Τα Αιτήματα των Αγροτών

Κυκλοφορούν πολλές λίστες με «αιτήματα των αγροτών». Επειδή κατανοώ και στηρίζω τον ξεσηκωμό τους, δεν θα σας τις παρουσιάσω. Θα μπορούσαν σχεδόν όλες να έχουν γραφτεί από όσους θέλουν να παρουσιάζουν τους αγρότες σαν τα κακομαθημένα παιδιά της κοινωνίας.

Ο ξεσηκωμός δεν γίνεται διότι οι αγρότες διεκδικούν ορισμένα αιτήματα. Ο ξεσηκωμός γίνεται διότι οι συνθήκες στην αγροτική οικονομία πάνε από το κακό στο χειρότερο.

Το ότι μέσα σε μία δεκαετία η παραγωγή έχει καταρρεύσει, όπως έχω ήδη παρουσιάσει σε αναρτήσεις και άρθρα[1]^,[2], είναι τεκμηριωμένο. Εξ άλλου δεν είναι ο μόνος παραγωγικός τομέας που πάει από το κακό στο χειρότερο.

Στον αγροτικό τομέα, όπως σε μικρότερο βαθμό σε άλλους τομείς, πολλοί αγρότες οδηγήθηκαν, με την βοήθεια πολιτικάντηδων όπως ο Χατζηγάκης[3], να αντιμετωπίσουν την δραματική μείωση του εισοδήματός τους με φοροδιαφυγή, μικρές ή μεγαλύτερες απάτες, αποφυγή πληρωμής δανείων ή εισφορών κλπ. αντί να οργανωθούν και να εκσυγχρονισθούν.

Αυτό δεν είναι διαφορετικό, ποιοτικώς, από τον μαγαζάτορα που μπροστά στην κρίση διαλέγει να μη πληρώσει ΟΑΕΕ παρά να πεινάσουν τα παιδιά του. Η διαφορά είναι ότι τον δρόμο στους αγρότες έδειχναν οι πολιτικοί μας που θεωρούσαν επιτυχία τους αν με ψεύτικα στοιχεία αποσπούσαν από τους κουτόφραγκους μεγαλύτερες επιδοτήσεις.

Είναι προφανές ότι τώρα, που με την πίεση των δανειστών, επιχειρείται να μπει μία τάξη στο σύστημα, οι αγρότες ξαφνικά βλέπουν να χάνουν την τελευταία άμυνά τους στην κρίση. Σήμερα, οι περισσότεροι αγρότες δεν μπορούν να πωλήσουν «μαύρα», παρά ελάχιστα από τα προϊόντα τους (με μικρές εξαιρέσεις όπως στο λάδι). Πόσο γάλα μπορεί να πουλήσει ο κτηνοτρόφος μαύρα, δηλ. απ’ ευθείας στους καταναλωτές; Πόσο στάρι ή βαμβάκι μπορεί να πουλήσει χωρίς παραστατικά;

Παλιότερα, με την φορολόγηση των αγροτών με δήθεν «αντικειμενικά» κριτήρια, κανείς δεν έλεγχε τα τιμολόγια πωλήσεως των αγροτών. Βεβαίως, το όλο σύστημα ήταν στημένο για να εξυπηρετεί άλλες τάξεις, κυρίως των χονδρεμπόρων αγροτικών προϊόντων.[4] Αυτό έχει τελειώσει από την στιγμή που η Κυβέρνηση Σαμαρά εισήγαγε την τήρηση βιβλίων στους αγρότες, ένα μέτρο θετικό για τους πραγματικούς αγρότες[5].

Συνδυάστε, τώρα, τα παραπάνω με τις διαρροές από την Κυβέρνηση ότι θα τους φορολογείται με τον ένα ή άλλον τρόπο μέχρι το 83% του πλασματικού εισοδήματός τους (διότι με διάφορες αποφάσεις και ΚΥΑ το αγροτικό εισόδημα είναι πλασματικώς μεγάλο[6]) και έχετε ένα εκρηκτικό μίγμα!

