Και ξαφνικά έσκασε κατακαλόκαιρα η υπόθεση της παρακολούθησης του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη.

Για την ακρίβεια είχε προηγηθεί η καταγγελία του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ για την προσπάθεια «ρομποτοποίησης» του κινητού του με το predator που μάθαμε πια όλοι και στην συνέχεια η ομολογία παρακολούθησης από την ΕΥΠ με «συμβατικούς» τρόπους. Μετά ακολούθησε η …μάχη. Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και χρειάζεται πλήρη διαλεύκανση. Βασικά υπάρχουν δύο ερωτήματα που ζητούν απάντηση: Ποιο ηταν το σκεπτικό παρακολούθησης, ποιος ο λόγος και εν πάσει περιπτώσει επιλέχθηκε ο Ν.Ανδρουλάκης ως «επικίνδυνος»; Πως και η έναρξη παρακολούθησης συνέπεσε με την προσπάθεια υποκλοπής και με το predator; Ήθελε η Ε.Υ.Π και να τον ακούει και να τον βλέπει; Και επειδή έχει διευκρινιστεί ότι δεν το έκανε η ΕΥΠ και ότι κανένας Δημόσιος Φορέας δεν έχει προμηθευτεί αυτό το λογισμικό, ποιος έχει το predator στην Ελλάδα και μπορούσε να το χρησιμοποιήσει και γιατί «καιγόταν» να ακούει και να βλέπει τον Ν. Ανδρουλάκη;

Τα ερωτήματα αυτά αναζητούν απαντήσεις και αυτά ήδη διερευνούνται και από την Δικαιοσύνη, ενώ δρομολογείται Εξεταστική Επιτροπή που θα διερευνήσει κι αυτή την υπόθεση. Ήδη έχει συνεδριάσει μια φορά η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και θα ξανασυνεδριάσει, ήδη έχει πραγματοποιηθεί μια συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής σε επίπεδο Πολιτικών Αρχηγών και θα πραγματοποιηθούν τουλάχιστον άλλες δύο με αποκλειστικό θέμα αυτό (μία για την συγκρότηση της Εξεταστικής και μία για να συζητήσει το πόρισμα όταν θα έχει ολοκληρωθεί η δουλειά της Εξεταστικής).

Ταυτόχρονα υπήρξε δημόσια τοποθέτηση του Πρωθυπουργού. Συγγνώμη , αλλά αυτή είναι η ομορφιά της Δημοκρατίας. Γιατί στις Δημοκρατίες δεν εξαφανίζονται οι κίνδυνοι να γίνουν λάθη ή προσπάθειες εκτροπής ή χτυπήματος των θεσμών. Υπάρχουν πάντα αυτοί, αλλά υπάρχει και ένα σύνολο θεσμών και ασφαλιστικών δικλείδων, μηχανισμών που εμποδίζουν εν τέλει να αμφισβητείται η Δημοκρατία. Το είδαμε αυτό στην περίοδο την περίοδο 2015-2019, όταν οι προσπάθειες ελέγχου των αρμών της εξουσίας, παρέμβασης στον χώρο της Δικαιοσύνης, ελέγχου του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, κλεισίματος Καναλιών και εφημερίδων, μετατροπής της ΕΡΤ σε αριστερή ΥΕΝΕΔ, ενοχοποίησης πολιτικών στελεχών της αντιπολίτευσης με αστείες καταθέσεις «προστατευόμενων» μαρτύρων απέτυχαν παταγωδώς. Άλλωστε δύο Υπουργοί αυτής της περιόδου θα δικαστούν από το Ειδικό Δικαστήριο με πάρα πολύ σοβαρές κατηγορίες. Γι αυτό και κάποια πολιτικά στελέχη προαναγγέλλουν ότι « η δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς», για να μας θυμίζουν ότι στο μοντέλο «Δημοκρατίας» που πιστεύουν δεν αρκεί η νίκη στις εκλογές…

Τα πράγματα επομένως με την παρακολούθηση του κινητού του Ν. Ανδρουλάκη είναι πολύ σοβαρά. Θα διερευνηθούν, πρέπει να διερευνηθούν  τα πάντα ( αυτό δεν εξαρτάται μόνο από την Κυβέρνηση αλλά και από την Αντιπολίτευση) , θα απονεμηθούν και οι όποιες ευθύνες. Τελεία. Από εκεί και πέρα η εξαλοσύνη, η επιστράτευση τραβηγμένων από τα μαλλιά επιχειρημάτων και η χρησιμοποίηση χυδαίων μεθοδεύσεων και ατάκων, απλά δείχνει ότι κάποιες δυνάμεις δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό ως προς την φιλοσοφία, την αντίληψη εξουσίας , τις μεθόδους που είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν.  Δείχνουν όμως ότι εμφανίζονται και δυνάμεις που νομίζουν ότι μπορεί να προχωρήσουν με μονοθεματική αντιπολίτευση, μη έχοντας στρατηγική πυξίδα. Εν ολίγοις, όλα τα άλλα, απλά αποτελούν προσπάθεια εργαλειοποίησης του θέματος για εκλογικά οφέλη στην τελική πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές και έχοντας αποτύχει παταγωδώς να αυξήσουν τις δυνάμεις τους και να ανατρέψουν τους εκλογικούς συσχετισμούς που καταγράφονται από όλες τις δημοσκοπήσεις τρία χρόνια τώρα.

