Μπορεί τα τελευταία στοιχεία για την επενδυτική εμπιστοσύνη και τη μεταποίηση να δείχνουν πως η ευρωζώνη είναι κοντά στην έξοδο από την ύφεση και πως χαιρετίζει την ανάκαμψη, ωστόσο η Citigroup υπογραμμίζει πως η περιοχή συνεχίζει να απειλείται όσο και αν το φως στην άκρη του τούνελ έχει ξεπροβάλει.

Ο αναλυτής της Citi, Matt King, επισημαίνει πως οι πιο προφανείς απειλές στην ανάκαμψη έρχονται από το πολιτικό και το ρυθμιστικό μέτωπο. Αν και ο ίδιος δεν είναι πεπεισμένος ότι οι γερμανικές εκλογές θα φέρουν κάποια μεγάλη αλλαγή στο πολιτικό τοπίο, η συνεχιζόμενη ανάγκη για την εφαρμογή οδυνηρών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στις χώρες της ευρωζώνης, και η δυσκολία να βρεθεί κοινωνική στήριξη για κάτι τέτοιο, είναι μια απειλή η οποία δεν πρέπει να υποτιμηθεί από τους ηγέτες και τους αξιωματούχους του ευρώ.

Η υπαναχώρηση σε σχέση με αυτό το μέτωπο – είτε από πλευράς των γαλλικών μεταρρυθμίσεων σε ότι αφορά τις συντάξεις κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, ή τις ιταλικές διαπραγματεύσεις για τον προϋπολογισμό το Σεπτέμβριο – θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει σε αντίποινα από τις αγορές ή τους οίκους αξιολόγησης, τονίζει ο King.

Ιδιαίτερα εντυπωσιακός σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο, είναι ο τρόπος που τα επίπεδα των haircuts σε ότι αφορά το collateral στην ΕΚΤ τόσο στα ιταλικά όσο και στα ισπανικά κρατικά ομόλογα είναι προσκολλημένα στην κατηγορία AAA και Α, χάρη στην μία και μόνη αξιολόγηση με Α (και με αρνητική προοπτική) από την DBRS. Χάρη στην ακόμη πιο περίεργη πρόσφατη αύξηση των επιπέδων του κουρέματος της ΕΚΤ για τις κυβερνήσεις με αξιολόγηση ΒΒΒ, η υποβάθμιση κατά μία μόλις βαθμίδα από την DBRS, θα οδηγήσει σε μία αύξηση κατά πέντε με δέκα φορές στα περιθώρια (margins) που πρέπει να καταβληθούν.

Όπως εξηγεί η Citi, αυτό από μόνο του μπορεί να μην αποδειχθεί πολύ σημαντικό και φοβερό ( καθώς μεγάλο μέρος του collateral των ιταλικών και των ισπανικών τραπεζών δεν θα είναι σε μορφή κρατικών ομολόγων ), αλλά ενάντια σε ένα ευρύτερο πλαίσιο της αυξανόμενης πίεσης στους ισολογισμούς των τραπεζών όσον αφορά τους δείκτες μόχλευσης, είναι ακόμα ένας άλλος παράγοντας ο οποίος θα μπορούσε να προκαλέσει εύκολα μια ευρύτερη αντίδραση της αγοράς.

Στην πιστωτική αγορά, είναι καλό νέο όταν οι τράπεζες βγαίνουν στην αγορά να αντλήσουν κεφάλαια, αλλά αυτό δεν είναι πάντα μια επιλογή. Εάν όμως ακόμη και η Deutsche Bank πλέον υπολογίζει πως ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της σημερινής κατάστασης είναι το να μειώσει τα στοιχεία του ενεργητικού της κατά 300 δισ. ευρώ – μειώνοντας δηλαδή τον ισολογισμό της – λόγω της αυστηροποίησης των κανονισμών για τη μόχλευση των assets, τι σημαίνει αυτό για την περιφέρεια;  Μόνο καλό νέο δεν είναι αυτή η εξέλιξη και σίγουρα το παράδειγμα της Deutsche θα το ακολουθήσουν και άλλες τράπεζες της ευρωζώνης.

Τέλος, προσθέτει η Citi, ενώ oι κεντρικοί τραπεζίτες παραμένουν πρόθυμοι να στηρίζουν τις αγορές προς το παρόν, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι αυτό αλλάζει. Πέρα από τη Fed, που θα μειώσει τη στήριξή της, περιορίζοντας το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που έδωσε σημαντικά καύσιμα στις αγορές, με ακόμα και την ΕΚΤ να ακολουθεί τώρα σαφώς το προβάδισμα της Fed , όπως κάνει και η Τράπεζα της Αγγλίας, αυτός δημιουργεί αρκετές σκέψεις για το κατά πόσο θα μπορέσει να στηριχθεί η ανάκαμψη της οικονομίας ( όπως και της αγοράς ) χωρίς την βοήθεια και στήριξη των κεντρικών τραπεζών.

Facebook Comments