Ο Τσίπρας δεν έχει ουρά γιατί ξέμεινε από λαγό

Ένα αγαπημένο παιχνίδι που παίζαμε οι περισσότεροι μικροί, (εντάξει…μερικοί το παίζουμε ακόμα) είναι αυτό με τον λαγό. Ο ένας ρωτά «έχεις λαγό;», ο άλλος απαντά «έχω λαγό» και ο πρώτος ρωτά αυτή την φορά, «έχει ουρά;».

Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται μέχρι ο ένας από τους δύο παίχτες να κάνει σαρδάμ ή να μπερδέψει την σειρά των ερωτήσεων. Λίγο σπαστικό για αυτούς που το παρακολουθούν, ιδιαίτερα διασκεδαστικό για αυτούς που το παίζουν όμως. Υ.Γ. Ακόμα και οι πιο έμπειροι μετά από κάποια ώρα μπερδεύονται, κανείς δεν μπορεί να το συνεχίσει επ΄άπειρον. Κάποια στιγμή χάνουν και οι πιο συγκεντρωμένοι παίχτες.

Ας δούμε όμως το παιχνίδι αυτό πολιτικά τώρα. Ο Αλέξης Τσίπρας αμέσως μετά την «βόμβα» του Σκοπιανού που προκάλεσε μεγάλο πλήγμα στον κυβερνητικό συνασπισμό, έβγαλε από το καπέλο του τον λαγό της «Novartis». Πριν καν η υπόθεση φτάσει στη δικαιοσύνη, πολιτικά πρόσωπα κρίθηκαν ως ένοχα και παρουσιάστηκαν στην βουλή ως βιολιά της διαπλοκής.

Το πρώτα κιόλας βράδυ που η υπόθεση ήρθε στο προσκήνιο δύο αρμόδιοι υπουργοί Σταύρος Κοντονής και Δημήτρης Παπαγγελόπουλος είχαν σύσκεψη με τον πρωθυπουργό. Οι δύο υπουργοί στις δηλώσεις τους έκαναν λόγο για το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης –μεγαλύτερο από της Ζίμενς-, ενώ ο κ. Παπαγγελόπουλος είπε ότι τα αδικήματα δεν έχουν παραγραφεί και ας μην βιάζονται να κάνουν δηλώσεις οι εμπλεκόμενοι. Με λίγα λόγια προεξοφλούσαν ότι έχουν λαγό, με βάση τους όρους του παιχνιδιού.

Ο καιρός πέρασε η υπόθεση έφτασε στην δικαιοσύνη και ακόμα δεν έχουν έρθει στο φως στοιχεία που να αποδεικνύουν την ενοχή κάποιου από τα εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα. Παράλληλα η κρίση στον κυβερνητικό συνασπισμό συνεχίστηκε με αποκορύφωμα την αποχώρηση Κοτζιά από το ΥΠΕΞ μετά την σύγκρουση με τον Πάνο Καμμένο. Ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε να αδειάσει τον σύντροφο του και να αγκαλιάσει ακόμα πιο σφιχτά τον κυβερνητικό του εταίρο. Η αγκαλιά αυτή αποδεικνύεται τόσο σφιχτή που προκαλεί ασφυξία σε όποιον προσπαθήσει να μπει ανάμεσα αλλά και αφωνία σε όσους προεξοφλούσαν το τέλος και την μετάλλαξη του πρωθυπουργού σε σοσιαλδημοκράτη, τύπου Βίλλυ Μπράντ και βάλε…

Κάπου εδώ οι κλυδωνισμοί και η νέα εσωστρέφεια, αναγκάζουν τον πρωθυπουργό να ψάξει για νέο «λαγό» με στόχο να μεταφέρει τις αναταράξεις στην αντιπολίτευση και να πετύχει έναν νέο αντιπερισπασμό. Έτσι βγήκαν αυτή την φορά από το καπέλο του η Συνταγματική Αναθεώρηση και νέα σκανδαλολογία (Novartis, Εξεταστική Επιτροπή για την Υγεία, οικονομικά των κομμάτων).  Μόνο που τώρα όλοι είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί βλέποντας τους υπουργούς της κυβέρνησης να μιλούν ξανά για ενόχους. Όλοι αναρωτιούνται γιατί θυμήθηκε τώρα το Σύνταγμα ο πρωθυπουργός, τώρα όλοι του θυμίζουν ότι το 2014 αρνήθηκε την ανάλογη πρόταση που είχε διαμορφώσει η ΝΔ λέγοντας ότι αποτελεί «φρένο» στον δρόμο για τις εκλογές. Εύλογα στην αντιπολίτευση αναρωτιούνται γιατί να μην ειπωθεί αυτό και τώρα που το κάνει ο ίδιος. Γιατί αρνήθηκε να συζητήσει τότε, αφού το 1/3 τουλάχιστον των προτάσεων που παρουσίασε η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφοροποιείται καθόλου από αυτές που παρουσίασε η Κ.Ο. της Ν.Δ. το 2014 επί Σαμαρά.

Μαζί με την αντιπολίτευση οι συνταξιούχοι μαθαίνουν ότι ο ίδιος πρωθυπουργός που παλύει να μην κοπούν οι συντάξεις τους δίνει μάχη για να μην πάρουν τα αναδρομικά τους. Μαθαίνουν ότι με τον προϋπολογισμό που κατατέθηκε μπορεί να περιοριστούν μέτρα όπως τα σχολικά γεύματα που φτάνουν στα εγγόνια τους. Μαθαίνουν ότι μπορεί να περιοριστεί το επίδομα στέγασης που φτάνει στα παιδιά τους.

Όταν όλοι αρχίζουν να γίνονται εξαιρετικά καχύποπτοι και όλο και περισσότεροι αρχίζουν να βρίσκουν ξανά την μνήμη τους, δεν υπάρχει ουρά στο παιχνίδι, πολύ απλά γιατί τότε δεν υπάρχει λαγός.

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πολλά μαγικά, εξαιρετικές κυβιστήσεις, τόσες ώστε να γίνει ο μακροβιότερος μνημονιακός πρωθυπουργός. Όμως και οι καλύτεροι μάγοι ξεμένουν από λαγούς κάποια στιγμή και μένουν με τα καπέλα, το δικό του είναι ο Πάνος Καμμένος και θα το φορά μέχρι το τέλος χωρίς πια να μπορεί να το φέρει στα μέτρα του.