Στις 23 Απριλίου του 2010 ο Γεώργιος Παπανδρέου,ο πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας ανακοινώνει  από το πιό ακριτικό νησί της χώρας, το Καστελόριζο, την προσφυγή της χώρας στο Ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Από εκείνη τη στιγμή άνοιξε ένα μαύρο κεφάλαιο για την ιστορία της χώρα το οποίο ελπίζαμε ότι μέσα σε τρία χρόνια θα κλείσει και όλα αυτά θα αποτελούν μια κακή παρένθεση στην ένδοξη ιστορία της χώρας μας.

Όμως σήμερα εν έτη 2017 τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα, αντί να αλλάζουν προς το καλύτερο. Όλοι οι επόμενοι πολιτικοί αρχηγοί εκλέχθηκαν στο πρωθυπουργικό αξίωμα με ουτοπικές προεκλογικές υποσχέσεις. Το καλοκαίρι του 2012 ο  Αντώνης Σαμαράς εξελέγη πρωθυπουργός στηριζόμενος στην μη ύπαρξη της δανειακής σύμβασης και στα λεγόμενα ‘Ζάππεια’. Ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας μας βρίσκεται στο αξίωμα αυτό στηριζόμενος στην αγανάκτηση του ελληνικού λαού, που κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αναζητούσε κάτι καινούργιο και πίστεψε στο επονομαζόμενο ‘πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης’  το οποίο δεν ήταν δυνατόν να υλοποιηθεί με τις τότε οικονομικές συνθήκες.

Η χώρα μας δεν έχει ανάγκη ούτε από εξουθενωτικές για την οικονομία της δανειακές συμβάσεις με τους τοκογλύφους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ξεχνάν την έννοια της λέξης Ένωση και αλληλεγγύης μετατρέπουν το όνειρο της Ευρωπαϊκής οικογένειας σε έναν κακόγουστο εφιάλτη. Αυτός ο τόπος χρειάζεται σωστό τρόπο διοίκησης και κατανομής των κονδυλίων που εισρέουν μέσω του ΕΣΠΑ και των εσόδων του προϋπολογισμού.

Η Ελλάδα είναι ένας τόπος πολύ ευνοϊκός για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα παραγωγής. Πρέπει να δοθούν τα απαραίτητα κονδύλια σε νέους αγρότες με πάθος για ζωή με όρεξη για εργασία, με τις απαραίτητες  γνώσεις για την εισαγωγή νέων μεθόδων στις καλλιέργειες και παραγωγή τέτοια ώστε να επαρκεί για την μικρή, εσωτερική, αγορά αλλά και για εξαγωγή μεγάλων ποσοτήτων σε χώρες ολόκληρου του κόσμου. Κατά κύριο λόγο πρέπει να εξάγουμε μεγάλες ποσότητες λαδιού, εσπεριδοειδών σε βόρειες χώρες όπου το κλίμα τους δεν επιτρέπει την ανάπτυξη τέτοιων καλλιεργειών. Όμως, για να πετύχει αυτό το σχέδιο, οι αγρότες πρέπει να είναι συνεργάσιμοι και όχι να κάνουν κατάχρηση δημοσίου χρήματος και το κράτος με την σειρά του να υποβάλει ελέγχους για την αποφυγή αυτού του προβλήματος.

Μια άλλη ενέργεια που μπορεί να επιφέρει έσοδα στα δημόσια ταμεία είναι η λύση στο τεραστίων διαστάσεων πρόβλημα της φοροδιαφυγής και των επενδύσεων. Η κυβέρνηση οφείλει να κυνηγήσει τους φοροφυγάδες, με τεράστια εισοδήματα και να δώσει κίνητρα στους πολίτες με μεσαίο εισόδημα ώστε να δηλώνουν όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία χωρίς ενδοιασμό καθώς με αυτή τους την κίνηση θα έχουν ως επιστροφή φόρου ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Όσο αναφορά τις επενδύσει το περιβάλλον πρέπει να γίνει πιο ευνοϊκό για την προσέγγιση κεφαλαίων από το εξωτερικό και οι φορολογικοί συντελεστές να μειωθούν σε λογικά επίπεδα.

Αιχμή του δόρατος της ελληνικής οικονομίας εδώ και χρόνια είναι ο τουρισμός της. Αυτός αποτελεί την βαριά της βιομηχανία, την κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη. Τα τελευταία χρόνια δεν υλοποιούνται βελτιώσεις στις υποδομές του τουρισμού λόγο της κρίσης, το γεγονός αυτός αφήνει τον τουρισμό της χώρας πίσω σε παροχές υπηρεσιών στον τουρίστα. Η κατασκευή σύγχρονου οδικού δικτύου,ο εκσυγχρονισμός του σιδηροδρόμου και η επέκταση των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, είναι κινήσεις κλειδιά για να αποκτήσει νέα δυναμική η ‘βαριά μας βιομηχανία’

Κλείνοντας λοιπόν αξίζει να σταθούμε στο γεγονός ότι οι πολιτικές λιτότητας τα τελευταία χρόνια έχουν οδηγήσει την χώρα μας στο χείλος της καταστροφής και τους πολίτες στην φτώχεια στην εξαθλίωση και στο άγχος. Αυτό που χρειάζεται η ελληνική οικονομία είναι ένα καλά οργανωμένο πρόγραμμα που θα φέρει την ανάπτυξη για την εξόφληση των χρεών καθώς με την σύναψη δανείων για την κάλυψη παλαιότερων δανείων δεν αντιστρέφεται η υπάρχουσα  κατάσταση. 

Facebook Comments