Μου αρέσουν οι τεχνίτες που γκρεμίζουν και χτίζουν μαζί. Που ξέρουν να κρατούν τα γερά θεμέλια και να στήνουν πάνω τους κάτι νέο. Όχι εκείνοι που γκρεμίζουν τα πάντα και χάνονται. Το δύσκολο δεν είναι η κατεδάφιση, αλλά η δημιουργία. Εκεί φαίνεται η τέχνη, η επιμονή, η αξία.

Τα ίδια ακριβώς πιστεύω και για τους πολιτικούς, για τα κόμματα, για τα «κινήματα», για τον «ενεργοποιημένο» λαό. Όταν ακούω από πολιτικούς αρχηγούς όλων των αποχρώσεων ότι «αυτό το σύστημα θέλει γκρέμισμα, για να φτιαχτεί ένα καινούριο που θα ναι καλύτερο και δικαιότερο» ή ότι «αυτή η χώρα δεν παίρνει μερεμέτια, χρειάζεται γενική αναδόμηση από την αρχή», εγώ μαζεύομαι. Και μαζεύομαι δυο φορές, όταν βλέπω τις «μάζες» να κατεβαίνουν στις πλατείες, με τις βαριές και τους γκασμάδες στο χέρι και με το μάτι θολό για γενική ισοπέδωση.

Είμαι συντηρητικός, θαρρείτε; Αμ δεν είμαι. Από πότε η λογική βαφτίζεται συντηρητισμός;

Δεν σας κάνει ο Μητσοτάκης; Με γεια σας και χαρά σας. Πιστεύετε ότι συγκαλύπτει, ότι παρακολουθεί, ότι παραποιεί, ότι κοροϊδεύει; Να το συζητήσουμε. Τον βαρεθήκατε, τον σιχαθήκατε, σας εξόργισε; Έχετε κάθε δικαίωμα σε κάθε συναίσθημα εναντίον του. Θέλετε να φύγει από την εξουσία; Κι εγώ μαζί σας. Στο τέλος-τέλος, η εναλλαγή είναι ζωογόνα για τις κοινωνίες και για τη δημοκρατία.

Αλλά με μια προϋπόθεση. Να υπάρχει διάδοχο πολιτικό σχήμα, διάδοχος ηγέτης και διάδοχο σχέδιο. Αλλά μην μου λέτε «ας τον γκρεμίσουμε τώρα και βλέπουμε μετά τι θα κάνουμε και με ποιούς». Διότι αυτή η συνταγή θ’ αφήσει μια χώρα κεραμιδαριό.

Το οποίο κεραμιδαριό δεν θα βλάψει ούτε τους πλούσιους, ούτε τους κερδοσκόπους, ούτε την ελίτ –τρομάρα μας, μάθαμε και τις ελίτ. Τον φτωχό θα κάνει φτωχότερο και τα εθνικά θέματα θα θέσει σε σοβαρή διακινδύνευση. Φτιάξτε διάδοχη κατάσταση με στοιχειώδη αξιοπιστία και κυβερνησιμότητα και οι λογικοί άνθρωποι θα συζητήσουν την εναλλακτική. Αλλά για παρενθέσεις κατεδάφισης, συμπαθάτε με, δεν έχουμε την πολυτέλεια.

Facebook Comments