Ας αναφερθούμε σε κάποιες από αυτές τις υποκριτικές συμπεριφορές πολιτικών δυνάμεων.

–Εμφανίζονται ως «ανακαλύπτοντες την Αμερική» όσον αφορά τις παρακολουθήσεις πολιτικοί των τριών μεγαλύτερων κομμάτων που έχουν κυβερνήσει την χώρα. Αλήθεια, ο Α. Παπανδρέου ήταν «εχθρός της Δημοκρατίας» όταν επί ημερών του θριάμβευε ο Τόμπρας ή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ετοίμαζε χούντα όταν επί εποχής του υπήρχαν οι δραστηριότητες του Στρατηγού Γρυλλάκη και του Μαυρίκη; Τι ακριβώς έκανε ο Α.Τσίπρας και ο Γ.Ρουμπάτης όταν επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ σχεδόν διπλασιάζονταν οι παρακολουθήσεις; Ας σοβαρευτούν όλοι. Στις Δημοκρατίες υπάρχουν Μυστικές Υπηρεσίες που ναι, κάνουν παρακολουθήσεις. Το θέμα είναι να υπάρχουν οι ασφαλιστικές δικλείδες ώστε αυτές να είναι νόμιμες με βάση το Σύνταγμα και τον Νόμο και αυτό δεν είναι θέμα των κομμάτων ή συνταγματολόγων που συγκρούονται δημόσια με αντίθετες απόψεις ή συζητήσεων στα καφενεία. Αυτό το κρίνει η Δικαιοσύνη ως θεσμός και μόνο. Ο καθένας μας βέβαια έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει είτε ως « ειδικός», είτε ως αναλυτής,  είτε ως παρλαπίπας. Είναι όμορφη η Δημοκρατία αρκεί να γίνεται κατανοητό, ότι στο τέλος και στο πλαίσιο της διάκρισης των εξουσιών αποφαίνεται.

–Εμφανίζεται ως ύποπτο ότι η ΕΥΠ ήταν υπό την εποπτεία του Πρωθυπουργού. Όλη η υποκρισία στο  έπακρο. Πρώτον, γιατί από την Μεταπολίτευση και μετά ζούμε σε ένα αυστηρό Πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα και επομένως ακόμα και ανατεθεί σε Υπουργό, ο Πρωθυπουργός ενημερώνεται πριν απ΄όλους. Αλίμονο να ήταν διαφορετικα για θέματα εθνικής σημασίας και ασφάλειας. Δεύτερο, γιατί δεν συμβαίνει αυτό πρώτη φορά. Ο πρώτος που το έπραξε ήταν ο αείμνηστος Α. Παπαναδρέου  και αν ψάξουν αυτοί που πρέπει να ψάχνουν πριν μιλάνε, θα βρουν κι άλλες περιόδους που η Ε.Υ.Π υπόκειτο στον Πρωθυπουργό. Τρίτο, γιατί το ίδιο συμβαίνει στην πλειοψηφία των Δυτικών Δημοκρατιών και δεν έχει βρεθεί σε καμια χώρα από αυτές κόμμα ή πολιτικός που να προβάλουν τέτοιο επιχείρημα ως σημάδι ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει.

–Γίνεται μια περίεργη συζήτηση για το αν έστω και νόμιμα και δικαιολογημένα  πρέπει να παρακολουθούνται πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες κ.ά Ερώτημα πρώτο: Υπάρχουν δύο κατηγορίες Ελλήνων; Υπάρχουν κατηγορίες που εξ ορισμού είναι υπεράνω κάθε υποψίας; Από που προκύπτει αυτός ο διαχωρισμός; Ερώτημα δεύτερο: Αν διακυβεύονται σοβαρά θέματα πολιτικής ασφάλειας, κάποιος με τέτοια ιδιότητα δεν θα είναι εμπλεγμένος; Ποιος θα είναι; Κανένας περιπτεράς ή κανένας γιατρός σε εφημερία; Το καλύτερο θα ήταν μάλλον να μην παρακολουθείται κανένας. Εμμέσως αυτό υπονόησε ο Α.Τσίπρας στις μέρες του οποίου παρακολουθήθηκαν 56.000, οι οποίοι όμως κατά διευκρίνισή του ήταν όλοι … ξένοι!!! Με εντυπωσιάζει η ικανότητά του να μιλάει θεωρώντας όσους τον ακούν ανόητους. Το  Κ.Κ.Ε για παράδειγμα το 2016 ποιος το παρακολουθούσε; Τον τωρινό Πρωθυπουργό ποιος τον παρακολουθούσε; Τον Λαφαζάνη σύμφωνα με δικές του καταγγελίες;

