Οι παλιοί λέγανε Ο παθώς και μαθώς. Δηλαδή, όποιος παθαίνει, μαθαίνει, διδάσκεται από το πάθημά του.
 
Αυτός ο σκληρός τρόπος του να μάθεις πράγματα, το να το βιώσεις, να το νιώσεις στο πετσί σου, κάνει τον άνθρωπο, εμπειρικά έξυπνο, ενστικτωδώς προσεκτικό και κυρίως, κομιστή και κοινωνό, σπουδαίων μηνυμάτων και χρήσιμων συμβουλών στους συνανθρώπους του.
 
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, την εικόνα ενός φίλου του μπαμπά μου, καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι, την εποχή που ενώ τα αυτοκίνητα διέθεταν ζώνη ασφαλείας, πολλοί οδηγοί, την σταύρωναν διαγώνια, χωρίς να την ασφαλίσουν..
 
Έτσι την έπαθε ο κύριος Σταύρος και γυρνούσε με το καροτσάκι γύρω από όλα τα τραπέζια του καφενείου, λέγοντας στους πρεφαδόρους. Φοράτε τηνε μωρέ, μα δεν είναι ντροπή..
 
Κάποιους, τους επηρέασε θετικά, προς όφελος των ιδίων και των οικογενειών τους. Κάποιοι άλλοι, έκαναν πως τον άκουγαν …σεβόμενοι το σακατιλίκι όπως το ονόμαζαν και μόλις ο Σταύρος απομακρυνόταν, λέγανε χαμηλόφωνα. Κρίμας το παλικάρι…Μαζί με τα πόδια του έχασε και το αντριλίκι του και μιλά σαν τις γυναικούλες.
 
Ο μακαρίτης πια Σταύρος, μου έρχεται πολύ συχνά στο μυαλό τις τελευταίες μέρες.
 
Ζω, σε μία από τις ομορφότερες πόλεις της Ελλάδας και όχι, τοπικίστρια δεν υπήρξα ποτέ.
 
Τα Χανιά, είναι αντικειμενικά πανέμορφα και θα μπορούσαν να αποτελούν πόλη πρότυπο, σε πάρα πολλούς τομείς. Γνωστή όχι μόνο για το Φάρο της, το Παλιό Λιμάνι και τις παραλίες της.
 
Ένα κακό κατατρέχει την όμορφη αυτή πόλη…. Μάλλον όμως, δεν είναι Χανιώτικη αποκλειστικότητα αυτό το κακό.
Παρωχημένες και όζουσες πολιτικές ιδεολογίες και στείρος, ανέμπνευστος και κενός από κάθε εσωτερικότητα και ανθρωπισμό, θρησκευτικός φανατισμός.
 
Τι εννοώ….Γνωρίζω ανθρώπους, που νόσησαν από covid βαριά.
Νοσηλεύτηκαν, διασωληνώθηκαν, άλλοι γλίτωσαν, άλλοι δεν τα κατάφεραν.
Παρόλα αυτά, είτε οι ίδιοι οι ανανήψαντες, είτε οι στενοί τους συγγενείς, εξακολουθούν να είναι αρνητές του κορωνοιού.
Παρόλο το Γολγοθά που ανέβηκαν..
 
Οι άνθρωποι αυτοί, ζώντες και τεθνεώτες, ανήκουν ή ανήκαν, είτε σε ακροαριστερές συλλογικότητες, είτε σε ακροδεξιές μειοψηφίες, είτε σε χείριστες μορφές εκκλησιαστικής δράσης. Καθοδηγούμενοι, κατ ακρίβεια, αγόμενοι και φερόμενοι, από ιερωμένους, οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους, που δεν έχουν σχέση με τα Θεία, επιχειρούν να γίνουν κράτος εν κράτει.
 
Δυστυχώς, η διαχρονική ατολμία όλων των κυβερνήσεων, να διαχωρίσει το Κοσμικό Κράτος από την Εκκλησία, αποδείχτηκε μοιραία κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
 
Το συμπέρασμα είναι ένα. Ο φανατικός άνθρωπος, είναι ένας χαζός άνθρωπος. Κι ο χαζός, όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε πολυεπίπεδη κρίση, γίνεται επικίνδυνος.
 
Με όλο το σεβασμό στους αγνούς, άδολους πιστούς που στερήθηκαν τον εκκλησιασμό τους, και στους ευσυνείδητους και υπεύθυνους ιερωμένους, με όλο το σεβασμό στους ανθρώπους που νοσούν χωρίς να φταίνε οι ίδιοι και με όλο το σεβασμό σε αυτούς που ενάμιση χρόνο τώρα φέρθηκαν υποδειγματικά, μία φιλική συμβουλή.
 
Τα άκρα που υπόσχονται καθαρότητα φυλετική, ηθικότητα ιδεολογική και λαϊκή κυριαρχία, όπως επίσης κι αυτά, τα παραθρησκευτικά, που… πουλάνε ένα Θεό, ο οποίος ζητά αποδείξεις πίστης, με προσκυνήματα ξεμάσκωτα, ανεμβολίαστο ποίμνιο και κουμπουροφόρους παπάδες, είναι οι μεγάλοι εχθροί της Ελλάδας που ονειρευόμαστε.

Facebook Comments