Με ένα γρήγορο βλέμμα στις χτεσινές αντιδράσεις για την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, είναι ευκολονόητο πως δεν αντιλαμβανόμαστε το συμβάν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Από τη μία δακρύβρεχτες εκδηλώσεις συναισθημάτων και από την άλλη πλήρη απαξίωση.

Υπάρχουν χώρες στην Ανατολή όπου ακόμα και μέχρι σήμερα ο τρόπος ζωής τους έχει παραμείνει πρωτόγονος. Ο σκοταδισμός έχει κυριαρχήσει και ριζώσει βαθιά μέσα στις κοινωνίες. Βασικές αρχές και αξίες που για εμάς είναι αυτονόητες εκεί αποτελούν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Στις χώρες του Ισλάμ, δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, δεν υπάρχει ελευθερία λόγου, ούτε σεβασμός σε ατομικά δικαιώματα . Καμία ανεκτικότητα στο διαφορετικό. Εκεί η θρησκεία είναι νόμος. Όποιος πράξει κάτι που δεν συμβαδίζει με το πρότυπο του θρησκευόμενου μουσουλμάνου, τιμωρείται παραδειγματικά με λιθοβολισμούς και παρόμοιες ανεπίτρεπτες για εμάς ενέργειες.

Όλα αυτά δεν ισχύουν στις Ευρωπαϊκές χώρες. Για εμάς η θρησκεία δεν είναι νόμος, αλλά ένας τρόπος ζωής που υιοθετεί όποιος θέλει και αποφασίζει να ακολουθεί ουσιαστικά ή τυπικά. Δεν υπάρχουν κυρώσεις σε άθρησκους. Οι ατομικές ελευθερίες και η ισότητα είναι αξίες που κυριαρχούν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι Ευρωπαίοι πολίτες πάλεψαν σκληρά για να τις αποκτήσουν. Ειδικά η συμβολή της Γαλλίας με την περίφημη γαλλική επανάσταση και τον διαφωτισμό, υπήρξε καθοριστική για την Ευρωπαϊκή ιστορία. Η Ευρώπη σήμερα κατάφερε να αποτελείται από χώρες που σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια,την δημοκρατία,την ισότητα και έχουν θεσπίσει ίσους νόμους για την διασφάλιση της δικαιοσύνης όλων των Ευρωπαίων πολιτών.

Η Ευρώπη επέλεξε να εκσυγχρονιστεί. Αντίθετα,για τις χώρες του Ισλάμ,όντας βυθισμένες στο φανατισμό του κορανίου και κατακλυσμένες από οπισθοδρομικές αντιλήψεις, οι βιαιοπραγίες ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες των θρησκόληπτων τους είναι λογικό επακόλουθο. Δεν σημαίνει πως είμαστε ανώτεροι. Είμαστε όμως διαφορετικοί. Έχουμε αρχές και αξίες τις οποίες οι αλλόθρησκοι καλούνται να σεβαστούν. Βιαιοπραγίες σαν αυτή  εις βάρος μας καταπατούν αυτές μας τις αξίες. Η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποδεκτή. Αν αυτοί έχουν επιλέξει να σφάζουν ανθρώπους σαν αρνιά εκεί και να το αντιμετωπίζουν σαν κάτι συνηθισμένο και κοινότυπο, δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο κι εδώ.

Συνεπώς η τρομοκρατική επίθεση στο Bataclan δεν έχει ίδια βαρύτητα με τις τραγωδίες που λαμβάνουν χώρα στις διάφορες χώρες της Ανατολής, όσο θλιβερές κι αν είναι και οι δύο περιπτώσεις. Αυτό δεν σημαίνει πως η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής έχει διαφορετικό δείκτη  σημαντικότητας . Κάθε ζωή έχει ίδια αξία, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος και αυτό πρέπει να είναι αυτονόητο. Και ούτε αυτό σημαίνει πως πρέπει να διώξουμε όλους τους μουσουλμάνους από την Ευρώπη. Προφανώς και δεν είναι όλοι φανατισμένοι δολοφόνοι. Για να φθαρεί ο θρησκευτικός φανατισμός πρέπει να τους περιορίσουμε νομικά.  Όχι στις ελευθερίες, αλλά στις καφρίλες της θρησκείας τους. Αν θέλουν να είναι πολίτες της Ευρώπης , οφείλουν να σεβαστούν τον πολιτισμό και την νομοθεσία της Ευρώπης , όπως κι εμείς με την σειρά μας οφείλουμε να τους αποδεχτούμε και να απορρίπτουμε ρατσιστικές συμπεριφορές προς αυτούς τους ανθρώπους.           

Επίσης έγινε καραμέλα η σύγκριση του γεγονότος με τον πόλεμο στην Συρία. Οι φρικαλεότητες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στην Συρία είναι τρομερές. Φυσικά κι έχουμε χρέος να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι αναγκασμένοι να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και εμείς ως αντιπρόσωποι του πολιτισμού και άνθρωποι του ίδιου πλανήτη, οφείλουμε να μεριμνήσουμε ώστε να φτάσουν ασφαλείς στην αγκαλιά της Ευρώπης. Θαλάσσια σύνορα υπάρχουν. Η ανθρωπιά όμως δεν έχει σύνορα.

Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτα. Είναι επιτακτική ανάγκη να ελέγχεται κάθε μετανάστης που προσπαθεί να εισέλθει στην χώρα και να πραγματοποιείται εξακρίβωση στοιχείων. Μην ξεχνάμε πως εκτός από τους πρόσφυγες υπάρχουν και οι λαθρομετανάστες. Και φυσικά οι πρόσφυγες πρέπει να μοιραστούν ανά την Ευρώπη ανάλογα με τις υποδομές της κάθε χώρας. Δηλαδή κάθε Ευρωπαϊκή χώρα να απορροφά τέτοιο αριθμό προσφύγων ώστε να μπορεί να τους παρέχει στέγη, τροφή και εργασία βοηθώντας τους να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία.

Πολλοί στην σύγκριση που έκαναν στο περιστατικό με τις συνέπειες του πολέμου στην Συρία,  έκαναν την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι  να φαντάζει αμελητέα. Το να διατάσσουμε κάθε πρόβλημα με μία σειρά παρόμοιων του και το κοιτάμε με οπτική φθίνουσας σειράς δεν αποτελεί ορθολογική αντιμετώπιση. Αν αναλογιστούμε την ζημιά που προκαλούν  το φαινόμενο του θερμοκηπίου και το λιώσιμο των πάγων, η έλλειψη ανακύκλωσης στην γειτονιά μας φαντάζει αστεία. Αν συγκρίνουμε τον αριθμό θανάτων των παιδιών στην Αφρική από αρρώστιες, με τον αντίστοιχο αριθμό μιας ευρωπαϊκής χώρας, ο δεύτερος φαίνεται μηδαμινός. Αυτό δεν είναι λογική. Είναι παραλογισμός που οδηγεί στην πλήρη αδιαφορία για κάθε πρόβλημα. Ήταν παράλογη λοιπόν η σύγκριση της τρομοκρατικής  επίθεσης της 13ης Νοεμβρίου  με τον πόλεμο στην Συρία. 

Για έναν ορθολογιστή και νοήμον άνθρωπο είναι μη αποδεκτή κάθε μορφή και έκφανση βίας από όπου και αν προέρχεται. Να μας λείπουν οι ΣΥΡΙΖαίικες αναλύσεις. Δεν χρειάζονται ούτε πολλές γνώσεις, ούτε εξεζητημένη ανάλυση για να καταλήξουμε πως η βία πρέπει να είναι κατακριτέα.

Όσον αφορά τις θεωρίες συνωμοσίας ορισμένων αριστερών, αυτά τα πάνε αμάσητα. Κτίζουν όλη την διαστρεβλωμένη τους ιδεολογία πάνω στην ίδια τους την προπαγάνδα, μολύνουν το συλλογικό υποσυνείδητο,μένουν απαθείς σε τέτοιες τραγωδίες, φωνάζουν μόνο υπέρ μεγάλων προβλημάτων που δεν μπορούν να κάνουν κάτι επειδή δεν έχουν σκοπό να κάνουν κάτι ούτως ή άλλως και όλα αυτά την ίδια ώρα που το παίζουν ηθικά ανώτεροι και με ποικίλες ευαισθησίες. Είναι επικίνδυνοι, με μονοψήφιο βαθμό iq και πρέπει να τους περιορίσουμε όσο και τους θερμοκέφαλους τζιχαντιστές.

Βέβαια οφθαλμοφανείς ήταν και οι υπερβολές για την συμπόνοια των θυμάτων. Πολύ κλάψα από άτομα που το μόνο που ξέρουν από Ευρώπη είναι το eurogroup (που το μπερδεύουν με τη διοργάνωση του  euro) και η Merkel (που την ξεχωρίζουν από το κούρεμα)  και από την Γαλλία, τα φώτα του πύργου του Eiffel (που είναι γνωστός από ταινίες), σε βαθμό  που ξεπέρασε τα όρια της υποκρισίας. Κραυγαλέα ειρωνεία ήταν και η καραμέλα του  “pray for Paris“ . Ας μην σχολιάσω το θέμα της προσευχής γιατί τα θέμα της θρησκείας (της δικής μας θρησκείας μόνο)  είναι λεπτό ζήτημα στην ελληνική κοινωνία, και θα επικεντρωθώ στο γιατί το σλόγκαν δεν ήταν κάτι ανάλογο του “Αct for Paris”. “Συν Αθηνά και χείρα κίνει” ΄λέει η γνωστή φράση από το μύθο του Αισώπου. Δεκτές και οι επικοινωνίες με το υπερπέραν για όποιον αρέσκεται, αλλά αν το αν θα επιφέρουμε κάποια αλλαγή είναι πάντα στα χέρια μας. Έτσι και με την τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι, οφείλουμε σαν πολίτες του κόσμου να δράσουμε. Να αποδιώξουμε την έλλειψη σκεπτικισμού, να εξαλείψουμε τον σκοταδισμό, να κυνηγήσουμε κάθε αντίληψη που μπορεί να οδηγήσει σε ενέργειες ολοκληρωτισμού, προασπίζοντας τις αξίες της Ευρωπαϊκή Ένωσης με σοβαρότητα και πυγμή.

Όχι στις ακρότητες. ΌΧΙ στον φανατισμό. Όχι στην βία.

ΝΑΙ σε ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη

Liberté, égalité, fraternité

Facebook Comments