Μέχρι τη μεταρρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου το 1983, η γυναίκα ήταν, από νομική άποψη, ον δεύτερης κατηγορίας. Η Νέα Δημοκρατία είχε καταψηφίσει τότε το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή επέμενε στην άποψη ότι η γυναίκα θα έπρεπε να πάρει ενυπόγραφη άδεια από τον άντρα της για να εργαστεί και να διαχειριστεί την προσωπική της περιουσία, για να αναφερθούμε σε μία μόνο από τις πολλές αναχρονιστικές διατάξεις που ίσχυαν μέχρι τότε.

Ο νόμος 1329/1983 ήταν από τους πιο προοδευτικούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Απόδειξη είναι το ότι μετά από σχεδόν 40 χρόνια δεν έχει υποστεί καμμία ουσιαστική τροποποίηση. Άρα, η νομική εξίσωση άνδρα & γυναίκας επιτεύχθηκε, απολύτως, το 1983. Τι έμενε να γίνει; Η αλλαγή νοοτροπίας της κοινωνίας. Αυτή, όμως, δεν γίνεται με νόμους. Γίνεται με Παιδεία.

Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ είχε καταλάβει ότι το “γυναικείο κίνημα” έφερνε ψήφους. Έτσι, αποφάσισε να το χειραγωγήσει, όπως και τον συνδικαλισμό. Και αντί να καταργήσει το Συμβούλιο Ισότητας των Φύλων που ίδρυσε το 1982, καθώς εξετέλεσε, ευδοκίμως, την αποστολή του, το μετεξέλιξε στη Γενική Γραµµατεία Ισότητας (ΓΓΙ), ιδρύοντας παράλληλα και άλλους “φορείς ισότητας”, πολιτική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις έκτοτε. Όπως συμβαίνει πάντα στις περιπτώσεις της κρατικώς ποδηγετούμενης κουλτούρας, αντί η ΓΓΙ να επικεντρωθεί στην ενδυνάμωση του πολιτισμού της ισότητας μέσω της γενικευμένης κοινωνικής παιδείας, προτίμησε τον εύκολο, και πελατειακά αξιοποιήσιμο, δρόμο: της περαιτέρω νομικής παρέμβασης στο status και στις σχέσεις των δύο φύλων.

Τη θέση των εμπνευσμένων γυναικών και ανδρών, που πάλεψαν μαζί για την ισότητα, πήραν, συν τω χρόνω, κομματικές καριερίστριες, επαγγελματίες φεμινίστριες και υστερικές φεμιναζί, αριστερού υποβάθρου, που βρήκαν στο δίπολο άνδρας – γυναίκα ένα νέο πεδίο σύγκρουσης, μια και η πάλη των τάξεων δεν φαινόταν επαρκής αιτία για να μαλλιοτραβιόμαστε στον αιώνα τον άπαντα. Και άρχισε ο ρατσισμός από την ανάποδη: ποσοστώσεις, ποινικοποίηση του φλερτ, κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας, σπουδές φύλου, θεωρίες έμφυλης βίας και υπερδικαιώματα στις γυναίκες (χαρακτηριστικό παράδειγμα, η επιμέλεια των τέκνων χωρισμένων ζευγαριών, που δίδεται κατά 99,9% στη μητέρα και ο υποβιβασμός του πατέρα σε χρηματοδότη και παρατηρητή εξ αποστάσεως, που μπορεί και να βρεθεί κατηγορούμενος για… αρπαγή ανηλίκου, αν καθυστερήσει κατά μερικά λεπτά την επιστροφή του παιδιού στη μητρική στέγη) φεμινιστικές απεργίες, ακτιβιστικές ομάδες μίσανδρων δικαιωματιστριών, και άλλα παρόμοια μετανεωτερικά φρούτα. Στη “Μέρα της Γυναίκας” άρχισε να πέφτει σκοτάδι.

