Ακόμα και τώρα, λίγες μέρες πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές, που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας και την διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού. Ακόμα και τώρα, που είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είναι κατώτερη των περιστάσεων, μας είπε τεράστια ψέματα κι οδηγεί την χώρα σε αδιέξοδο, υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι, που κάποτε ψήφιζαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που ισχυρίζονται «να διώξουμε αυτούς. Αλλά σε ποιους να πάμε; Πάλι σε εκείνους που μας κατέστρεψαν». Φαινομενικά το επιχείρημα αυτό έχει λογική. Ουσιαστικά όμως εκκινεί από μια κουτοπονηριά μερίδας ψηφοφόρων. Εξηγούμαι:

Σήμερα, η Ελλάδα υφίσταται το προβλεπόμενο. Την ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της, που είναι πρωτοφανής. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της χώρας μας, το βιοτικό επίπεδο δεν υφίστατο τόσο μεγάλη πτώση. Μέχρι τώρα από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, κάθε γενιά ζούσε καλύτερα από την προηγούμενη. Κι αυτό οφείλεται στην τεχνητή κατασκευή ενός μοντέλου που δανειζόταν για να καταναλώνει χωρίς να παράγει με την ευθύνη των κυβερνητικών κομμάτων, που υποστήριζε η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων, αλλά και του συνόλου σχεδόν των κομμάτων, των πολιτικών, των συνδικαλιστών και της ίδιας της κοινωνίας μας. Το μοντέλο αυτό, του να καταναλώνουμε χωρίς να παράγουμε, όπως ήταν φυσικό κατέρρευσε την στιγμή, που η παγκόσμια τραπεζοπιστωτική κρίση στέρεψε τις πηγές του δανεισμού. Κι οι επιπτώσεις είναι γνωστές σε όλους.

Το 2015 λοιπόν μεγάλο μέρος των ελλήνων που δήλωνε «αγανακτισμένο» κι «οργισμένο» και διατεθειμένο να «τιμωρήσει» η και να «εκδικηθεί» τις δύο οικογένειες, που ήταν οι εκλεκτοί τους επί σειράν δεκαετιών. Γι΄αυτό ψήφισε Τσίπρα και διαψεύστηκε στην επιλογή του. Όμως κάποιοι επιμένουν. Γιατί άραγε; Ο φόβος από την κατάρρευση του βιοτικού μας επιπέδου τα προηγούμενα «μνημονιακά χρόνια» κι η διάχυτη ανασφάλεια είναι αναμφίβολα δικαιολογημένοι. Η οργή όχι και τόσο. Κι εξηγούμαι.

Μετά το 2010, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων, που επί σειρά δεκαετιών όπως καταδείξαμε υποστήριζε τις δύο οικογένειες και τα κόμματα τους, ανακάλυψε ότι οι Καραμανλή, Παπανδρέου κι οι παρατρεχάμενοι τους είναι «λαμόγια», «απατεώνες», «κλέφτες», «ψεύτες», ακόμα και «προδότες». Πότε έγιναν όλα αυτά; Από το 2010 κι έπειτα. Όχι φυσικά. Πότε μας «κατέστρεψαν»; Το 2011. Όχι βέβαια, αυτά δεν γίνονται ακόμα κι αν είναι αλήθεια, από την μια στιγμή στην άλλη. Παίρνει δεκαετίες για να διαμορφωθούν τα μοντέλα της καταστροφής. Πότε ανακάλυψαν ότι ήταν κλέφτες, ψεύτες και προδότες. Εδώ ισχύουν δύο εκδοχές. Είτε το ήξεραν πάντοτε και σώπαιναν διότι το σύστημα, που οι δύο οικογένειες είχαν διαμορφώσει, τους βόλευε και τους επέτρεπε να ζουν πολύ πιο πάνω από τις πραγματικές δυνατότητες και την πραγματική τους παραγωγικότητα. Οπότε στην περίπτωση αυτή είναι συνένοχοι του «εγκλήματος» που συνετελέσθη στην Ελλάδα. Είτε δεν το ήξεραν και τους πήρε 55 χρόνια να το καταλάβουν. Τότε είμαστε ένα έθνος ηλιθίων. Γιατί μόνον ηλίθιους τους παίρνει 55 χρόνια να αντιληφθούν ότι οι ηγέτες τους,  τους κοροϊδεύουν και τους κατακλέβουν. Άλλη εκδοχή δεν υπάρχει. Τουλάχιστον με την ορθό λόγο που γεννήθηκε μεν στην αρχαία Ελλάδα αλλά που οι νεοέλληνες δεν είμαστε φανατικοί οπαδοί του. Οπότε και στις δύο περιπτώσεις, είτε είμαστε βολεμένοι συνένοχοι είτε είμαστε ηλίθιοι, είμαστε συνυπεύθυνοι. Κι η πραγματική ζωή είναι συνήθως αμείλικτη και για τους βολεμένους και για τους ηλίθιους.

Facebook Comments