Η παράφραση του Καβαφικού τίτλου, δεν εμπεριέχει κανέναν ρατσισμό έναντι των βορείων γειτόνων μας. Έτσι κι αλλιώς, η επίσημη και εκλεγμένη ηγεσία του τόπου μας έχει φαγωθεί να δει τους μέχρι πρότινος νοθευτές της ιστορίας Σκοπιανούς να παίρνουν με την διεθνή βούλα το όνομα, την ταυτότητα και την γλώσσα του Μακεδόνα. Βάζουμε απλώς ένα ‘’βόρεια’’ σ’ ένα απ’ αυτά τα τρία (εμείς, διότι οι γείτονες ήδη το ξέχασαν) για να έχουμε κι εμείς το ιστορικό μας άλλοθι.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ακόμα και αυτή την ύστατη ώρα, ουδείς εξ ημών ασχολείται με την ουσία του Σκοπιανού και τι θα συμβεί την επαύριον στις περιπτώσεις του «ναι» και του «όχι». Το μόνο που μας απασχολεί είναι τι επιπτώσεις θα έχει η κάθε μια από τις δυο Σκοπιανές επιλογές στο δικό μας εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Αυτό και μόνο αυτό συζητούμε, όλα τα υπόλοιπα είτε τα ‘χουμε λυμένα, είτε δεν μας ενδιαφέρουν.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν ένα «ναι» θα εξωθήσει τον Καμένο σε έξοδο απ’ την κυβέρνηση, αν ο Τσίπρας θα ζητήσει νέα ψήφο εμπιστοσύνης στηριγμένος σ’ αυτούς που παλιότερα ονόμαζαν αποστάτες, αν ο Κυριάκος θα βρεθεί στην πρωθυπουργία με το Σκοπιανό τελειωμένο ή αν θα το παραλάβει ως καυτή πατάτα από τον δαιμόνιο Αλέξη. Ωραία είναι αυτά, γεμάτα σενάρια και ίντριγκες που εξάπτουν την φαντασία και βάζουν φωτιά στα πληκτρολόγια των αναλυτών.

Όμως όλα τούτα τα μυστηριώδη και συναρπαστικά, είναι πιο πρόσκαιρα κι απ’ τον τυφώνα ‘’Ζορμπά’’. Χθες το βράδυ σε τρομοκρατούσε μέχρις ανατριχίλας κι σήμερα το πρωί έχει γίνει μια σαχλή ανάμνηση. Σ’ έναν χρόνο από σήμερα, κανένας δεν θα θυμάται τους συσχετισμούς και τις εξελίξεις που υπήρξαν στην μικρο-πολιτική μας σκηνή τον Σεπτέμβρη του 2018, τα πραγματικά όμως αποτελέσματα της συμφωνίας των Πρεσπών θα αποτελούν μια διεθνή πραγματικότητα.

Πολύ θα ‘θελα να ισχύουν και μετά από δέκα χρόνια όσα λέει ο Κοτζιάς σήμερα, πολύ φοβάμαι όμως ότι θα βρεθούμε σ’ ένα δευτερογενές και πιο αναβαθμισμένο κύμα Μακεδονικού αλυτρωτισμού. Οι και με την βούλα πια Μακεδόνες, πρώτα θα κάτσουν καλά-καλά πάνω στην ελληνική αναγνώριση και μετά σιγά-σιγά θα ξαναθυμηθούν τα «αδέρφια» τους που περιμένουν την απελευθέρωση από την μάνα ‘’Μακεδονία’’. Κι αν σήμερα ο Ζάεφ με τον Αλέξη μοιράζονται αγκαλιές και φιλιά, οι πολιτικοί απόγονοι του Ζάεφ διόλου δεν θα δεσμεύονται από τις αγάπες που είχε ο προκάτοχος τους για τον Έλληνα της εποχής του. Εδώ θα είμαστε, δέκα χρόνια δεν είναι πολλά. Μέσα στις συνόδους του ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. (που τους βάζουμε με την υπογραφή μας) θα μας τα λένε…

Facebook Comments