Ο Μιωνής σκιαγράφησε ένα κανονικό παραδικαστικό

Όταν τα έλεγαν τέσσερις ανώτατοι δικαστικοί, κάποιοι είχαν αμφιβολίες. Είχαν αποδείξεις ο Αγγελής, η Ράικου, η Τσατάνη και ο Αθανασίου για τις παρεμβάσεις του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου στο έργο τους; Μα και μόνο αυτά που έλεγαν με το όνομά τους ήταν εξαιρετικά σοβαρά.

Ήρθε, όμως, ο Σάμπυ Μιωνής, ένας άνθρωπος με πλούσια επιχειρηματική δράση που διεσύρθη τα προηγούμενα χρόνια με την ιστορία της Λίστας Λαγκάρντ και σκιαγράφησε ένα κανονικό παραδικαστικό. Διότι, πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς την κατάσταση, κατά την οποία ένας υπουργός, σε ένα ραντεβού στο γραφείο ενός άλλου υπουργού, ζητά από τον πολίτη λεφτά για τα «έξοδα» ενός εκδότη; Ευρύτερα, ποιος υπουργός κάνει τον μεσάζοντα μεταξύ ενός εκδότη και ενός ιδιώτη για να λύσουν μια προσωπική αντιδικία που εκτυλίσσεται και με ένδικα μέσα;

Ακόμα και αν αυτά θεωρηθούν…τυχαιότητα και παραβλεφθεί η στενή σχέση του εν λόγω εκδότη με τον εν λόγω υπουργό, πώς πρέπει να εκληφθεί το ιδιωτικό συμφωνητικό που παραθέτει στον ιδιώτη ο εκδότης στο πλαίσιο ενός επιδιωκόμενου συμβιβασμού και προδιαγράφει αναλυτικά στάδια αθώωσής του από δικαστικά όργανα; Δεν είναι λογικό το συμπέρασμα ότι ένας εκδότης με τόσο προνομιακή σχέση με τον υπουργό που προϊσταται της δικαιοσύνης έχει και μια προνομιακή διασφάλιση ως προς τις υποθέσεις του;

Με το επιδιωκόμενο ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ αυτού και των Φιλιππάκη-Τάρκα, ο κ. Μιωνής περιέγραψε μια κατάβαση σε επικίνδυνες ατραπούς για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Και, επειδή δεν θεωρώ τον κ. Μιωνή τυχαίο, όταν λέει ότι ο κ. Παπαγγελόπουλος του ζήτησε λεφτά επ’ ονόματι του κ. Φιλιππάκη, θεωρώ ότι είναι διασφαλισμένος με κάποιον τρόπο για να το λέει. 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, χτυπάει το καμπανάκι για διεύρυνση του κατηγορητηρίου για τον κ. Παπαγγελόπουλο…