολαυτά το ελληνικό δημόσιο πετάει τη σκούφια του για τέτοια και τα πριμοδοτεί με έως και 30-40% σε σχετικούς διαγωνισμούς ακυρώνοντας υποψηφίους με εργασιακή εμπειρία η άλλες ουσιώδεις δεξιότητες.

Οι αναλογίες φύλων (και ηλικιών) έχουν ανατραπεί επίσης ανάμεσα στις μικρότερες κωμοπόλεις και τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας εδώ και χρονιά σε μη επανορθώσιμο βαθμό, αλλά και ανάμεσα στις υποβαθμισμένες και τις πλούσιες περιοχές των μεγάλων πόλεων, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται γι αυτό, καμιά οργάνωση ισότητας δεν κινητοποιήθηκε : Αυτοί που ζουν στις πιο απομονωμένες και υποβαθμισμένες περιοχές είναι πάλι κυρίως άνδρες, αποκομμένοι τόσο από μορφωτικές και πολιτιστικές όσο και από εργασιακές και οικογενειακές επιλογές.

10. Πέρα από αυτά η αγορά εργασίας μεταβλήθηκε παραβλέποντας έναν ακόμα παράγοντα: oτι οι γυναίκες προτιμούν για μακροχρόνιες σχέσεις και οικογένεια άνδρες με τουλάχιστον ίσο ή ανώτερο οικονομικό η κοινωνικό στάτους από αυτές, με τον τρόπο που οι ίδιες τουλάχιστον ορίζουν το τελευταίο.

Λιγότεροι άνδρες στην αγορά εργασίας γενικά, λιγότεροι στις καλές θέσεις εργασίας ειδικότερα (ακόμη και η αποδόμηση του στάτους των αγροτικών επαγγελμάτων) μικραίνουν αυτόματα και τον αριθμό των υποψηφίων  ανδρών που θεωρούνται από τις γυναίκες «ισοι» για σχέσεις, οικογένεια και παιδιά.

Ακόμα και ο αναχρονιστικό θεσμός της προίκας λάμβανε πρωτίστως υπόψη του αυτή την δυναμική, ώστε να εξασφαλίζει μεν εν μέρει το νόμιμο δικαίωμα της κόρης στην περιούσια της οικογενείας της (μεταφέροντας το στη δίκη της νέα οικογένεια), αλλά με τρόπο που ανύψωνε το στάτους του συζύγου της, καθιστώντας τον οικονομικά και κοινωνικά δελεαστικό για την ίδια.

Αυτές οι παραβλέψεις είναι οι  κύριες υπεύθυνες για την κατάρρευση των γεννήσεων και της οικογενείας στη δύση, αλλά  και της αυξανομένης αστυφιλίας.

11. Ένα ιδιαίτερο σύστημα κοινωνικής δικτύωσης βοηθάει τις γυναίκες να βρίσκουν τις καλές θέσεις εργασίας (Quartz)

«Ενώ για τους άνδρες έχει σημασία πόσο ισχυρά συνδεδεμένοι είναι με τους ανθρώπους στα επαγγελματικά τους δίκτυα, οι γυναίκες έκτος από αυτό είχαν και κάτι παραπάνω :

Ένα ευρύ κύκλο από γυναίκες συνάδελφους που όχι μονο παρείχαν πληροφορίες για το ποιες εταιρίες προσλαμβάνουν και πότε αλλά και ιδιωτικές πληροφορίες «από μέσα» που αφορούσαν τις ειδικές συνθήκες κάθε εταιρίας αλλά και πως μπορούσαν να εντυπωσιάσουν τους εργοδότες.

Οι γυναίκες που είχαν ένα ισχυρό δίκτυο με άλλες γυναίκες είχαν μεγάλο πλεονέκτημα : 2,5 φόρες ανώτερη θέση από τις άλλες γυναίκες (και τους άνδρες) που δεν είχαν τέτοιο δίκτυο.

12.  Ο αμερικανός συντηρητικός δημοσιογράφος Carlson Tucker του fox news έθιξε αναλυτικά το θέμα σε βιβλίο του δηλώνοντας ότι οι παγκόσμιες ελίτ : “Στην πραγματικότητα”, “χαιρετίζουν” την κατάρρευση της οικογένειας, επειδή “οι ισχυρές οικογένειες αποτελούν εμπόδιο στην πολιτική εξουσία τους και γι αυτό κατακεραυνώνουν τα πάντα για την πατριαρχία και τα κακά της πυρηνικής οικογένειας (προάγοντας δράσεις με τέτοια ατζέντα), ενώ οι ίδιοι πχ απαγορεύουν στα παιδιά τους να παίζουν με κινητά έως την εφηβεία, κλπ και έχουν πολύ πιο συντηρητική στάση στις δικές τους ζωές.

Σήμερα, σημειώνει, οι άνδρες πολίτες χρειάζονται πολύ περισσότερο ένα χέρι βοηθείας από τις γυναίκες. Ωστόσο, τα δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα συνεχίζουν να προωθούν προγράμματα που στοχεύουν στην αποκατάσταση των αδικιών των φύλων για τα κορίτσια και τις γυναίκες, αντί για τα αγόρια και τους άνδρες. Με αυτόν τον τρόπο, αγνοούν τη δυσχερή κατάσταση των ανδρών πολιτών και ουσιαστικά κάνουν διακρίσεις εις βάρος τους».