Το τρίτο και μακρύτερο χρονικά μνημόνιο που επέβαλαν στη χώρα οι αντιμνημονιακές αριστερές δυνάμεις, διάρκειας 32 συναπτών ετών, πικρών και μελαγχολικών, δεν είναι μόνο ο προπομπός του bail in, λόγω της δεδομένης πλημμελούς εφαρμογής του αλλά αποτελεί και την ύψιστη τιμητική διάκριση για  ένα σημαντικά μεγάλο κομμάτι του λαού μας.

Είναι η επιβράβευση για όσους αμφισβητούν μονίμως και διαρκώς τους πάντες και τα πάντα εκτός του εγώ τους, για όσους όντας ανίκανοι κατηγορούν και συκοφαντούν τους άξιους, για όσους βολεύονται στη μετριότητα και εξοργίζονται από την αριστεία.

Για όσους σκοπίμως στο δημόσιο διάλογο, συγχέουν το ψεύδος με την αλήθεια, το συναίσθημα με τη λογική, το συγκεκριμένο με το αφηρημένο, το ειδικό με το γενικό και το παρόν με το παρελθόν.

Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ευθύνη ενώ πάντοτε υπεύθυνος για τα λάθη τους είναι κάποιος άλλος, για όσους πασχίζουν μέχρι αυτοκαταστροφής να αποδείξουν την ορθότητα των λόγων και πράξεων τους ενώ ποτέ δεν αναγνωρίζουν την πατρότητα των συνεπειών αυτών.

Για όσους προχωρούν στο μέλλον ατενίζοντας το παρελθόν, για όσους πιστεύουν ότι μπορούν να αντιγράψουν την ιστορία σε λάθος τόπο και χρόνο, για ολους όσους δεν αντιλαμβάνονται ότι αν κάτι μαθαίνουμε από την ιστορία είναι ότι τίποτα απολύτως δεν μαθαίνουμε από αυτή.

Το τρίτο μνημόνιο αποτελεί την δικαίωση εν ζωή για όσους αυτοπροσδιορίζονται μέσω της άρνησης και του όχι, για όσους αισθάνονται κοινωνικά διακεκριμένοι όταν εμφατικά θέτουν υπό αμφισβήτηση την κοινή γνώμη και την κοινή λογική.

Για όσους πιστεύουν ότι η Γη περιστρέφεται γύρω τους και για όλους όσους τρέμουν τις αλλαγές, καταδικάζουν τη δημιουργία και το κέρδος και γίνονται όλο και πιο αριστεροί για να προασπίσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα.

Για όσους φοβούνται να αλλάξουν τον εαυτό τους και τα του οίκου τους ενώ πασχίζουν πάντοτε με λόγια και ποτέ με πράξεις, να αλλάξουν ολόκληρο τον κόσμο.

Για όσους πιστεύουν ακράδαντα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μόνο που αυτά δεν πρέπει να είναι ποτέ τα δικά τους, για όσους ζουν παρασιτικά σε βάρος των πολλών και για όσους πιστεύουν ότι θα απολάβουν οποιαδήποτε ανταμοιβή χωρίς κόπους και θυσίες.

Το τρίτο μνημόνιο είναι το χρυσό μετάλλιο της θρονιασμένης κρατικοδίαιτης πλέμπας και ειδικά της αριστερίζουσας, η οποία βολεύτηκε για ακόμη μια φόρα στις εφηβικές μεγαλοστομίες της ολοκληρωτικά ανίκανης ηγεσίας της.

Το τρίτο μνημόνιο, ιστορικά αποτελεί για την αριστερά ένα ακόμα ορόσημο ήττας, αποτυχίας και ταπείνωσης ενώ για όλους τους υπόλοιπους, μια οδυνηρή παράταση της αβεβαιότητας, της ευτέλειας και της απαξίας.

Facebook Comments