Η άμυνα του πολιτικού συστήματος, που γνωρίζει καλά την τωρινή ιδεολογική επίθεση σε βάρος των αγροτών[7], πάρα πολλοί από τους οποίους, όμως, έχουν λερωμένη την φωλιά τους, είναι να διαρρέει στα ΜΜΕ πίνακες με προκλητικώς χαμηλές φορολογικές δηλώσεις των αγροτών, αποκρύπτοντας, όμως, το γιατί είναι χαμηλές οι φορολογικές δηλώσεις: Η γεωργία δεν είναι αποδοτική, όπως δείχνει και η μεγάλη κατάρρευση της αγροτικής παραγωγής. 

Οι αγρότες από την άλλη πλευρά, καταλαβαίνουν ότι πρέπει να ξεσηκωθούν. Έχουν οργή και βιώνουν πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεν έχουν, όμως, την μόρφωση και την Παιδεία να μπορέσουν να αναλύσουν την κατάσταση σε επίπεδο χώρας και να διατυπώσουν τα αιτήματά τους όπως πρέπει. Πχ, κυκλοφορεί το ότι αν οι συντελεστές παραγωγής μπουν σε χαμηλότερο ΦΠΑ, θα πέσει το κόστος παραγωγής. Κάθε λογιστής μπορεί να σας αναλύσει το γιατί δεν ισχύει αυτό, όταν τηρούνται βιβλία.

Δεν τους βοηθά καθόλου η ελίτ ούτε τα πιο μορφωμένα τμήματα του πληθυσμού, διότι η αγροτική παραγωγή πάντα ήταν το μέσο για να κερδίζουν εύκολα λεφτά όσοι είναι γύρω από την παραγωγή και όχι οι ίδιοι οι αγρότες.

Επίσης, επί κεφαλής των αγροτών εμφανίζονται κάτι απίθανοι τύποι συνδεδεμένοι με τις πιο σκοτεινές σελίδες της αγροτικής παραγωγής και του συνεταιριστικού κινήματος. Ούτε αυτοί έχουν συμφέρον να διατυπωθούν πραγματικά αιτήματα που η υιοθέτησή τους θα βοηθούσε τους αγρότες.

Έτσι, εμφανίζονται ως «αιτήματα των αγροτών» κάποια είτε μαξιμαλιστικά είτε εντελώς άκυρα ή λεπτομερειακά αιτήματα η ανάγνωση των οποίων δημιουργεί αισθήματα αποστροφής σε κάθε άνθρωπο που καταλαβαίνει την σημερινή κατάσταση της χώρας.

Το αίτημα των αγροτών, πέρα από το να μη ισχύσουν εξοντωτικά ποσοστά φορολογίας, θα έπρεπε να είναι ένα: Να μπει τάξη όχι τόσο σε αυτόν καθ’ εαυτόν παραγωγικό χώρο, όσο στους χώρους γύρω από αυτόν, στο εμπόριο των αγροτικών προϊόντων, κατά κύριο λόγο, στους προμηθευτές των αγροτών, αλλά και στο υπουργείο.

Το υπουργείο θα πρέπει να γίνει ένα πραγματικό επιτελικό όργανο που να χαράσσει την μεσο και μακροπρόθεσμη αγροτική πολιτική της χώρας με εργαλείο την Κοινή Γεωργική Πολιτική και να προφυλάσσει τόσο τους αγρότες όσο και την χώρα από την άκριτη σπατάλη κεφαλαίων στον αγροτικό τομέα.

