Κάποτε, ο Αλέξης Τσίπρας έπιανε άχυρα και αυτά γίνονταν χρυσάφι. Έβαζε τον κόσμο στα καλά καθούμενα να κάθεται στην ουρά των ΑΤΜ και μετά οι πολίτες πήγαιναν κατ’ ευθείαν στην κάλπη για να το ρίξουν δαγκωτό υπέρ του. Αλλά οι ευτυχισμένοι αυτοί καιροί παρήλθαν και τώρα, κοιτάζοντας κανείς τα όσα συμβαίνουν, έχει την εντύπωση ότι η κατάσταση πήγε έξαφνα στο άλλο άκρο. Λες και η κυβέρνηση προκαλεί με τις πράξεις της όλα τα αρνητικά να έρθουν και να κολλήσουν πάνω της.

Ο Αλέξης κάλεσε τον Ερντογάν για να παραστήσει τον γκουρού στα εξωτερικά (μετά την οικονομία) και αυτός τον επόμενο μήνα αιχμαλώτισε δυο αξιωματικούς μας. Έναν επιχειρηματία κολλητό είχε κι εκείνος μπούκαρε μέσα στο γήπεδο με το κουμπούρι στη μέση, λες και το ‘κανε επίτηδες για να εκθέσει τον πρωθυπουργό του. Προχθές η κυβέρνηση του κατέθεσε ένα νομοσχέδιο για τα κατοικίδια στο οποίο μείωνε τις ποινές για κακοποίηση και μια μέρα μετά εμφανίστηκε το φρικαλέο βίντεο με τους δυο αλήτες φαντάρους που βασανίζουν το σκυλάκι. Λες και η πραγματικότητα έχει βαλθεί να στείλει στον Αλέξη τον λογαριασμό για όλες τις ευεργεσίες που του ‘χει κάνει.

Το ‘χω ξαναγράψει ότι όλα τούτα δεν έχουν καμιά σχέση με την τύχη. Είναι ο κλασσικός πολιτικός κύκλος τον οποίον είναι υποχρεωμένοι να διανύσουν όλοι, κόμματα, κυβερνήσεις και πρόσωπα. Άπαντες που κατάφεραν ή έτυχε να φθάσουν σε υψηλές θέσεις, από τους πιο μεγάλους ηγέτες ως τα πιο αδιάφορα ανθρωπάκια της πολιτικής, τον βιώνουν αυτόν τον προκαθορισμένο δρόμο από την επιτυχία στην αποτυχία κι από τον θρίαμβο στην καταβαράθρωση.

Το στοίχημα όλων τους δεν είναι να μην βιώσουν αυτή την διαδρομή με τα σκαμπανεβάσματα της, αλλά να επιμηκύνουν την διάρκεια του θριάμβου τους και να απαλύνουν την πρόσκρουση από την προδιαγεγραμμένη πτώση τους. Λίγοι τυχεροί αξιώνονται από την ιστορία και τις προσωπικές τους δυνατότητες και σε δεύτερο γύρο, σε δεύτερη ιστορική ευκαιρία.

Είναι πια ολοφάνερο ότι ο Αλέξης διανύει πια την περίοδο της πτώσης του. Τίποτα απ’ όσα κάνει δεν του βγαίνουν. Διαθέτει τον πιο θηριώδη προπαγανδιστικό και επικοινωνιακό μηχανισμό που είχε ποτέ κυβέρνηση και παρά ταύτα αδυνατεί  πλέον να δει έστω και μια θετική είδηση να γράφεται γι αυτόν. Χρυσάφι μοιράζει, ως άχυρο το εκλαμβάνουν. Ο Αλέξης τα ξέρει αυτά, δεν είναι αφελής. Κινείται πια στον αστερισμό της απαλότερης πρόσκρουσης από την πτώση και στην δημιουργία των προϋποθέσεων για να έχει δεύτερη ευκαιρία κάποτε στο μέλλον. Θεμιτό και λογικό. Αλλά σε τούτη τη φάση, η προσπάθεια του είναι γεμάτη με το συναίσθημα της επερχόμενης ήττας. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια. Για να δούμε πόσο εφικτό είναι, το σημερινό ηττοπαθές και παρηκμασμένο παραπούλι να ξαναγίνει κραταιό λάχανο…

Facebook Comments