Η Κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να περιορίσει τις έντονες αντιδράσεις της κοινής γνώμης για τη συμφωνία με τα Σκόπια, έχει αναπτύξει μια επιχειρηματολογία περί δήθεν μη ύπαρξης άμεσων έννομων συνεπειών της υπογραφής της συμφωνίας από τον Υπουργό Εξωτερικών. Κατά την άποψή μου, το θέμα των άμεσων νομικών συνεπειών από την υπογραφή της συμφωνίας αυτής είναι άκρως σημαντικό και δημιουργεί πολλά νομικά και πολιτικά ερωτήματα. Στο παρόν άρθρο, εν συντομία, θα επιχειρήσω να θέσω τον προβληματισμό για τη μείζονα και άμεση έννομη συνέπεια της συμφωνίας

Ειδικότερα, το άρθρο 2 παρ.1 της συμφωνίας αναφέρει ότι ότι η Ελλάδα δεν θα αντιταχθεί στην ένταξη της γείτονος υπό το νέο όνομα και τις ορολογίες σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς που η Ελλάδα είναι μέλος, ενώ το άρθρο 2 παρ.4 προβλέπει επακριβώς τις άμεσες υποχρεώσεις της Ελλάδας προκειμένου να προχωρήσει η ένταξη των Σκοπίων (Β.Μακεδονία) στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Αναφέρει μάλιστα ότι οι υποχρεώσεις της Ελλάδας πρέπει να λάβουν χώρα «χωρίς καθυστέρηση» αμέσως μετά την κύρωση της συμφωνίας από το Κοινοβούλιο των Σκοπίων.

Με άλλες λέξεις, μόνο με την Υπογραφή του Υπουργού Εξωτερικών και την κύρωση της συμφωνίας όχι από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά από αυτό της γειτονικής χώρας, το υπάρχον status quo της χώρας αυτής αλλάζει. Εκκινούν στην πράξη οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, τροποποιώντας άμεσα τα οικονομικά και γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της γείτονος. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι υποψήφιες χώρες λαμβάνουν οικονομική, διοικητική και τεχνική στήριξη κατά τη διάρκεια της προενταξιακής περιόδου. Αυτό σημαίνει ότι όσο προχωράει η ενταξιακή διαδικασία, όπως αυτή πηγάζει από τη δεδηλωμένη ήδη άρση των εμποδίων που θέτει η Ελλάδα, η γειτονική χώρα θα αναβαθμίζεται συνεχώς, δίχως αυτή η συμφωνία να έχει κυρωθεί από την Ελληνική Βουλή.

Οι έννομες συνέπειες είναι, λοιπόν, άμεσες και σημαντικότατες για τα συμφέροντα της γείτονος χώρα. Ο μείζων στόχος, δηλ. η ένταξη στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ ξεκινάει άμεσα με την υπογραφή της συμφωνίας, αλλάζοντας τους το υπάρχον status.

Ένας, επίσης, ενδιαφέρον ζήτημα που θεωρώ ότι πρέπει να απασχολήσει την χώρα μας σε όλη τη διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. είναι η μετά την ένταξη συμπεριφορά της γειτονικής χώρας. Διότι η διαδικασία αποχώρησης μια χώρας από την Ε.Ε., όπως έχουμε ήδη αντιληφθεί και στην περίπτωση Brexit, είναι τεχνικά, νομικά και πολιτικά ιδιαιτέρως σύνθετη. Υφίσταται, με άλλες λέξεις, ο κίνδυνος νέες ακραίες τάσεις της γείτονος χώρας που τυχόν θα επικρατήσουν μετά την τυχόν ένταξή τους να προχωρήσουν σε αλλαγές του εσωτερικού δικαίου. Ίσως μια τροποποίηση των ευρωπαϊκών κειμένων με ρητή πρόβλεψη για την περίπτωση αυτή θα ήταν ένα βήμα ασφαλείας.

Δυστυχώς, η άποψη ότι η εν λόγω συμφωνία καθεαυτή δεν δημιουργεί έννομες συνέπειες είναι εσφαλμένη. Ανοίγει άμεσα το δρόμο για τον διακαή πόθο της γειτονικής χώρας δίχως κύρωση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο και χωρίς ιδιαίτερα ανταλλάγματα για την χώρα μας. Διότι μπορεί πολλοί να λένε ότι αρκετές χώρες είχαν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα ως «Μακεδονία», αλλά η άρνηση της Ελλάδας ήταν αυτή που τους διέκοπτε τον πραγματικό τους στόχο που δεν είναι άλλος από την ένταξη στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Τώρα πλέον ο δρόμος τους είναι ανοιχτός με μόνη την υπογραφή του Υπουργού Εξωτερικών…

Facebook Comments