Καταφέραμε, αντί να ισιώσουμε ένα στραβό κλίμα να το στραβώσουμε προς την άλλη πλευρά. Κι επειδή τα κόμματα εξουσίας εξακολουθούν, πριν από κάθε απόφασή τους, να υπολογίζουν τις ψήφους που θα πάρουν από τις ομάδες “πίεσης”, αυτό το στραβό κλίμα θα συνεχίζει να υφίσταται, διαστρέφοντας την πραγματικότητα και καλλιεργώντας νέα διχαστικά πεδία.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ως γνήσια φιλελεύθερος συνασπισμός, υποστηρίζει με σθένος την ισότητα ανδρών και γυναικών. Υπογραμμίζει, όμως, πως η παρέμβαση του κράτους στις ανθρώπινες σχέσεις πρέπει να περιορίζεται στη νομική αποτύπωση της ισότητας και στον προσδιορισμό των ποινικών αδικημάτων χωρίς πρόσημο φύλου.

Θεωρούμε ότι οι ποσοστώσεις προσβάλλουν τις γυναίκες και στρεβλώνουν τον χώρο στον οποίο εφαρμόζονται, είτε είναι η πολιτική είτε η ιδιωτική οικονομία. Αντί το κράτος να αναλώνεται στον καθορισμό των ποσοστών που θα καλύπτουν οι γυναίκες υποψήφιες στις εκλογές ή στα διοικητικά συμβούλια εταιρειών, ας φροντίσει να δώσει τη δυνατότητα σε κάθε σύγχρονη γυναίκα να φέρει σε πέρας τον ιδιαίτερα σύνθετο και βαρύ ρόλο της εργαζόμενης και της μητέρας, ταυτόχρονα. Χρειαζόμαστε σχολεία και παιδικούς σταθμούς, στους οποίους θα μπορεί το ζευγάρι να εμπιστεύεται τα παιδιά του, μέχρι να επιστρέψουν και οι δύο από τη δουλειά (κάτι που στον ιδιωτικό τομέα γίνεται συνήθως αργά το απόγευμα), χρειαζόμαστε καλύτερα σχολεία και καλύτερες υπηρεσίες Υγείας, ώστε η σημερινή Ελληνίδα να κάνει περισσότερα παιδιά και σε μικρότερη ηλικία, παρά να περιμένει την επαγγελματική καταξίωση πρώτα, ώστε να μπορεί να πληρώνει ιδιωτική Παιδεία και ιδιωτική Ασφάλιση.

Ζητούμε από τους νουνεχείς ανθρώπους αυτής της χώρας να υποστηρίζουν τη φυσική τάξη, η οποία όρισε την οικογένεια ως το θεμελιώδες κύτταρο της ανθρώπινης κοινωνίας και να κάνουν αισθητή την αντίθεσή τους σε όσους προσπαθούν να το αποδομήσουν, προωθώντας στη θέση του έναν άναρχο, αποπροσανατόλιστο, παρδαλό κόσμο, ο οποίος πάσχει από μία βασική διαστροφή της αντίληψης για τη Δημοκρατία: των ορίων ανάμεσα στον ιδιωτικό και στον δημόσιο χώρο. Περιττεύει να υπογραμμίσουμε ότι ως φιλελεύθεροι υποστηρίζουμε το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να διαμορφώνει το σενάριο της ζωής του, όπως θέλει ή όπως επιτάσσουν τα γονίδιά του, όσο ασυνήθιστο κι αν είναι. Της ιδιωτικής του, όμως, ζωής – όχι της δημόσιας.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, αν ο πολίτης την τιμήσει με την ψήφο του, θα αγωνιστεί για να έχει η γυναίκα τη μόνη ουσιαστική ισότητα που μπορεί να εξασφαλίσει μια σύγχρονη προοδευτική Πολιτεία: ισότητα στις ευκαιρίες. Και θα τιμήσει τον ρόλο της, ως μητέρας και στυλοβάτιδος της οικογενειακής εστίας, όχι με μεταφεμινιστικά λογύδρια, αλλά με προσανατολισμό των κοινωνικών υπηρεσιών και της νομοθεσίας στη στήριξη της οικογένειας και της τεκνοποίησης.

Στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ επιδιώκουμε, Μέρα της Γυναίκας να είναι κάθε μέρα του χρόνου. Και να είναι, ταυτόχρονα, Μέρα του Ανθρώπου, μέχρι να μην χρειάζεται κάποια ειδική ημέρα να μας θυμίζει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις.

Facebook Comments