Ο σάλος που προκλήθηκε από την απόφαση ενός συλλόγου γονέων στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης να μην δεχθούν στο σχολείο τους παιδιά προσφύγων κατέδειξε για άλλη μια φορά το μέγεθος της ανικανότητας της κυβέρνησης να διαχειριστεί το οποιοδήποτε ζήτημα. Ένας σύλλογος γονέων (φυσιολογικών όπως όλοι) αποφάσισε δημοκρατικά ότι δεν θέλει να μπουν στο σχολείο τους παιδιά που εισήλθαν πρόσφατα από τρίτες χώρες εκφράζοντας ανησυχίες για την υγεία των παιδιών τους αφού τα κρούσματα ηπατίτιδας και άλλων ασθενειών που καταγράφονται στα κέντρα φιλοξενίας είναι δεκάδες. Μόλις μια εβδομάδα πριν, οκτώ παιδιά προσφύγων στην Καβάλα νοσηλεύτηκαν με ηπατίτιδα Α στο νοσοκομείο του Κιλκίς. Κι απέναντι στην φυσιολογική αυτή αγωνία των γονέων για την ζωή και την υγεία των παιδιών τους η κυβέρνηση της Αριστεράς κήρυξε τον πόλεμο κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. 
 
Έχουν δικαίωμα τα παιδιά των προσφύγων να πάνε στο σχολείο; Ασφαλώς και έχουν. Όπως επίσης έχουν δικαίωμα και οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες να ανησυχούν για την υγεία των παιδιών τους. Ούτε τα παιδιά των προσφύγων είναι εχθρός της κοινωνίας ούτε οι γονείς του Ωραιοκάστρου και κάθε περιοχής αυτής της χώρας που αντιδρά είναι φασίστες και ρατσιστές όπως θέλει να τους βαπτίσει η αριστερή δικτατορία σκέψης. Το πρόβλημα είναι η ανικανότητα της κυβέρνησης η οποία πέρυσι άνοιξε διάπλατα της πόρτες βάζοντας μέσα στη χώρα ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, κυρίως λαθρομετανάστες. Η πολιτική Τσίπρα – Χριστοδουλοπούλου στο μεταναστευτικό και το μήνυμα “ανοίξαμε και σας περιμένουμε” μετέτρεψε τη χώρα σε μαγνήτη προσέλκυσης λαθρομεταναστών από 77 διαφορετικές χώρες οι οποίες φυσικά δεν είχαν πόλεμο. Έγινε ξεκαθάρισμα για το ποιοι εξ αυτών είναι πρόσφυγες που δικαιούνται άσυλο και ποιοι λαθρομετανάστες;  Απελάθηκαν οι παράνομοι από τη χώρα όπως θα έπρεπε; Μάλλον όχι. 
 
Επομένως η ελληνική κοινωνία καλείται από την κυβέρνηση των ανθρωπιστών του ΣΥΡΙΖΑ να σιωπήσει και στο όνομα της αλληλεγγύης να δεχτεί παθητικά την μοίρα που της ετοίμασε ο Τσίπρας και η κυρα-Τασία. Να συμβιώσει δηλαδή με χιλιάδες αλλοδαπούς από ισλαμικές χώρες που τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι σχεδόν ανύπαρκτα, με ανθρώπους αγνώστου προελεύσεως και ποινικού μητρώου και να στείλει τα παιδιά της στο σχολείο μαζί με παιδιά από τέτοιες χώρες όπου η βία στο σπίτι και στην κοινωνία τους αποτελεί καθημερινότητα. Να δεχτούμε λοιπόν παθητικά την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας που με κόπο πετύχαμε τα τελευταία σαράντα χρόνια, να δεχτούμε να συνυπάρξουμε  με ασθένειες που είχαμε εξαλείψει απ αυτό τον τόπο εδώ και δεκαετίες, να δεχτούμε να γίνει η βία και η εγκληματικότητα η νέα καθημερινότητά μας. Να δεχτούμε την πληθυσμιακή αλλοίωση της χώρας με μετανάστες από χώρες με κουλτούρα εντελώς ξένη προς τις δικές μας αξίες που στα αλλεπάλληλα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη τον τελευταίο καιρό φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν αφομοιώνονται στις δυτικές κοινωνίες. Να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα την αποκαθήλωση των εθνικών και θρησκευτικών μας συμβόλων από το δημόσιο βίο για να μην ενοχλούνται οι αλλόθρησκοι “επισκέπτες μας” και τα παιδιά τους όπως διακαώς επιθυμεί ο κ.Φίλης. 
 
Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση του κ.Τσίπρα μεταθέτει τις δικές της ευθύνες στην ελληνική κοινωνία διχάζοντας την σε “ρατσιστές” και “αλληλέγγυους”. Στην πραγματικότητα η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνη που τροφοδοτεί το ρατσισμό και εξοργίζει την ελληνική κοινωνία κατά των λαθρομεταναστών οδηγώντας τους πολίτες στην ακροδεξιά. Είναι εύκολο να παριστάνεις τον αλληλέγγυο και τον ανθρωπιστή από τα γραφεία της Βουλής, τις καφετέριες του Κολωνακίου και τη βίλα στην Κηφισιά και να αποκαλείς ρατσιστές τους γονείς στο Ωραιόκαστρο και στην Κυψέλη όταν τα παιδιά σου πηγαίνουν στα ακριβά ιδιωτικά σχολεία των ευγενών προαστίων. Και είναι επίσης εύκολο να κάνεις στους άλλους κηρύγματα κατά του ρατσισμού την ώρα που κάνεις μπίζνες με τα ευρωπαϊκά κονδύλια που πέφτουν με το τσουβάλι σε αλληλέγγυους και ΜΚΟ όπως κατήγγειλε ο αρμόδιος γραμματέας για τους πρόσφυγες κ.Βουδούρης που παραιτήθηκε πριν από λίγες ημέρες. Είναι πολλά τα λεφτά στις αριστερές μπίζνες με τους πρόσφυγες. Όμως, με ταμπέλες, φοβέρες και αφορισμούς δεν πρόκειται να καταστείλουν την οργή των πολιτών ούτε να αντιμετωπίσουν την έκρηξη μιας κοινωνίας που βρίσκεται στα όρια της. Το Ωραιόκαστρο είναι μόνο η αρχή.
 

 

Facebook Comments