Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου έλαβε χώρα ένα γεγονός σταθμός για την ιστορία της Ευρώπης, το οποίο άλλαξε και το παιχνίδι των διεθνών σχέσεων. Αυτό το γεγονός δεν είναι άλλο από την Ενωμένη Ευρώπη η οποία κατάφερε να δώσει ένα τέλος στους πολέμους σε αυτή την πολύπαθη Ήπειρο. Από την ίδρυση της ΕΚΑΧ των 6 κρατών στην Ενωμένη Ευρώπη των 27 και του ενιαίου νομίσματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταφέρει να απαριθμεί 27 κράτη-μέλη ένα ισχυρό νόμισμα και να αποτελεί έναν δυνατό παίχτη σε διεθνές επίπεδο, το προφίλ της είναι καθαρά φιλειρηνικό και ανθρωπιστικό. Όμως όπως όλα τα νομίσματα έχει και αυτή δυο όψεις, Από τη μία προσέφερε ειρήνη και σταθερότητα και από την άλλη αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα με κορωνίδα όλων το δημοκρατικό έλλειμμα.
Εν έτη 2018 μιλάμε για μια συνομοσπονδία 27 κρατών η οποία αντιμετωπίζει φοβερά προβλήματα στη διαχείριση του μεταναστευτικού, της οικονομικής κρίσης στην Νότια Ευρώπη και φυσικά πάντα υπάρχει ο κίνδυνος για περισσότερα ακραία κόμματα να κερδίζουν τις εκλογές στη χώρα τους και η φωνή του να ακούγεται στο Συμβούλιο της Ε.Ε., στη Κομισιόν και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το δημοκρατικό έλλειμμα περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τη συνθήκη τη Λισαβόνας το 2007 , όταν και το κοινοβούλιο απέκτησε περισσότερες αρμοδιότητες και μεγαλύτερο ρόλο στις λήψεις των αποφάσεων. Η οικονομική ένωση δοκιμάστηκε από την κρίση που ξέσπασε το 2009 στη χώρα μας και σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία η Πορτογαλία και έδωσε λύση αλλά με μεγάλο κόστος για τα κράτη αυτά και ειδικά για την χώρα μας. Μετά από αυτή τη κρίση αρχίσαμε να μιλάμε για την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων την Ενωμένη Ευρώπη του φτωχού και τεμπέλικου Νότου και αυτή του πλούσιου και ανεπτυγμένου Βορρά, μήπως πάψαμε πλέον να ενεργούμε ο ένας για τον άλλον σαν ένα σώμα σαν μια Ευρωπαϊκή κοινότητα; Ο βορράς μήπως προσπαθεί να επιβληθεί στο φτωχό Νότο;
Πλέον οι ηγέτες των κρατών της ένωσης δεν έχουν όραμα δεν κοιτάν και τόσο την Ευρωπαϊκή προοπτική των 27 δεν θυμίζουν σε τίποτα τον Στρατηγό Ντε-Γκόλ, τον καγκελάριο Κολ την Μάργκαρετ Θάτσερ. Προφανώς και αυτοί προασπίζονταν πρώτα το συμφέρον της χώρας τους αλλά επιβάλλονταν και ο ένας στον άλλο ελέω της συνεργασίας και της κοινής προοπτικής. Στο σήμερα η Γερμανίδα Καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ φαίνεται να ξεχωρίζει απ΄ όλους τους υπολοίπους πολιτικούς ηγέτες και δεν υπάρχει κανένας Ντε Γκόλ και κανένας Μιτεράν να της παραθέσει κάποιον αντίλογο.
Ένα άλλο ζήτημα είναι η έξοδος μια παραδοσιακής δύναμης στο κόσμο των διεθνών σχέσεων της Μεγάλης Βρετανίας. Η Ε.Ε. καλείται να κάνει μια συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο η οποία θα είναι ευνοϊκή για αυτή αλλά συνάμα και αυστηρή προς το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτή η συμφωνία θα πρέπει να μην αφήνει περιθώρια σε άλλα κράτη-μέλη να σκεφτούν ότι υπάρχει καλύτερη προοπτική για αυτά εκτός Ε.Ε. διότι άμα συμβεί αυτό το τζένγκα (όπως εχω χαρακτηρίσει την ένωσης στο παρελθόν) ίσως να πέσει.
Αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι η κυριαρχία της Γερμανίας και η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι ο ευρωσκεπτικισμός που αναπτύσσεται έχοντας ως τροφή του το μεταναστευτικό. Είναι τρομακτικό για την Ευρωπαϊκή Ένωση μια ενδεχόμενη νίκη της Λεπέν στις Γαλλικές εκλογές, μια ακόμη κυβέρνηση τύπου Ορμπάν στην Ουγγαρία και μια επικράτηση του κινήματος της Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία. Αυτή τη στιγμή ο Όρμπαν με τις θέσεις του βλάπτει την ομώνια ανάμεσα στα κράτη μέλη και δυσκολεύει την συνεργασία τους, μπορεί η ιδέα του να προωθηθούν οι πρόσφυγες στην αναπτυσσόμενη Αφρική να είναι μια καλή λύση αλλά οι φόβοι του ότι το κράτος θα αλλοιωθεί βλάπτουν την εικόνα της ένωσης και σίγουρα οι νέοι Ούγγροι δεν κοιτάνε με καλό μάτι την Ευρωπαϊκή τους ταυτότητα. Ίσως μόλις συμβεί η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου με όρους ευνοϊκούς για αυτό η Ουγγαρία να ξεκινήσει και αυτοί διαδικασίες εξόδου και από εκεί που η Ε.Ε προσπαθούσε να δεχθεί περισσότερα μέλη θα χάσει την αξιοπιστία της και θα συρρικνωθεί.
Οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια είναι κρίσιμες και απαιτητικές για την αξιοπιστία της ακόμη και για την ύπαρξή της. Η άνοδος των άκρων δεν είχε ποτέ θετικά αποτελέσματα για την ανθρωπότητα προκαλούσε μόνο φόβο και πολύ πόνο. Η Ευρώπη τώρα είναι ενωμένη το θέμα είναι θα καταφέρει να παραμείνει και να διατηρήσει την Ειρήνη και τη σταθερότητα στην πολύπαθη Ήπειρο;
Facebook Comments