– Το πιο υποκριτικό και ταυτόχρονα επικίνδυνο είναι να προβάλλεται η παρακολούθηση του κινητού του Ν. Ανδρουλάκη ως απόδειξη ότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα κινδυνεύει, ότι η ΕΥΠ λειτουργεί όπως η ΚΥΠ τις δεκαετίες του ‘ 50 και του ΄60, ότι κυνηγιούνται οι δημοσιογράφοι, οτι δεν υπάρχει ελευθεροτυπία, ότι λειτουργεί παρακράτος με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό. Αυτά τα ακούσαμε αυτές τις μερες και δυστυχώς όχι μόνο από τον Α. Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ που έχουν την ροπή να παρουσιάζουν τα πάντα υπό την σκοπιά των προσωπικών και κομματικών συμφερόντων τους με τον πιο κυνικό τρόπο, με θράσος.  Μήπως δεν τα ζήσαμε αυτά και την περίοδο 2010-2015 με το ΣΥΡΙΖΑ Αντιπολίτευση και την περίοδο 2015-2019 με το ΣΥΡΙΖΑ Κυβέρνηση; Η Δημοκρατία στην Ελλάδα όπως σε κάθε χώρα χρειάζεται συνέχεια νέα μέτρα εμβάθυνσης και θωράκισης. Δεν κινδυνεύει όμως Είναι στέρεα και δυνατή και αυτή η πεποίθηση είναι εμπεδωμένη στην μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που ακούει όλα αυτά και τα αντιμετωπίζει ως γραφικότητες ή και ως δείγματα κινδύνου για το μέλλον. Η ελευθεροτυπία στην Ελλάδα δεν κινδυνεύει γιατί μια περίεργη ΜΚΟ μας κατατάσει στην σειρά 108 μετά και από σειρά δικτατοριών και ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει κάνει εντος και εκτός της χώρας σημαία. Ακριβώς και γι αυτό τον λόγο, κάθε πρόταση για « δημοκρατικό μέτωπο» αποτελεί γραφικότητα.

Αυτού του τύπου η φρασεολογία, αυτού του τύπου οι καταγγελίες κάνουν τελικά ζημιά σ΄αυτούς που τα λένε. Αυτό φαίνεται και από τα αποτελέσματα των πρώτων δημοσκοπήσεων όπου φαίνεται καθαρά ότι μέσα σ΄αυτό το κλίμα δεν υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Οφείλεται στο ότι το πρόβλημα που συζητάμε δεν ιεραρχείται στα πιο σοβαρά; Οφείλεται στο ότι το μυαλό των πολιτών είναι βασικά ο «βαρύς χειμώνας»; Οφείλεται ότι ακόμα και όσους τους απασχολεί σοβαρά, τους απωθεί αυτή η έκρηξη επιθέσεων χωρίς κανένα μέτρο; Οφείλεται στο ότι βλέποντας ποιοι φωνάζουν κάποιοι φοβούνται μη ξανάρθουν στα πράγματα; Νομίζω πως οφείλεται σ΄όλα αυτά μαζί.

Ζούμε σε μικρή χώρα και γνωριζόμαστε όλοι και ακόμα και αν ξεχνάμε, ξαναθυμόμαστε τι έχει πράξει ο καθένας. Ας αφήσουν λοιπόν τις κορώνες πια και ας αφήσουν να διερευνηθεί η συγκεκριμένη υπόθεση. Έχουμε και άλλα θέματα να ασχοληθούμε ως χώρα. Υπάρχει ένας ακήρυχτος υβριδικός πόλεμος με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από τον Ερντογάν, την ίδια ώρα που Έλληνες που στο όνομα του αντιδεξιισμού και του αντιμητσοτακισμού τους είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν κάθε ισχυρισμό του. Υπάρχει μια εντεινόμενη προκλητικότητα και επιθετικότητα από την Τουρκία. Εξελίσσεται ένας πόλεμος στην Ουκρανία που έχει επηρεάσει ποικιλότροπα την ζωή μας. Βρισκόμαστε εν μέσω μιας πρωτοφανούς ενεργειακής – οικονομικής κρίσης που πιέζει τον προϋπολογισμό των λαϊκών νοικοκυριών. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλά και σοβαρά θέματα. Μάλλον είναι η πιο ακατάλληλη στιγμή για αποσταθεροποίηση είτε αυτή την επιδιώκουν κόμματα είτε την προωθούν άλλα συμφέροντα.

Facebook Comments