Υπάρχουν δύο ειδών ιδεολογίες. Πρώτα είναι οι ιδεολογίες που μιλάνε για το μέλλον όπως π.χ. ο φιλελευθερισμός και δεύτερον είναι οι ιδεολογίες που προέρχονται από το παρελθόν, μιλάνε για αυτό και το μόνον που έχουν να προασπίσουν με φανατισμό είναι η παρακμή και η μιζέρια κάθε είδους. Μια από αυτές τις ιδεολογίες του παρελθόντος είναι ασφαλώς και ο φασισμός. Στον φασισμό τίποτα δεν είναι καινούργιο για αυτό όποιος ξέρει έστω και λίγη ιστορία μπορεί να προβλέψει όχι μόνον την γέννηση αλλά και την πορεία καθώς και την κατάληξη κάθε είδους φασιστικής έξαρσης.

Όταν το 2011 όλοι μας είδαμε ξαφνικά να προβάλει από το πουθενά μια μαύρη στήλη στις δημοσκοπήσεις με την επωνυμία «Χρυσή Αυγή» πoλλοί απόρησαν και είπαν  πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα αξιόλογο ποσοστό του Ελληνικού λαού που να στηρίζει ανοικτά και να συντάσσεται με τους νεοναζί. Τόσο αποτυχημένη ήταν η μεταπολίτευση που παρ’ όλη την δημοκρατική νοοτροπία που επικρατούσε σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας δεν κατάφερε να αποβάλει τους φασίστες, τους ναζί και τους οπαδούς της χούντας; Σταδιακά λυθήκαν οι αυταπάτες που είχαμε και καταλάβαμε ότι πάντα στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας υπήρχε μια μικρή σκιά κρυμμένη στο περιθώριο που κανένας δεν της έδινε σημασία. Όταν οι συνθήκες ευνόησαν την μικρή σκιά αυτή θέριεψε. Αν και τότε η άνοδος των νεοναζί μας είχε εκπλήξει ήταν κάτι απολύτως προβλέψιμο για όσους γνώριζαν ιστορία γιατί είχαμε όλους τους παράγοντες μαζεμένους που γεννάνε τέτοια φαινόμενα. Είχαμε την φτώχεια, την μιζέρια  και τις μεταναστευτικές ροές.

Ο κάθε φασίστας αρχηγός είναι ένας μαθητευόμενος μάγος, βρίσκει τον τρόπο κάθε φορά να ξυπνήσει τα δαιμόνια, μα δεν ξέρει το ξόρκι για να τα σταματήσει. Έτσι έγινε και με την «Χρυσή Αυγή» από συμμορία με λοστούς στα σκοτεινά στενά του κέντρου της Αθήνας έγινε συμμορία με λοστούς σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Το τζίνι βγήκε από το μπουκάλι και ξεκίνησαν οι δολοφονίες. Στην αρχή η βουτηγμένη μέσα στον βούρκο της μιζέριας και της παρακμής κοινωνία ελάχιστη σημασία έδωσε στις δολοφονίες των ξένων μεταναστών όταν όμως το μαχαίρι έφτασε να χτυπήσει έναν Έλληνα τότε τα πράγματα άλλαξαν. Ακόμα και ο πιο αδιάφορος είχε αντιληφθεί τότε ότι κανένας δεν θα μπορεί να είναι ασφαλής απέναντι στην φασιστική βία. Η ηγεσία της «Χρυσής Αυγής» συνελήφθη σύσσωμη, ξεκίνησε μα αργόσυρτη δίκη που κατέδειξε το πόσο δειλοί είναι στην πραγματικότητα όλοι αυτοί  που κρύβονται πίσω από τον μύθο του φασιστικού υπεράνθρωπου που πλάθουν για τους εαυτούς τους. Η καταδίκη έφτασε με αξιοσημείωτη καθυστέρηση μόλις το 2020. Ενώ οι ψηφοφόροι της συμμορίας αυτής διαμοιράστηκαν σε άλλα πιο ήπιων τόνων ακροδεξιά μορφώματα.

Σήμερα ζούμε μια εποχή μεταβατική, βρισκόμαστε στο τέλος της οικονομικής κρίσης και στην μέση της ιστορικής και παγκόσμιας πανδημίας του κορωνοϊού. Τα στοιχεία των οικονομικών δεικτών μας λένε ότι πρώτη φορά μετά από δώδεκα χρόνια θα πρέπει να περιμένουμε ανάπτυξη στην χώρα μας. Σε αυτό το σκηνικό ο φασιστικός χώρος προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί και να καταλάβει έδαφος. Αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες στην δυτική Θεσσαλονίκη είναι ουσιαστικά η προσπάθεια συμμοριών να επικρατήσουν στην περιοχή εξουδετερώνοντας δια της βίας κάθε αντίπαλη ιδεολογική ομάδα. Όλες αυτές οι συμμορίες ξεχνάνε ότι το 2021 δεν είναι 2011. Οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές και η μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που τότε έστεκε αδιάφορη και αποσβολωμένη μπροστά στην φασιστική έξαρση τώρα είναι πιο ώριμη και μπορεί να σταθεί με αποφασιστικότητα απέναντι στους λοστούς της φασιστικής βίας.

Facebook Comments