Μέσα στις καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων 24 ωρών, που καταρρίπτουν με πάταγο το αφήγημα της πολιτικής κερδοσκοπίας πάνω στην τραγωδία των Τεμπών, καρφώθηκε στο μυαλό μου η εικόνα μίας μάνας.

Όχι μίας από εκείνες που, κουβαλώντας τον απερίγραπτο πόνο της απώλειας, έγιναν ευρέως γνωστές από τα μέσα. Ήταν η μάνα του μηχανοδηγού της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Ένα από τα 57 παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα.

Αυτή η μάνα δεν φώναξε δυνατά. Δεν αναζήτησε προβολή. Με αξιοπρέπεια και με την αδιαπραγμάτευτη δύναμη που μόνο μια μάνα μπορεί να βρει όταν το παιδί της κατηγορείται αδίκως – και μάλιστα όταν είναι νεκρό – στάθηκε μόνη της απέναντι σε μια άθλια σκευωρία. Την περίοδο εκείνη, που τα «ξυλόλια» έγιναν «μπιτονάκια» και οι 30 τόνοι εύφλεκτων υλικών μετατράπηκαν σε μια εικόνα κινδυνολογίας χωρίς αποδείξεις, κάποιοι τόλμησαν να παρουσιάσουν το παιδί της ως «λαθρέμπορο». Με δήθεν εύφλεκτες ουσίες που «νόθευαν ποτά». Με βάση μία υποψία, μία υποσημείωση, μία φράση σε ένα πόρισμα που αποδείχθηκε διάτρητο.

Και όμως, αυτή η μάνα δεν έμεινε σιωπηλή. Πήρε τον λόγο – όπου της δόθηκε βήμα – και με νηφαλιότητα και λογική υποστήριξε το αυτονόητο: το παιδί της δεν ήταν εγκληματίας. Η ηθική και λογική δικαίωση ήρθε, με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Το οικοδόμημα της δήθεν «αποκάλυψης» καταρρέει, μαζί με τους πρωταγωνιστές του. Από αμφιβόλου επάρκειας «ειδικούς», σε πολιτικά πρόσωπα που εκμεταλλεύτηκαν τον θάνατο και τον πόνο, έως δημοσιογράφους που επέλεξαν να μετατραπούν σε φορείς παραπληροφόρησης.

Το αποκορύφωμα της παραπληροφόρησης ήταν το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, που με μια φαινομενικά αθώα παράγραφο υπονόησε παρουσία άγνωστης εύφλεκτης ουσίας. Την παραμονή του συλλαλητηρίου, τυχαία (;), το πόρισμα βγήκε στη δημοσιότητα. Και από εκεί ξεκίνησε ο χείμαρρος. Πανεπιστήμια της Γάνδης και της Πίζας αποστασιοποιήθηκαν, δικαστικές αρχές ξεκίνησαν ελέγχους, και ένας ένας οι «τεχνικοί σύμβουλοι» παραδέχτηκαν δημόσια πολιτικά κίνητρα.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτοί. Πολιτικά πρόσωπα, από τον Κ. Βελόπουλο ως τη Ζ. Κωνσταντοπούλου, εκστόμισαν αδιανόητες φράσεις. Υπαινιγμοί, συνωμοσίες, ακρότητες. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη γνωστή του άνεση στις σκευωρίες, προστέθηκε στον θίασο. Το ΠΑΣΟΚ ακολούθησε. Όλα αυτά, εις βάρος της αλήθειας. Εις βάρος των νεκρών. Εις βάρος της κοινής λογικής.

Τώρα, όμως, ήρθε η ώρα της Δικαιοσύνης. Και όλοι εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν τη συμφορά για να αποκομίσουν πολιτικά ή επικοινωνιακά οφέλη, θα κληθούν να λογοδοτήσουν. Η αλήθεια πάντα βρίσκει τον δρόμο της. Και κάθε μάνα που πόνεσε, αλλά δεν ακούστηκε όσο άλλες, της αξίζει να τη δει να λάμπει.

Facebook Comments