Μετά τα χάρτινα καλαμάκια τι;

Σε έναν υπέροχο πλαστικό κόσμο αποτελούμενο από συσκευασίες, ρούχα, εξαρτήματα, στήθη, χείλη και τόσα άλλα, τα πλαστικά καλαμάκια δεν χωρούσαν. Και αντικαταστάθηκαν από χάρτινα. Τα τελευταία δεν ρουφάνε, λυγίζουν, διαλύονται. Στις  παλιές καλές αναμνήσεις των δεκαετιών 80 και 90 θα προστεθούν κι αυτά. Όλοι μας ζήσαμε ή ακούσαμε ιστορίες απείρου κάλλους απ’ το καλοκαίρι που φεύγει. Όπως πχ πάγκους σε πανηγύρια με το δυσεύρετο είδος σε αποκλειστικότητα ή σερβιτόρους που δίναν τα εναπομείναντα πλαστικά τεμάχια στα μουλωχτά κάτω απ’ τον πάγκο πριν τους πάρει χαμπάρι το αφεντικό.

Αλλά στου παραλόγου τον καιρό τίποτα δεν κάνει εντύπωση. Έτσι κι αλλιώς δύο χρόνια τώρα με άλλη συνθήκη κοιμόμασταν και μ’ άλλη ξυπνούσαμε.

Σκληραγωγηθήκαμε πια. Ότι κι αν έρθει εντάσσεται, εναρμονίζεται άμεσα. Όπως το φαγόπυρο, η βρώμη, η κινόα, η μαύρη ζάχαρη, η θετική ενέργεια όλη μέρα, 12 μήνες, 365 μέρες τον χρόνο. Αν και με την ενεργειακή κρίση που μας ετοιμάζουν μάλλον προς χαρούπια, ρεβίθια και συνταγές της Κατοχής μας βλέπω.

Τα ΜΜΕ είναι εδώ για να μας κατευθύνουν εκεί που θέλουν. Εναλλακτικές λύσεις:  ζεστασιάς, διατροφής, αυτοβελτίωσης, διασκέδασης…

Προς το παρόν μας ενημερώνουν, μας αποκαλύπτουν κάθε κρυφή πτυχή ή συνήθεια της εκλιπούσης βασίλισσας. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις κάποιο βασιλικό σκάνδαλο θα βρίσκεται από κάτω της. Επιβεβλημένη συγκίνηση.

Οι δολοφονίες της  Ρούλας, η πολύκροτη δίκη του Πέτρου και ο πρόσφατος πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας, μπήκαν σε μονόστηλα.

Αποπροσανατολισμός.

Ως πότε; Και ποια η δική μας θέση;