Δεν είναι μυστικό ότι η αγορά των ακινήτων, μετά από μια δεκαετία κρίσεως και απαξιώσεως,  είναι και πάλι ζεστή. Αυτό έχει φέρει πολύ νέο κόσμο στα συναφή επαγγέλματα και αναπόφευκτα βλέπουμε και πολύ νέο κόσμο να σχολιάζει, να αρθρογραφεί ή ακόμα ακόμα να εμφανίζεται στα διαφορά μέσα ενημερώσεως.

Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, αντιθέτως, θα μπορούσε να είναι ιδιαιτέρως θετικό αν οι απόψεις που ακούγονται στηρίζονταν σε επαγγελματική ενασχόληση με τον τομέα. Το τελευταίο δυστυχώς δε συμβαίνει πάντοτε, κάτι που έχει οδηγήσει μάλιστα στον Σύλλογο Μεσιτών Αθηνών Αττικής να εκδόσει επανειλημμένες εκκλήσεις στα μέσα να ελέγχουν ποιους καλούν να σχολιάσουν.

Μέσα στην αναδυόμενη ποικιλομορφία απόψεων, έχουμε και κάποιες δυνατές παρουσίες. Σε μια τέτοια περίπτωση πέρυσι και μετά την αλλαγή του καθεστώτος για τη Χρυσή Βίζα στον Κεντρικό, Βόρειο και Νότιο Τομέα στις 500.000€, υπήρξε μια πρόβλεψη ότι οι τιμές θα πέσουν μέσα στο επόμενο δωδεκάμηνο.

Οι πτώσεις των τιμών είναι για κάποιο λόγο δημοφιλείς στην Ελλάδα, ιδιαιτέρως σε άτομα που «δεν πρόλαβαν» να αγοράσουν στην πτωτική φάση του (υπέρ)κύκλου και προσδοκούν νέο πτωτικό κύκλο. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια γιατί κάποιος που δεν αγόρασε λχ στο Κουκάκι όταν οι τιμές ήταν στα 500€ το μέτρο θα αγοράσει αν πέσουν απο τις 3000 στις 2700, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν μπήκα στον κόπο να απαντήσω και διετύπωσα την άποψη ότι όχι μόνο δε θα πέσουν οι τιμές, αλλά θα συνεχίσουν να ανεβαίνουν, όπως κι έγινε. Ωστόσο δεν γράφω αυτές τις γραμμές με διάθεση θριαμβολογίας και προφανώς δε διεκδικώ κάποιου είδους αλάθητο. Η αγορά έχει έναν πολυ απλό μηχανισμό να δικαιώνει τις σωστές προβλέψεις και να τιμωρεί τις λάθος: το κέρδος και τη ζημία ή εν προκειμένω τα διαφυγόντα κέρδη όσων πίστεψαν ότι οι τιμές θα πέσουν.

Ο βασικός λόγος για αυτό το άρθρο είναι να πω πολύ απλώς: μην εύχεστε πτώσεις τιμών διότι δεν συμβαίνουν παρά μόνο όταν συντρέχουν πολύ συγκεκριμένοι λόγοι. Οι τιμές των ακινήτων πέφτουν σε περιόδους αυξήσεων της ανεργίας, οικονομικών υφέσεων, δραματικής πτώσεως ρευστότητος και εκτάκτων καταστάσεων τις οποίες κανείς που νοιάζεται για την κοινωνία δεν θα έπρεπε να εύχεται. Θα μου πείτε η ελληνική κτηματαγορά είναι σε φάση περίπου τιμωρητικής στερήσεως ρευστότητος από το τραπεζικό σύστημα και είναι παράδοξο που όχι μόνο δεν πέφτει, αλλά ανεβαίνει. Αυτό ωστόσο είναι θέμα για άλλο άρθρο.

Το σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι οι λελογισμένες αυξήσεις τιμών ωφελούν την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που είμαστε ιδιοκτήτες, ιδιαιτέρως όσο ακόμη η Ελληνική αγορά είναι φθηνή σε διεθνές επίπεδο και ξένα κερδοσκοπικά κεφαλαία επιθυμούν να αγοράσουν αντί πινακίου φακής. Είναι κυριολεκτικως η μόνη οικονομική ανάσα για τους περισσότερους Έλληνες που χάνουν γοργά αγοραστική δύναμη στο τρέχον πληθωριστικό περιβάλλον και το σημαντικότερο επενδυτικό και αποταμιευτικό εργαλείο σε περίοδο αναιμικής  οικονομικής αναπτύξεως.

Θα περιοριστώ τέλος  να πω ότι  υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που ιδιαιτέρως σε αυτή τη φάση δεν πρέπει να πέσουν τα ακίνητα, ειδικότερα για όσους έχουν κερδοσκοπικό προφίλ. Οι τιμές βρίσκονται σε περιοχή διπλης κορυφής καθώς προσεγγίζουν και είναι γενικώς, αναλόγως της τοποθεσίας πάνω-κάτω, στην περιοχή της κορυφής του 2008. Για όσους έχουν γνώσεις διαγραμματικής αναλύσεως, είναι σαφές ότι τυχόν διόρθωση σε αυτό το εύρος  και πριν επόμενα επίπεδα Fibonacci, θα οδηγούσε σε κατάρρευση των τιμών πολύ χειρότερη της προηγουμένης, τύπου κλασικής διπλής κορυφής. Και αυτό δεν είναι μόνο οικονομικό θέμα, θα σηματοδοτούσε έναν πραγματικό, γενικότερο, Αρμαγεδδώνα.

Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που να το εύχεται, για να κερδίσει κάποιο ποσό, αλλά πραγματικά θα έπρεπε να το ξανασκεφτεί. 

Facebook Comments