Είναι προφανές ότι πάμε σε μια αδυσώπητη εκλογική μάχη. Δεν ήταν ανάγκη, θα μπορούσαμε να επιλύσουμε τις διαφορές μας χωρίς να κιτρινίσει τόσο πολύ το τοπίο γύρω μας, όμως η μάχη αγρίεψε απότομα και κατακόρυφα.  Επίθεση όλων εναντίον όλων μέχρι τελικής πτώσεως. Και ποιος το άρχισε αυτό το καλαμπούρι;

Μα φυσικά η αντιπολίτευση. Το υποστηρίζω μετά λόγου γνώσεως, διότι πέραν όσων είδαμε τα τέσσερα χρόνια που προηγήθηκαν, υπάρχουν και δυο αξιώματα στην πολιτική.

Πρώτον, την όξυνση δεν την επιδιώκει ποτέ αυτός που κυβερνά, την επιδιώκει αυτός που θέλει να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη. Ο διεκδικητής είναι που ουρλιάζει για να κάνει θόρυβο.

Δεύτερο αξίωμα είναι ότι την όξυνση, τη βαβούρα, την αναταραχή, τη φασαρία, την κάνει αυτός που είναι δεύτερος σε ποσοστά, αυτός που έχει τις μικρότερες πιθανότητες, αυτός που έχει μεγαλύτερο χάντικαπ να καλύψει. Ο πρώτος δεν έχει κανένα όφελος από μια όξυνση που ενοχλεί την πλειοψηφία και δίνει ρόλο στις ηχηρές μειοψηφίες. Αυτός όμως που θέλει τη δημοσκοπική ανατροπή, είναι λογικό να οδηγεί το πράγμα στα άκρα, να επιλέγει τη σύγκρουση και τον κιτρινισμό, μήπως και φέρει τούμπα τα δεδομένα. Αυτός που προηγείται δημοσκοπικά, γιατί να το κάνει;

Το θέμα μας λοιπόν είναι ότι στην έναρξη αυτής της προεκλογικής περιόδου, η ΝΔ και βρίσκεται στην εξουσία και προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Δεν είχε λοιπόν κανέναν αντικειμενικό λόγο να οξύνει την αντιπαράθεση. Αυτός που είχε λόγο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και φυσικά το έκανε, συστηματικά και οργανωμένα. 

Τώρα λοιπόν που άρχισε και ο αντίπαλος να βγάζει πράγματα στην φόρα, να αποκαλύπτει ότι στην Κουμουνδούρου δεν κατοικούν άγγελοι, να κάνει ενίοτε την τρίχα τριχιά, να ζητά παραιτήσεις και αποκλεισμούς από τα ψηφοδέλτια και άλλα παρόμοια, οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξάφνου ενοχλήθηκαν. Και διαμαρτυρήθηκαν. Και θυμήθηκαν την λάσπη και τις δολοφονίες χαρακτήρων. Αμ αυτά τα σκέφτεται κανείς πριν αρχίσει τον πόλεμο…

Facebook Comments