Πραγματικά, μεγαλειώδης η συγκέντρωση του Συντάγματος.
Η Δημοκρατία, έδειξε τη δύναμη της!

Υποδειγματικά, οι πολίτες που επιθυμούσαν με αυτό τον τρόπο να εκδηλώσουν τη θλίψη, το θυμό και την αγωνία τους για τα κακώς κείμενα, διαδήλωσαν ελεύθερα.
Μαζί τους κι άλλοι, χιλιάδες…

Που μαζί με τα Τέμπη, σκέφτηκαν “Βάλε τώρα που γυρίζει” κι εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για οτιδήποτε ο καθένας θεωρούσε ότι τον στενοχωρεί.
Και η Δημοκρατία, τους αγκάλιασε ξανά!

Κι όταν κινδύνεψαν από τους μπάχαλους και το αληταριό, ο Ναός της, το Ελληνικό Κοινοβούλιο, άνοιξε τις πόρτες του και τους προστάτευσε!
Αισθάνθηκα περήφανη! Κι ας ήταν συνειδητή επιλογή μου να μην πάω σε καμία συγκέντρωση.

Αισθάνθηκα περήφανη, βλέποντας τους μπαμπάδες με τα πιτσιρίκια στους ώμους!
Γιατί κατάλαβα, ότι οι άνθρωποι αυτοί, πήραν τα παιδιά τους μαζί τους, έχοντας τη σιγουριά, πως δεν θα διακινδυνεύσουν την ασφάλεια και τη σωματική τους ακεραιότητα!

Κι αν είχαν την παραμικρή αμφιβολία για τις ικανότητες και τις προθέσεις της Δημοκρατίας μας, δεν θα ρίσκαραν τη ζωή των παιδιών τους.

Συγχαρητήρια στην Ελληνική Αστυνομία!
Οι ένστολοι της, προτίμησαν να φανούν υποχωρητικοί απέναντι στους αλήτες, απ’ το να θέσουν σε κίνδυνο τους ειρηνικούς διαδηλωτές.
Αργότερα, τους εξηγήθηκαν όπως έπρεπε!

Στο Σύνταγμα, ανέβηκε η μεγάλη παράσταση του συλλογικού εθνικού πένθους!
Η… φανταχτερή πρεμιέρα της θλίψης.
Η.. λαϊκή αγορά των συναισθημάτων.
Που έβρισκες τα πάντα.
Κλάμα, οργή, θυμό, ειλικρινή αγωνία αλλά και υστερόβουλο σφετερισμό του θυμικού με στόχο την πολιτική εκμετάλλευση..

Χιλιόμετρα μακριά, στην κοιλάδα των Τεμπών, τα πράγματα ήταν αλλιώς.
Κάποιοι άλλοι, λίγοι, επέλεξαν να βρεθούν εκεί.
Κι έζησαν μια Μεγάλη Παρασκευή του ανθρώπου κι όχι του Θεανθρώπου.
Εκεί ήμουν με τη σκέψη κι εγώ..

Εκεί, δεν κινδύνεψε κανείς από αλήτες, όλα κύλησαν απλά, μελαγχολικά και θλιμμένα.
Ο καθένας, πενθεί με τον τρόπο του σίγουρα.
Κι όπως λεγαν οι παλιοί “Στο πένθος και στο πιώμα, βγάζεις το χαρακτήρα σου”.

Facebook Comments