Υπάρχουν δύο κύριες κατηγορίες Ελλήνων πολιτών, που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές. Η πρώτη αφορά στους σκληρούς δεξιούς, που βγάζουν αφρούς σκεπτόμενοι ότι τους κυβερνούν οι κομμουνισταί και επιθυμούν πάση θυσία την κυβερνητική συντριβή. Η δεύτερη περιλαμβάνει τους μετριοπαθείς ευρωπαϊστές, που ενδιαφέρονται για την τύχη της χώρας, όχι για το ποιος την κυβερνά. Αυτοί οι τελευταίοι έχουν λόγο να αισθάνονται λιγότερο απαισιόδοξοι μετά την συνάντηση Τσίπρα-Μέρκελ. Και όσοι τους αντιπροσωπεύουν στη βουλή, ενδέχεται εν καιρώ να κληθούν να κάνουν υπερβάσεις με γνώμονα την επιβίωση της χώρας ως δυτικού κράτους.

Εφόσον η στάση του πρωθυπουργού στο Βερολίνο δεν είναι δείγμα τακτικισμού, εκείνος και η ομάδα του θα χρειαστούν στήριξη και βοήθεια εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας, ώστε να νομοθετήσουν στη βάση της πολιτικής κατεύθυνσης που εκφράστηκε στην γερμανική πρωτεύουσα. Ο ήρεμος και μετρημένος Τσίπρας της επίσκεψης στην Καγκελαρία σηματοδοτεί, κατά πάσα πιθανότητα, την απόφαση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να μην αφήσει τη χώρα στο έλεος των βίτσιων των αντιευρωπαϊστών. Κατασιγάζει τις ριζοσπαστικές κορώνες περί νεοφιλελεύθερης Ευρώπης των τραπεζών, περί επονείδιστου χρέους, περί «τέταρτου ράιχ», περί μονομερών ενεργειών και πιστωτικού γεγονότος. Και αυτό, κάτω από την φαινομενικά ήρεμη επιφάνεια, δημιουργεί στο κυβερνόν κόμμα εσωτερική ταραχή.

Η ανθρωπογεωγραφία μετράει. Εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του Αλέξη Τσίπρα στην αίθουσα της συνάντησης με την ηγεσία της γερμανικής κυβέρνησης, δύο τριαντάρηδες σύντροφοί του με βρετανικό DNA. Από την μία ο Νίκος Παππάς, που επέστρεψε από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου για να αναλάβει το ρόλο του στρατηγού πίσω από τον χαρισματικό τακτικιστή. Από την άλλη, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, νομικός φρουρός και επικοινωνιακός εγκέφαλος του προέδρου. Δύο άνθρωποι, προερχόμενοι από την κουλτούρα των Adam Smith, David Hume, John Locke, Jeremy Bentham. Δύσκολα θα αντιληφθούν ως νοητό, το ενδεχόμενο επιστροφής της Ελλάδας στην προπολεμική της εθνική ταυτότητα. Ομοίως, ο «νεοϋορκέζος» οικονομολόγος, ανθεκτικά διαλεκτικός Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
 
Οι άνθρωποι αυτοί θα χρειαστούν βοήθεια, εφόσον θελήσουν να κάνουν πράξη την νέα αντίληψη που ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε παρουσία Μέρκελ στην κοινή τους συνέντευξη τύπου. Δεν θα το παραδεχθούν ποτέ δημοσίως, όμως η απόκλιση από τη ρητορική ενός παλαιικού κόσμου του πρωτογενούς ΣΥΡΙΖΑ, ή της λαϊκίστικης ψευδοαστικής κακομαθησιάς στελεχών τύπου Ζωής Κωνσταντοπούλου, αργά ή γρήγορα θα δοκιμάσουν τις αντοχές της λογικής τους.
 
