Οπότε εν έτει 2019 μάθαμε ότι ένας βουλευτής μπορεί να ανήκει παράλληλα σε δυο κόμματα. Και μάλιστα με το ένα να είναι στην συμπολίτευση και το άλλο στην αντιπολίτευση. Επίσης ότι μια γκαζόζα αρκεί για να κάνει μαντάρα τον κανονισμό με τον οποίον δουλεύει και νομοθετεί η Βουλή των Ελλήνων. Καινούρια φρούτα σε καινούρια καφάσια που λέγανε και κάποτε τα μαναβάκια.

Τελικά η πολιτική μας ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Δεν πλήττουμε ομολογώ. Κάθε μέρα γίνεται και κάτι πρωτόγνωρο, που μας αφήνει άφωνους. Ο Σύριζα δικαιούται να περηφανεύεται ότι τελικά άλλαξε το πολιτικό σκηνικό, όπως υποσχόταν. Απλώς δεν το άλλαξε προς το καλύτερο, αλλά προς το πιο ξεφτιλισμένο, το πιο κυνικό, το πιο εξαγορασμένο, το πιο απροκάλυπτο. Δεν βαριέστε, μπορεί να μην είναι αυτό που φανταζόμασταν, είναι όμως μια αλλαγή κι αυτή. Και εν πάσει περιπτώσει, μπορεί να μην υποβοηθά τον τόπο να πάει μπροστά, βοηθά όμως τον Σύριζα να παρατείνει λίγους μήνες την εξουσία του.

Να μου το θυμάστε, αυτά που συμβαίνουν σήμερα θα γραφτούν στην ιστορία. Πρώτον διότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξανασυμβούν σε ανεπτυγμένη χώρα και δεύτερον διότι θα σφραγίσουν το συλλογικό υποσυνείδητο μιας ολόκληρης γενιάς. Τούτοι εδώ που σήμερα πανηγυρίζουν διότι έχουν «καθαρή» πλειοψηφία 151 βουλευτών, δεν έχουν επίγνωση ότι ήδη έχουν βάλει πλώρη για να γίνουν το παράδειγμα προς αποφυγήν όσων Ελλήνων είναι σήμερα σε νεαρή ηλικία. Ο σημερινός δεκαοκτάρης, ώσπου να γεράσει θα ακούει αριστερά και θα φεύγει πέρα. Δεν τους έφταιξε όμως κανείς, μόνοι τους το κατάφεραν με τις επιλογές τους.

Το πιο τραγικό είναι πως πιστεύουν ότι αυτά που κάνουν καθημερινά, δεν θα έχουν την παραμικρή επίπτωση στο εκλογικό αποτέλεσμα. Για κάποιον μυστηριώδη λόγο, οι Συριζαίοι έχουν πείσει τον εαυτό τους ότι το μόνο που θα μετρήσει στις εκλογές θα είναι τα επιδοματάκια που μοιράζουν και οι διορισμοί στο δημόσιο. Όλα τα υπόλοιπα τα θεωρούν άνευ σημασίας. Τις εξαγορές βουλευτών, τις πανάθλιες δηλώσεις υπουργών τους, το αλισβερίσι που γίνεται μπροστά στα μάτια μας τελευταία, τις γκαζόζες, τους κουραμπιέδες και τα ‘’σας έχω’’.

Η δημόσια εικόνα της εξουσίας τους, η ανηθικότητα που αποπνέει, τα μπαλώματα του κυβερνητικού τους σχήματος με αθύρματα της πολιτικής, κατά την γνώμη τους δεν έχουν την παραμικρή αξία στην λαϊκή συνείδηση, Μόνο τα ψίχουλα που μοιράζει το κράτος σε απλωμένα χέρια μετράνε, όλα τα άλλα –νομίζουν- είναι για τους σχολαστικούς και τους συνταγματολόγους. Αυτά παθαίνει όποιος καβαλάει το καλάμι της εξουσίας με την αλαζονεία του –εκ Θεού- ηθικού πλεονεκτήματος. Στο τέλος καταλήγει να κάνει πράγματα που δεν έκαναν οι παλιότεροι ούτε στις χειρότερες στιγμές της ιστορίας τους. Και μάλιστα να τα κάνουν θριαμβολογώντας…

Facebook Comments