Το υπουργείο έχει αποτύχει πλήρως και παντού. Περιορίζεται στον να μεταφράζει κοινοτικές οδηγίες αντί να τις προσαρμόζει προς όφελος της χώρας μας. Το υπουργείο πρέπει να είναι υπουργείο γεωργίας και όχι υπουργείο αποσπάσεως και διαμοιρασμού Ευρωπαϊκών ενισχύσεων. Πχ το υπουργείο όφειλε να είχε δει και αντιμετωπίσει την σπατάλη κοινοτικών και ιδιωτικών πόρων για την αγορά ενός υπερβολικού αριθμού ελκυστήρων.

Η γραφειοκρατία στον αγροτικό τομέα είναι υπερβολική, σε βάρος των αγροτών και πρέπει αμέσως να απλοποιηθεί.

Η εμπορία αγροτικών προϊόντων με όλες τις μορφές, ατομική, εταιρική ή συνεταιριστική, πρέπει να εκσυγχρονισθεί και να σταματήσουν πρακτικές που ζημιώνουν τους αγρότες όπως η πώληση επί παρακαταθήκη ή η ανάστροφη έκδοση τιμολογίου αγοράς αγροτικών προϊόντων.

Το εμπόριο πρέπει να αναλάβει το δικό του μέρος του ρίσκου και όχι να το μεταφέρει όλο στους αγρότες:

·         Η πώληση επί παρακαταθήκη από τους χονδρεμπόρους έχει μεταφρασθεί στο ότι οι χονδρέμποροι πληρώνουν τους αγρότες όσο θέλουν, ασχέτως συμφωνίας και για όση ποσότητα αποφασίσουν και όχι πωλήσουν.

·         Η ατιμωρησία των διοικήσεων των συνεταιρισμών σημαίνει ότι οι συνεταιρισμοί παραλαμβάνουν από κακούς αγρότες προϊόντα που δεν θα έπρεπε να παραλαμβάνουν, πχ σιτηρά με υγρασία 19% με την επακόλουθη ζημία να κατανέμεται σε όλους, ακόμα και στους αγρότες που παρέδωσαν με 13%.

Τα μέτρα αυτά, αν ληφθούν, θα οδηγήσουν σε μεγάλη πτώση του κόστους παραγωγής, πολλαπλάσια από ό,τι η ζητούμενη συνέχιση της επιδοτήσεως του πετρελαίου, που αυτή οδηγεί περισσότερο σε διαφθορά παρά σε αγροτική παραγωγή.

Μία σωστή αγροτική πολιτική πρέπει να έχει άξονα τον άνθρωπο και να δημιουργεί και συντηρεί καλό επίπεδο ζωής για τους αγρότες, παρέχοντας υγεία, παιδεία, επικοινωνία και πολιτισμό στην ύπαιθρο, ώστε να προσελκύει νέους και δημιουργικούς ανθρώπους στον αγροτικό τομέα.

Αυτό που γίνεται σήμερα είναι μία φοροεπιδρομή με στόχο την ικανοποίηση ιδεολογικών συμπλεγμάτων της Κυβερνήσεως («Οι κακομαθημένοι αγρότες με τα Καγιέν»), που μόνο αποτέλεσμα θα έχει την φτωχοποίηση των αγροτών και την συνέχιση της μεγάλης καταρρεύσεως της Ελληνικής αγροτικής οικονομίας.

Είναι καθήκον όλων μας που ασχολούμαστε και γνωρίζουμε την αγροτική παραγωγή από μέσα, τόσο να στηρίξουμε τους αγρότες στον δίκαιο αγώνα τους, όσο και να τους καθοδηγήσουμε ώστε τα αιτήματά τους να είναι ρεαλιστικά και επωφελή για την συνολική αγροτική οικονομία. Το επίπεδο ζωής των αγροτών δεν θα στηριχθεί δηλώνοντας λίγα ψεύτικα στρέμματα επί πλέον, αλλά μόνον αν η αγροτική παραγωγή πάρει πιο επιχειρηματικά χαρακτηριστικά και στηριχθούν οι μικρές και μεσαίες αγροτικές εκμεταλλεύσεις[8].