Δεν είναι τόσο ο συνήθης ύποπτος, σύντροφος Λαφαζάνης, που θα τους βάλει ύπουλες τρικλοποδιές, όσο άλλοι, εμπαθέστεροι. Και αν και προβλέπεται να έχουν την αταλάντευτη στήριξη μυαλωμένων βουλευτών και παλαιών στελεχών της αριστεράς, που αντιλαμβάνονται την ιστορική αναγκαιότητα της περίστασης, όπως ο Νίκος Φίλης, δεν αποκλείεται, οδεύοντας προς το καλοκαίρι και ενώπιον δύσκολων αποφάσεων που θα αφορούν στην χρηματοδότηση του κράτους, να βρεθούν μπροστά σε ανταρσίες και καπετανάτα, σε κοινοβουλευτικές διαρροές. Και όλα αυτά με έναν κυβερνητικό εταίρο τουλάχιστον απρόβλεπτο. Που μπορεί ναι μεν να εκτονώνεται με κινήσεις εθνικής σημειολογίας, συσπειρώνοντας μια βάση στήριξης πατριωτικού παρονομαστή, όμως να μην λησμονείται, ότι δίπλα σε κατά βάθος νουνεχή στελέχη, όπως ο Τέρενς Κουίκ, διαθέτει και προσωπικότητες της τάξης του σκοταδιστή, μεσαιωνικού τυχοδιώκτη Νίκου Νικολόπουλου.

Η κρισιμότητα του καιρού δοκιμάζει και την αντιπολίτευση. Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος έδωσε σαφές στίγμα: στηρίζουμε. Πολλοί στο κόμμα θα διαφωνήσουν μαζί του. Ο Άδωνις Γεωργιάδης μόλις πρόσφατα δήλωσε πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητήσει συγγνώμη, δεν θα ψηφίσει τίποτα. Κι αν ακόμα κατά βάθος αναγνωρίζει στον πρωθυπουργό χάρισμα και σε περίπτωση εθνικής ανάγκης θα συνταχθεί κοινοβουλευτικά με την κυβέρνηση, άλλοι από τη Συγγρού δεν θα το κάνουν. Η ΝΔ καλείται να βρει την ψυχή της και αυτό θα περάσει μέσα από τη στάση που θα τηρήσει σε κρίσιμες περιστάσεις. Καθώς το ΠΑΣΟΚ επίσης ψάχνεται πελαγοδρομώντας, τουλάχιστον το ΠΟΤΑΜΙ παίζει, κατά τα φαινόμενα, με ανοιχτά χαρτιά. Σταδιακά, δημιουργείται μια μαγιά ικανή για την υπέρβαση.

Η «ακομπλεξάριστη» Φωτεινή Πιπιλή βλέπει ήδη ενδεχόμενο ευρείας συγκυβέρνησης, ακόμα και υπό τον σημερινό πρωθυπουργό. Σε μια χώρα που έχει δοκιμαστεί για χρόνια από το μικροαστικό γονίδιο της κατινιάς και του τραμπουκισμού, της εχθρότητας και του νοσηρού συναισθηματισμού, ενδεχομένως ένα τέτοιο σενάριο να ήταν βάλσαμο για την ψυχή του λαού. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν καλύψει αδιανόητα μεγάλη απόσταση σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Τα αντανακλαστικά τους στο μεσοπρόθεσμο μέλλον θα αποδειχθούν ιστορικής σημασίας.
 
Μνημονεύουμε τέτοιες μέρες τον ξεσηκωμό του ’21. Ο μέγας Σολωμός στον ύμνο του εις την ελευθερίαν πριν από σκλαβιά αναφέρει ως δεινό της πατρίδας τη διχόνοια. Το πραγματικό «ζήτω το έθνος», η πραγματική ελπίδα και το άλμα προς το μέλλον διατρανώνονται σήμερα καλύτερα με τον παραγκωνισμό των προσωπικών και πολιτικών εγωισμών.

 

Facebook Comments