Όλο και πιο πολύπλοκα εξελίσσεται η κατάσταση στη Συρία. Η Δύση φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τις προσπάθειες ειρήνευσης, ο αμερικανός πρόεδρος παρακολουθεί τη δική του ατζέντα, το ΝΑΤΟ απουσιάζει, ο ΟΗΕ δεν παίζει πια πρωτεύοντα ρόλο και έχουν απομείνει τρεις παίκτες: η Τουρκία, η Ρωσία και το Ιράν που «λύνουν και δένουν» παρά το γεγονός ότι έχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα στην περιοχή. Ωστόσο εκείνο που τους συνδέει είναι η ελπίδα να έχουν λόγο και ρόλο στην μεταπολεμική Συρία και όχι μόνο.

«Και οι 3 βρίσκονται υπό πίεση»

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Ούντο Στάινμπαχ, γνωστός για τη βαθιά του γνώση σε θέματα Ισλάμ, μιλώντας στο Γερμανικό Ραδιόφωνο DLF για τη συνάντηση των 3 προέδρων χθες στην Άγκυρα. «Και οι 3 βρίσκονται υπό πίεση και έχουν διαφορετικά συμφέροντα. Βρίσκονται υπό πίεση κυρίως από την πλευρά της Δύσης κι αυτό είναι καταρχήν που τους φέρνει κοντά και εκδηλώνουν αλληλεγγύη. Αλλά η ειρήνη στη Συρία είναι πολύ μακριά, οι επιμέρους θέσεις είναι αντικρουόμενες. Ακόμη και η ανακωχή δεν γίνεται σεβαστή, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πρόεδρος Ερντογάν εξήγγειλε ήδη ότι θα συνεχίσει τις επιχειρήσεις του εναντίον των Κούρδων. Άρα, όλο αυτό που συμβαίνει στην Άγκυρα είναι ένα σόου που δεν φέρνει την ειρήνη πιο κοντά στη Συρία».

Αλλά ποια είναι αυτά τα συμφέροντα; Στόχος του Πούτιν δεν είναι η Δαμασκός, αλλά η βόρεια Συρία, όπου το ΝΑΤΟ προκαλεί την Τουρκία και κατά μία έννοια και τον ίδιο, αναφέρει ο Στάινμπαχ. Οι Ιρανοί δεν ενδιαφέρονται τόσο για την ειρήνη, αλλά αντιδρούν στις πιέσεις των Αμερικανών και κανείς δεν ξέρει το μέλλον της πυρηνικής συμφωνίας. Όσο για τον Ερντογάν, το κύριο συμφέρον του είναι να νικήσει τους Κούρδους.

«Εκτός παιχνιδιού ο Πούτιν»

Με λίγα λόγια τους τρεις ευκαιριακούς εταίρους συνδέουν παιχνίδια εξουσίας, αλλά σε καμιά περίπτωση η ειρήνευση της Συρίας και το μέλλον της χώρας. Και οι τρεις έχουν να αντιμετωπίσουν πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό των δικών τους χωρών. Σε μια πιο σταθερή θέση βρίσκεται ο ρώσος πρόεδρος, επισημαίνει ο γερμανός εμπειρογνώμονας. Ο Ροχανί είχε προβλήματα, που εκδηλώθηκαν με τις μαζικές διαδηλώσεις και ο Ερντογάν βρίσκεται ενώπιον εκλογών το φθινόπωρο του 2019, τις οποίες και θέλει να κερδίσει. Και οι ΗΠΑ;

«Είναι ήδη εκτός, ο κύριος Τραμπ θέλει να βγει από το παιχνίδι. Έχει διαφορετική ατζέντα. Η ατζέντα του δεν λέγεται Μπασάρ αλ Ασάντ, δεν λέγεται σταθερότητα στη Συρία, αλλά λέγεται Ιράν. Και επειδή έτσι είναι, οι Ιρανοί δείχνουν όλο και περισσότερο αποφασισμένοι να μην φύγουν από τη Συρία, ιδιαίτερα σε περίπτωση που η Τεχεράνη δεχόταν επίθεση και καταργούνταν η πυρηνική συμφωνία. Ο Τραμπ είναι ένας παίκτης που έχει το Ιράν πολύ ψηλά στην ατζέντα του. Επίσης το συνδέει με το μέλλον του Ισραήλ σε συνδυασμό με την προσέγγιση αυτής της χώρας με τη Σαουδική Αραβία, η οποία φαίνεται να επιτυγχάνει». 

Facebook Comments